Gestrand - Part 3

De volgende dag zijn we beide vroeg op. Gisterenavond hebben we ons nog geamuseerd met de Wii. “Goodmorning” zeg ik wanneer ik in sportkledij naar beneden kom. “Going for a run?” vraagt Liam. “Yeah, wanna join?” “If you wait a second, I can’t run in this clothes” Paar minuten later lopen we tesamen de straat uit. Het is koud en de sneeuw ligt er nog. Oppassen geblazen dus. Ik zie dat Liam goed kan volgen en besluit om nog een Vitesse hoger te schakelen. Ik loop weg van hem en hij blijft verbaast achter. “Wow… you’re in good shape” zucht hij als we stoppen. We pauzeren 5min op een bankje. Maar eigenlijk duurt het niet lang voor we weer weg zijn, het is echt te koud. Terug op weg naar huis schuif ik ineens uit. Van de shock blijf ik even op de grond zitten. Liam helpt me recht. “You’re okay?” vraagt hij bezorgd. “I hope so” zeg ik en probeer op mijn enkel te stappen. Helaas stuik ik weer door mijn enkel, pal in de armen van Liam. “Auwtch” klaag ik. “Let me help you” zegt Liam wanneer hij me begint te ondersteunen. Al hinkend doe ik het grootste stuk naar huis. Alleen bergop lukt het niet zo goed. Het lijkt dat Liam er genoeg van heeft want op een bepaald moment slaat hij zijn armen rond mij en pakt me op. Hij laat me weer los als we voor de deur staan. Ik draai de deur los en laat Liam het eerst naar binnen. Ik merk dat mijn buurvrouw me zit te begluren en zwaai naar haar. Als ik naar binnen ga, zie ik dat ze haar duimen omhoog steekt. Nog de ganse dag hink ik door het huis. Soms lacht Liam me uit maar dan moet hij zich uit de voeten maken voordat ik bij hem ben, als je snapt wat ik bedoel. Ik beschouw Liam al als een gewone ‘roommate’. Eigenlijk is het niet zo maar ja… S’avonds kookt hij omdat ik zogezegd niet met mijn voet kan koken. Het is echt overheerlijk en ik kan me echt niet bedwingen om mijn bord af te likken. “Oops” zeg ik wanneer ik zie dat Liam een raar gezicht trek. Daarna beginnen we beiden te lachen. De afwas word ook samen gedaan. Na de afwas zitten we in de zetel. “Are those your cd’s?” vraagt hij en wijst naar mijn stapel cd’s. “Yeah, pick one” Hij zit met zijn rug naar mij door de cd’s te gaan. Ik moet lachen als hij One Direction opzet. Zijn delen van de liedjes zingt hij mee, voor de rest zit hij te dansen. Ik begin mee te mompelen en dat heeft hij gezien. Liam komt recht op me af, pakt mijn hand en trekt me uit de zetel. De ganse avond zaten we te zingen en te dansen, in hoeverre het kon bij mij natuurlijk. Ik had me nog nooit zo geamuseerd. Het feestje word verstoord als Liam’s blackberry afgaat. “Hye mate… Right so they know?... mhmhm… Flying back tomorrow, how late?... Great yeah thanks… See ya!” Ondertussen zat ik weer in de zetel. Ik keek hem aan en hij kwam naast me zitten. “I’ve got to pack. I’m flying back to the UK tommorow”

