Eerlijk gezegd was het aanpassen als ik in België toekwam.
Gewoon het idee dat ik en Liam niet in hetzelfde land waren…
De weken erop concentreerde ik me vooral op school. Liam
liet niet veel van hem horen en ik miste hem, ook al wist ik niet goed wat het
was tussen ons.
“Wat heb jij? De voorbije weken ben je zo afwezig, gefocust
op schoolwerk en je hebt precies nooit gehoord van is plezier te hebben.” zegt
Hanna bezorgt.
“Mag dat niet?”
“Oh rustig, ik zeg niet dat het niet mag. Ik wil gewoon
zeggen dat je misschien ook een beetje plezier mag hebben en dat schoolwerk is
moet laten varen. Er is dit weekend een fuif, laten we gaan.”
“Pff, niet veel zin.”
“Komaan, wij tweetjes naar een fuif. Dat is gewoon om zin te
krijgen.”
“Ok”
Bijna iedereen van de school was op de fuif aanwezig. Zij
hadden plezier maar ik niet echt. Mijn hoofd zat ergens anders. Ik volgde Hanna
van op de dansvloer tot aan de drankbedeling. Ik voelde mij precies een hondje.
“Kom, laten we nog is dansen.” lachte Hanna, duidelijk al
een wat in de wind, en trok me de dansvloer terug op.
Ik deed mijn best om een paar dansmoves uit mijn mouw te
schudden zodat ik niet uit de toon viel. Ineens trekt een jongen mijn aandacht.
Hij kon redelijk goed dansen en vanachter trok hij heel hard op Liam.
“Nee Stephanie, dat kan niet. Hij zit in Engeland, remember?”
zeg ik tegen mezelf.
Toch bleef ik naar hem kijken. Alsof hij het door heeft dat
ik hem bespied, draait hij zich om. Onze ogen kruisen elkaar en meende bruine
ogen te herkennen. Direct erna, verdwijnt hij in de massa. Ik achtervolg hem
want ik wil het weten. Wie is hij? De jongen loopt helemaal tot buiten en ik
volg hem. Eens ik de deur uitloop, zie ik hem niet meer.
“Hye Stephanie” zegt iemand in het Engels.
De deur valt terug toe en Liam verschijnt. Dus toch!
“What the hell are you doing here?” vraag ik hem wanneer ik
in zijn armen viel. Hij gaf geen antwoord maar dat was niet echt nodig. Zeker
voor 5minuten liet ik hem niet los.
“Listen
Stephanie, I know you probably have some doubts about what this is and I
understand. It’s normal but you’ve got to know that I like you.”
“I like you
too, a lot” lach ik en kus hem.
“Zie je wel dat ze
hier is… Oh sorry!” Een van Hanna’s vrienden was juist naar buiten gekomen op het moment
dat ik en Liam aan het kussen waren. Blijkbaar had Hanna mij als vermist
opgegeven. Hij liep terug naar binnen en kwam terug met Hanna achter hem. Ik
beet op mijn lip. Je moest Hanna haar gezicht is zien…
“Dus jij bent waarschijnlijk haar vriendje? Ik ben Tom, een
van Hanna’s vrienden.” zei de jongen zonder te weten dat Liam Engelstalig is en
hem niet kon verstaan.
Ik en Hanna schieten in de lach.
“Tom, wil je dat nu is overdoen en in het engels zeggen?”
lacht Hanna.
“Huh? Oh
sorry mate, let’s start over. I’m Tom.”
“Liam
Payne, nice to meet you.”
“Liam
Payne, from what do I know that name…”
“Let me
introduce you to Liam James Payne from One Direction, world’s biggest boyband.”
verduidelijk ik trots.
“What? So
you’re like a famous celebrity or something? Damn Stephanie, how did you meet
him?”
“Well let
me tell you a long story from a girl whose dream became reality” lachte ik
gelukzalig wanneer Liam zijn arm rond mij sloeg en we samen naar binnenliepen.
