Lost words - Part 10

“Fuck” vloek ik en kijk naar Harry. Dan hoor ik mijn moeder naar boven komen. “You need to hide, now!” zeg ik en wijs hem mijn bed aan. Hij duikt direct onder het bed. Mijn moeder klopt op de deur. “Febe?” “Ja, wat is er?” vraag ik als ik mijn hoofd door een kier steek. Ik had mijn slaperig gezicht op gezet en gaapte. “Ben je nog maar juist uit je bed?” “Ja, ik heb de ganse dag geslapen” “Kom ik heb iets mee van de apotheek” zegt ze en trekt me naar beneden. Stiekem moest ik lachen met de gedachte dat Harry nu onder mijn bed lag. Als we aankomen, voelt mijn moeder aan mijn voorhoofd. “Hmmhmm de koorts is precies weg.” constateert ze. Wat wil je? Ik had geen tijd om ziek te zijn. “Neem toch nog iets in tegen de koorts en de verkoudheid.” zegde mijn moeder en legde een paar pilletjes in mijn hand. Na dat wou ik direct terug naar mijn kamer voor Harry maar als ik aanstalten maakte, zei mijn moeder: “Weet je wat er vandaag gebeurt is op het werk?” Ik wist direct al hoelaat het was, ik zal waarschijnlijk hier nog een half uur staan te luisteren naar haar saaie kantoorverhalen. En inderdaad, het was een half uur voorbij als ze eindelijk  ophield. Stilletjes ging ik weer naar mijn kamer en keek direct onder mijn bed. “Harry? You can come out…” zeg ik maar er ligt niets meer onder mijn bed. Roepen kon ik niet want dan zou mijn moeder me zot verklaren. Ik kan hem tot mijn verbazing niet meer vinden. Ik loop naar buiten om te zien of er daar een spoor van hem zou zijn maar helaas. Mijn moeder bekijkt me raar als ik terug de trap oploop. “Iets kwijt?” hoor ik haar nog zeggen. Met een zucht plof ik op mijn bed. “Waar is ie toch?” vraag ik me af. Ineens merk ik dat ik op iets zit. Het is de brief met een post-it op. “Now my words are not lost” staat erop. Ik doe de enveloppe open en haal er 2 brieven uit: 1 niet leesbaar en nog een andere. Mijn ogen lezen elk woord zorgvuldig. “Hye Febe, since you wrote me a letter I could just write one back. I must say ,apart from your weird reaction on the signing, that you’re a nice girl. It’s maybe stupid to say this in a letter but I can’t see you now. So to react on your letter and your question, I did it because like I mentioned before you seemed a nice and lovely girl, which you really are. To say it in a other way, I like you. I’m hoping I can meet you again sometimes. Oh wow I never did this before so sorry if you think it’s bad or lame. I just didn’t know how I could do it in another way. Hopefully I see you soon,Harry”  … Een grote glimlach vond zijn plaats op mijn gezicht. Ik had nooit gedacht dat een jongen dat over mij zou schrijven laat staan Harry Styles. Ik hoor achter mij een deur dat opengaat, verstop de brief en draai mij om. “Deze jongen vroeg naar jou. Hij spreekt engels en volgens mij ken ik hem van ergens…” zegt mijn moeder. Verlegen stapt Harry mijn kamer binnen. Ik vlieg op hem en hij vangt mij op. Na hem minuten goed vast te hebben, zeg ik: “I thought you were gone back” “How could I? I wanted to see your reaction…” zegt hij en kijkt recht in mijn ogen. Op dat moment laat hij me terug op de grond zakken. Niet veel later deelden we onze eerste kus. Mijn moeder stond erbij en keer er naar maar het kon mij niks schelen. Ik was het gelukkigste meisje op heel de wereld.