Gestrand - Part 2

“… Owh … Wait what did you just asked me? Someone of you guys in my house?” vraag ik verward. “Yeah, nobody has to know it ‘till we can catch a plane.” zegt Niall die er ondertussen is komen bijstaan. “Euhm I don’t live here in the neigboorhood but I’m alone home so why not?” zegt ik en kan het bijna niet geloven. “I volunteer” zegt Liam, die zich eigenlijk al een tijdje op de achtergrond houd, “I don’t need a hotel to stay in” “Right then, that’s settled. We’ll call when it’s time to go” zegt Louis en ze nemen afscheid. Ik ben effen starstruck omdat ze mij allemaal een kus geven. Verkleumd loop ik naar mijn auto, na een stevige wandeling van het hotel terug naar de luchthaven. Liam zeult met zijn koffers en zucht wanneer we er zijn. Ik had hem nochtans gevraagd of ik hem kon helpen maar het moest niet. Op mijn gemakje rijd ik de parking uit en de autostrade op. Ik ben blij dat er niet veel op de baan zijn, anders was het aanschuiven en dat met sneeuw pff. “Wow this is weird” lacht Liam. Hier in België rijd men omgekeerd dan in Engeland. “See, that’s why I didn’t want you to drive. Otherwise you’ll be driving the wrong direction” leg ik hem uit en moet effen lachen bij het woord direction. Rustig rijd ik verder naar huis, niet te snel want ik wil geen ongeluk hebben. Dat zou pas afgang zijn. Als we thuis zijn, leidt ik hem rond in het huis. “My parents just left for vacation this morning so we’re alone btw” zegt ik achteraf nog tegen hem. Ik laat hem slapen in mijn broers kamer vlak naast de mijne. Terwijl hij de pakken aan het uitpakken is, kleed ik me om in comfy kleren. “All right in here?” vraag ik hem als ik in de deuropening sta. “Yeah no problem. I’m done.” antwoord hij. We zetten ons in de zetel en beginnen te praten. “Why did you actually came to Belgium?” “We were flying back to UK but the plane had to stop in Belgium for the weather. Later, they said there was no flights possible anymore so we were stuck at the airport. The crew and security left with another plane, probably they’re in UK already. The network is down because of the snow. We can’t call them to say that we’re here.” legt hij uit. “This is actually very crazy for me, having you in my home” lach ik. “Yes I know, it’s unusual weather and that leads to unusual things” Daarna praten we nog zeker een uur voort. Ineens gaat de deurbel. “Owh shit” zeg ik wanneer ik zie dat mijn beste vriendin voor de deur staat. Ik had haar gezegd dat ze mocht afkomen als mijn ouders weg waren. “Get upstairs, she can’t see you” beveel ik Liam die gehoorzaam naar boven gaat. “Hye, ik kom je gezelschap houden” “Euhm je moet niet hoor. Ik denk dat ik is vroeg ga slapen” “Oh om 18u al? Komaan, is er iemand dat ik niet mag zien?” vraagt ze nieuwsgierig. “Neenee” “Is er een jongen hier misschien” “Nee, bedankt dat je gekomen was maar je mag nu terug naar huis gaan” zeg ik en smijt de deur dicht. Liam komt me tegemoet gelopen als ik hem zoek. “Is she gone?” vraagt hij. Als ik zie dat ze nog voor de deur staat en ons kan zien. Duw ik Liam naar beneden en ik duik ook weg. Juist op tijd want ze keek juist naar boven. “No, she was still there” lach ik als ik recht in zijn ogen kijk. En effen blijft het stil.

Gestrand - Part 1

“Oké dus als er je iemand  belt en de telefoon herkent het nummer niet…” “Jahh niet opnemen” zucht ik. “En ook voor niemand opendoen dat je niet kent eh” zeurt mama weer. “Zit ik hier met mijn knuffel ofzo? Ik ben wel bijna 18, ik ken je regeltjes vanbuiten” “Mama’s eh” lacht mijn vader. Mijn ouders gaan samen op reis voor de eerste keer en ik mag alleen thuis blijven. “The passengers of the flight … to Barcelona are expected at gate 5” klinkt er door de luidsprekers van de luchthaven. “Dat is voor ons. Allé lolo, braaf zijn eh” zegt mijn vader. “Hoeveel keer moet ik je zeggen dat ik Lore heet en niet Lolo” zucht ik en geef hem een knuffel. “Mijn meisje” zegt mijn moeder met tranen in de ogen. “Niet wenen ma, ik red het wel. Allé huphup voordat je te laat bent” zeg ik en neem afscheid. Ik wuif ze nog effen uit, draai me om en doe een klein vreugde dansje. “Home alone” lach ik. Ik bots op iemand doordat ik effen niet op let. “owh sorry” verontschuldig ik me. “Its okay” zegt een bekende engelse stem dat ik direct herken. Buiten is er ondertussen een hevige sneeuwbui bezig. “Can you help us with something?” vraagt de stem weer. “Euhm yeah sure” “Are we in Belgium?” “The last time I checked it yeah. Lost your crew and security?” “What? Euhm how do you know?” zegt de stem betrapt. “Since you’re with 5boys and I’ve recognized your voice, mister Tomlinson” lach ik. Ik was zojuist tegen Louis Tomlinson gelopen en stond momenteel bij One Direction. Binnenin was ik aan het flippen maar dat kon je niet merken aan de buitenkant. “Damn they don’t pick up their phones” vloekt Harry. “Due the weather, no planes will come and go at the airport. We’re very sorry” klinkt er ineens door de luidsprekers. Ik merk dat er door die sneeuwbui een groot pak sneeuw ligt.“Yeah fantastic, what now?” zucht Niall. “Find a hotel and stay there ‘till we can go back” zegt Louis waarna hij zich weer tot mij went “Do you know any hotels in the neighborhood?” “No, I’m sorry but I can help you find one” zeg ik. “Great let’s go” zegt Zayn. Maar ook in de hotels is het een ramp, ze zitten zo goed als vol. Mijn voeten zijn verkleumd van door de sneeuw te ploeteren van hotel naar hotel. In het laatste hotel hebben ze echter maar 4plaatsen vrij en willen ze geen extra bij. “It’s the only thing we can do” hoor ik hun druk discussiëren. “But we’re with one too much so what about that?” Ondertussen loop ik effen in de receptive rons, blader door boekjes en zet me in de zetel. Daarna draaien de koppen naar mij. Ik lach en zwaai is. “Wat zijn ze nu aan het bekokstoven?” vraag ik me af.“We can try” zegt Harry en loopt mijn kant op. “Euhm can one of us staying with you?”vraagt hij. 

Little Bro - Part 10

Ineens zag ik Sam niet meer en werd ik doof van ongerustheid. Ik kijk rond en begrijp niet hoe dat we zomaar backstage konden belanden. Normaalgezien zou de security toch al lang hier zijn geweest? Dan valt het bengelend ding aan mijn nek op, natuurlijk de backstagepassen. Mijn ogen blijven zoeken achter Sam maar hij lijkt verdwenen. En dan een duw in mijn rug, een groot gegil en felle lichten. Het duurt enkele seconden voor ik besef dat ik op het podium staat. Daarna krimp ik ineen. “Hello there!” lacht Harry “What’s your name?” Hij doet alsof hij een presentator is  en de micro vliegt van mijn lippen naar zijn mond heen en weer. Dit was zo gepland. “Give it up for Janthe!” roept Louis en gans de zaal begint te applaudisseren. Ik weet niet of dat ik dit bewust meemaak of in een trance zit. Het gaat allemaal zo snel. Ze duwen mij een zetel in en beginnen weer te zingen. Voor ik het goed en wel besef heb ik zelf een micro in de hand en sta ik voor gans de menigte te dansen. Harry staat er met een grote glimlach op te kijken. Mij van de schrik af helpen, dat was het plan. Het concert nadert het einde en ik sta nog altijd op het podium. “Owkaay guys, now I want you to scream ‘sa-am’ ‘sa-am’” zegt Zayn tegen het publiek. Mijn broertje komt opgelopen en maakt grote buigingen. De jongens en Sam steken een paar dingen uit op het podium. De zaal ligt plat van het lachen. Ik kijk het publiek in en merk dat de schrik weg is. Ik sta hier zonder schaamte of zwetende handen op het podium van een arena met duizenden meisjesogen op mij en de rest gericht. Maar het bangelijkste moet eigenlijk nog komen. Ik weet er niks van maar het plan is nog niet af. Ze hebben hun laatste liedje gezongen als Harry recht op mij stapt. De zaal zit nog volledig vol omdat ze nog geen afscheid hebben genomen. Hij trekt me recht uit de zetel en pakt mijn hand vast. “Can I kiss you?” vraagt hij heel serieus recht in zijn micro voor de ganse zaal. Ik hoor luid gefluister in de zaal. De andere jongens zijn ondertussen van het podium afgelopen. Het is alleen Harry en ik. Als ik te lang twijfel richt Harry zich tot het publiek. “Can I kiss her? Do I have permission?” vraagt hij. Dan weergalmt Daisy’s stem luid en duidelijk door de zaal: “What are you waiting for?!” Overal in de zaal klinken er gemengde meningen maar dat kan Harry niet schelen. Hij legt zijn micro op de zetel en pakt mij vast. Ik reageer wat onwennig omdat ik weet dat ik op het punt sta de meest gewilde jongen van Engeland te kussen voor een publiek van duizenden meisjes die hetzelfde willen meemaken. Als zijn lippen de mijne raken sla ik mijn armen rond zijn nek. Bij hem voel ik me nu veilig, niemand kan me iets doen. Het is muisstil in de zaal tot als we uit elkaar gaan. De jongens komen het podium opgelopen en er weerklinkt een oorverdovend applaus. Daarna begint de zaal beetje bij beetje leeg te lopen. Harry pakt mijn hand vast en sleurt me van het podium. Ik heb geen tijd om hem te bedanken want hij moet weg en Daisy komt backstage binnen gelopen. Met een grote glimlach geeft ze me een immense knuffel. “So you and Harry? huh?” lacht ze. Minutenlang praat ik met haar over wat er allemaal gebeurt is, hoe ik me voelde enzovoort. Ook over het gevoel dat ik had op het podium kan ik niet stoppen met praten. Ze tikt op mijn schouder als Harry terug komt aangelopen. Ik kan me niet weerhouden van naar hem te sprinten en op hem te springen. “Thank you!” fluister ik in zijn oor. “You don’t need to thank me. It wasn’t my idea but his” zegt hij en wijst richting Sam. Ik laat Harry los en loop naar mijn broer. “You don’t know how much I can thank you” zeg ik wanneer ik hem een knuffel van jewelste geef. Ik wrijf over zijn haar en laat hem over aan de rest van de jongens. “So everything is okay now?” vraagt Harry. “Yeah no problem” lach ik hem toen waarna ik hem weer gelukzalig op de lippen kus.

Little Bro - Part 9

Dit was nu al een tijdje geleden. De communicatie verliep meer vriendschappelijk nu, althans dat dacht ik. We stuurden elkaar nog regelmatig smsen. Mijn broertje is de beste dat ik me kon wensen. Hij zag het direct wanneer ik ‘down’ was en zorgde dat ik weer kon lachen. Ik was op school wanneer ik een geheimzinnig berichtje kreeg van Harry. “There’s a surprise waiting for you back home” Als ik s’avond thuis kwam stond mijn broertje met een enveloppe te zwaaien. Ik moest mijn best doen  om die te pakken te krijgen maar uiteindelijk bezweek hij onder mijn fameus ‘kieteltalent’. Nieuwsgierig opende ik de enveloppe en ontdekte een briefje. “See you soon” staat erop. Als ik ontdek dat de langwerpige kaarten VIPtickets zijn voor hun tour binnen 2maanden, begin ik te flippen, gillen en springen. De rest wist rap wat er aan de hand was. Ik kon buiten Daisy nog iemand meedoen maar ik wist niet wie. “Wait you’ve got 3tickets? That means you need somebody else than Daisy” merkte mijn broertje op. “Maybe, if you find nobody else, I can go?” vraagt hij “It’s been a long time since I’ve seen Liam, Zayn, Harry, Louis and Niall” “Yeah I’ll see” lach ik. Ik moet glimlachen om het feit dat mijn broer meewilt omdat hij de jongens wilt zien. Hij beseft misschien niet dat hij in een arena vol met gillende meisjes  gaat zitten. 2maanden later heb ik nog altijd niemand gevonden dat meewilt en meekan dus moet ik mijn broer meedoen. Dit word zo gênant. Onze tickets worden gecontroleerd en we krijgen nog iets extra om onze nek. Ik word zot als ik ontdek dat het backstage passen zijn. Ook Daisy kan het amper geloven. “How did you get this tickets? That costs a fortune” vraagt ze. “Owh I’ve got my supplier” lach ik. Mijn geluk kon amper op maar het werd een beetje gedempt door het feit dat ik Harry weer ging zien. We gingen naar onze plaatsen. We hadden zitplaatsen, wel de beste zitplaatsen dat je kon hebben. Eigenlijk hadden Daisy en ik liever staanplaatsen dicht bij het podium gehad maar ja. “Can I have a redbull?” vraagt Sam omdat hij dorst heeft. “Sure but don’t tell mummy, okay?” zeg ik hem en geef een beetje geld. Als het filmpje begint te spelen, klinkt er een oorverdovend gegil door de gevulde arena. Ik zie dat Sam met zijn redbull heeft gemorst en nu ook zijn oren toestopt. Ik moet lachen en word afgeleid. Ineens zie ik ze al op het podium staan, ik had hun entree al gemist. Tijdens het optreden gedragen ik en Daisy ons als kleine meisjes. Door te zwaaien en doen proberen we de jongens hun aandacht te trekken. Daisy gilt als Harry ons opmerkt en een kus toegooit. Als we bij het vragen gedeelte zijn aanbeland is het bijna muisstil in de arena. Ik merk op dat Sam uit mijn hand geglipt is en teken doet om mee te komen. “Sam, I don’t have time for your stupid games” roep ik hem na als hij in de gang verdwijnt. “Sam come back here. Don’t do this again!” roep ik  nog is maar hij blijft doorstappen. Alsof hij zijn weg kent loopt hij door de gangen heen. “Sam you’re wasting my time. This is the last time I take you with me” zeg ik hem, weer luistert hij niet. Het geluid van de pratende jongens word luider en luider. Tot ik ineens besef dat Sam me ergens naar toe geleid had. Volgens mij was het allemaal gepland.

Little Bro - Part 8

Mijn Hartslag versnelt, het prettig gevoel is weg, de temperatuur begint op te lopen… Gelukkig is de foto van slecht kwaliteit maar je kan me toch redelijk rap herkennen en Harry zeker. Natuurlijk, hoe kon ik zo dom zijn? We waren niet de enige die in dat park rondliepen. Ik ben overstuur, wat normaal gezien voor mij de hemel moet zijn verandert in een hel. Weer die belangstelling, overal gaat het staan “Harry and the mysterious girl on a date at the park” Wat als Daisy me herkent? Of iemand van school? “Owh I’m so screwed” zucht ik. Het liefst van al zou ik willen onderduiken maar dat is quasi onmogelijk. De volgende dagen ga ik naar school en er blijkt me niemand te herkennen zelfs Daisy niet. Harry stuurt me vanalle lieve berichtjes dat hij me mist, dat hij weer wilt afspreken … Maar niets over wat er in de roddelkranten staat. “Hye someone delivered you this” zegt mijn broertje als ik de volgende dag terug thuis ben van school. “I’m sorry” staat erop het kaartje, niks anders. Ik pak de leiband en ga Jimmy halen. Jimmy is eigenlijk een van mijn beste kameraden. Tegen hem vertel ik alles als ik op wandel ben met hem, ook vandaag. Ik wijk een beetje af van de wandeling zodat ik niet constant aan Harry moet denken. In het park laat ik hem dan weer vrij en zet ik me op het bankje. Wat zou Harry aan het doen zijn? Ziet hij iets in mij of was het juist maar een kus? Ineens heb ik het gevoel dat ik bespied word. Ik roep Jimmy en loop zo rap mogelijk terug naar huis. In het laatste steegje staat een persoon met een kap op, ik begin schrik te krijgen en loop zo snel als ik kan door. Maar te laat, een hand houd me tegen. Ik wil gillen maar het andere hand ligt op mijn mond. “Don’t scream please, it’s me” zegt Harry “Sorry but I needed to talk to you” Van opluchting val ik hem in de armen. “I’m sorry about yesterday. I was stupid and it shouldn’t have to happen out there. I thought there were no paps.” zegt hij. “I know, I know…” Harry pakt mijn handen vast en kijkt me recht in de ogen. “I like you and I wanna be with you. I know you can’t cope with stress…” “Harry, please don’t say it. I can’t do this and you know it. I’ve this fear, I live with it… I wanna lose it so badly so I can be with you but I don’t know how. As long as I’ve this fear we can’t be together…” zeg ik en laat zijn handen los. Ik keer hem de rug toe en Jimmy volgt. Pas als ik thuis ben, besef ik wie ik de rug heb toegekeerd en van wie ik ben weggelopen. Ik had geen andere keuze. Anders ging ik dag in dag uit leven met een schrik, zweterige handen… Ik kon dat niet, daar was ik zeker van. Hoe graag ik het zou gewild hebben, ik kon het niet. De tranen staan in mijn ogen. Gelukkig komt mijn broertje binnenlopen om te vragen of ik wou spelen met hem. Aan hem had ik alles te danken dus zeg ik met plezier “yeah sure”

Little Bro - Part 7

Terug thuis plof ik op het bed. Onvoorstelbare keren had mijn gsm getrild. Ik weet niet of ik nu gebeld werd of dat het duizenden berichtjes waren. Wat ik wel weet dat het heel waarschijnlijk Harry was die zich afvroeg waarom ik niet afkwam of daar was. Mijn handen waren ondertussen niet meer zweterig dus pakte ik dan maar mijn gsm vast. 15 nieuwe berichten en 2 gemiste oproepen van Harry. Een voor een open ik ze en zoals gedacht vroeg hij waar ik bleef enzo. Om me een beetje af te leiden doe ik mijn oortjes in en zet de muziek lekker luid. Ook mijn ogen gaan dicht. Op een bepaald moment hoor ik kabaal. Ik doe mijn oortjes uit, zet me recht en loop naar de deur. Mijn moeder zal me geroepen hebben, ik zal is gaan zien. Ik wil mijn kamer uitlopen als ik op iemand bots. “Owh sorry mum, I was coming. I didn’t hear you ‘cau...” en daar stopt het. “Euhm that’s new… Do I look like her?” vraagt Harry. “Sssorry I thought she called me…” zeg ik afwezig. “Haha its owkaay” lacht hij “Why didn’t you came backstage? I thought you were planning that” “Oh totally forgotten” lach ik onschuldig. “Janthe! Can you go and take the dog for a walk?! roept mijn moeder. “Yeah mum sure, I’m coming.” roep ik terug. Ik ga terug mijn kamer in om mijn schoenen aan te doen en mijn jas te gaan halen. Harry staat nog op dezelfde plek als daarstraks. “Well? Aren’t you coming with me?” vraag ik hem wanneer hij geen aanstalten maakt om mee te gaan. “If I may” zegt hij. Als we vertrekken worden we achtervolgt door 2 securityguards, voor het geval er iets misloopt. Harry loopt met een muts op en daarover een kap zodanig dat zijn krullen niet zichtbaar zijn. Een tijdje is het muisstil maar dan breekt Harry het ijs. “Sorry I need to ask this. What I did, was it wrong? You didn’t answer my texts or calls” “Euhm it was nice but I don’t like all that attention. I’m afraid for it since I was little. You couldn’t know that” leg ik uit. We komen aan het park en ik laat Jimmy, mijn hond, los. Ik zet me op het bankje vlakbij het grasveld en Harry komt effen naast me zitten. Daarna gaat hij op zoek naar een stok. “What’s the name of your dog?” vraagt hij me. “It’s Jimmy” “Jimmy!” roept Harry maar Jimmy reageert niet. “JIMMY! Here!” roep ik dan maar. Nu komt hij wel afgelopen. Voor de rest laat ik Harry doen. Jimmy speelt mee en Harry lijkt zich ook te amuseren. Ineens glijdt Harry uit op de natte grond en Jimmy gaat met zijn poten op hem staan. “Jimmy! Of!” commandeer ik hem en ik help Harry recht. Als ik hem rechttrek, trek ik net iets te hard en onze neuzen staan maar enkele millimeters van elkaar. Er is even een aarzeling maar Harry kust me. Jimmy blaft omdat we niet met hem voortspelen. “Haha Jimmy is protesting” lach ik. Harry pakt de stok uit mijn handen en smijt de stok zo hard mogelijk weg. Uiteindelijk belandt die in de vijver van het park en we besluiten om terug huiswaarts te keren. Harry wordt opgehaald aan de ingang van het park en geeft me nog een knuffel en kus. Alleen loop ik terug naar huis. Nadat ik Jimmy weer in zijn hok heb gestoken, zet ik mijn computer aan en ga op twitter. Ik schrik want ik zie Harry en mij, op een foto, kussend…

Little Bro - Part 6

Thuis werd er niet overgesproken want het mocht niet uitkomen. Ook Daisy was het nog niet te weten gekomen. Ik heb eigenlijk wel chance met mijn broertje, het kon evengoed iemand anders haar broer zijn ofzo. De week ging op z’n normaal tempo voorbij. Harry liet niks van zich horen. Ik snapte er niks van, hij was toch degene die me nog is wou zien? Maar ja, de dag van het concert stond Daisy al supervroeg voor mijn deur. Niet alleen om veel tijd te hebben om ons klaar te maken, ook voor de beste staanplaatsen te hebben. We hadden geluk toen we daar aankwamen want deze keer stonden we redelijk dicht bij het podium. Ik schat dat het een vijftal rijen voor ons is. “Exciting!” fluistert Daisy in mijn oor als de zaal helemaal gevuld is en de lichten doven. Het is niet alleen One Direction dat optreed, ook The Wanted, Ed Sheeran en vele andere. Ik amuseer me te pletter met Daisy en krijg vele handen van iedereen dat op het podium staat, zelfs van de presentator. “And now what we all were waiting for, at least I think. ONE DIRECTION!!” roept de presentator. Ineens voel ik kriebels opkomen. “You’re insecure, don’t know what for…” brul ik mee samen met Daisy. Nog nooit had ik me zo goed gevoeld. Ondertussen hebben Daisy en ik ons naar voor geworsteld. Ik krijg Harry’s hand te pakken juist voor zijn solo. Maar deze keer gaan ze niet in de positie staan zoals ze altijd doen tijdens Harry’s solos. Ze knielen allemaal neer op onze kant van het podium. De meisjes naast ons schreeuwen het uit. Tot het ineens overgaat in Harry’s solo en ik doorheb dat hij nog steeds mijn hand vastheeft. Iedereen bekijkt me met hun mond open en jaloerse blik. Zelf durf ik amper  in Harry’s ogen terug te kijken. Mijn hand word zweterig en glipt uit de zijne. “You don’t know you’re beautiful!” zijn de woorden die me uit een soort van verdoving halen. Daisy bekijkt me met grote ogen. “Does he still remembers you from the signing or something?” vraagt ze. Ik doe naar haar het teken dat ik het niet weet en kijk verward terug naar het podium waar het juist afgelopen is. Beetje bij beetje loopt de zaal weer leeg. De meisjes rondom mij fluisteren en wijzen naar mij. Dit is niet leuk, ik wil hier weg. Ik neem Daisy’s hand vast en loop de zaal uit. Ik heb het niet graag dat ik in het middelpunt van de belangstelling sta. Met trillende benen sta ik te wachten op mijn moeder dat ons komt halen. Ik heb schrik dat Harry hier elk moment kan tevoorschijn komen, wat me weer in het middelpunt van de belangstelling brengt. Mijn moeder komt juist op de parking gereden wanneer Paul tevoorschijn komt. Vlug stap ik in de auto en doe de deur dicht. “Not now Harry” denk ik. Ik had er effen genoeg van. Ik weet dat ik hem gezegd had dat ik na het concert nog is dag ging zeggen maar dat is voor mij nu iets te veel. Nog steeds zijn mijn handen zweterig. Het is een soort van schrik dat ik heb opgedaan wanneer ik kind was, toen ik moest optreden op school en iedereen me uitlachte. “Janthe? JANTHE!” roept Daisy “I was just telling your mum what happend” “Owh great, never thought that would happen to me” reageer ik. Waarom had hij dit gedaan

Little Bro - Part 5

Ondertussen was mijn batterij van mijn gsm zo goed als dood. “Let’s watch a movie, they’ll be here any second” stelt Harry voor. Ik ga akkoord en zoek een film. Minuut bij minuut gaat de film voorbij. Ik ben superongerust maar Harry kalmeert mij. Rustig kijken we naar de film. Uitkijken doe ik niet want rond de helft van de film val ik in slaap. De volgende ochtend word ik wakker door de geur van koffie. “Goodmorning I made you some coffee” lacht Harry. Ik nip van de koffie en zet hem terug neer. “Are they back or not?” vraag ik hem. “Come and see it for yourself” zegt hij en pakt mijn hand vast. We gaan naar het appartement van hem en Louis, ik herken het van de foto’s. “Look who’s lying in my bed” fluistert hij als hij de deur opendoet. Opgelucht haal ik adem want ik zie Sam liggen. “Finish our coffee than?” vraagt hij. “Okay by me” antwoord ik hem. Terug beneden drink ik van mijn koffie. “Actually I didn’t get your name yet. Your brother is Sam and you are…?” “Janthe, it’s a dutch name” “Cool, nice to meet you Janthe. Probably you know my name already” lacht hij. “Haha yes I do mister Styles. I’ve got one more question: how did you get my phonenumber?” “Owh right, sorry for the mysterious texts. Your brother had it with him when he ran away at the signing. He wanted me to call you so I could say he was all right. But I didn’t call you because I sended Paul to get you and the number was still in my pocket the next day so…” legt Harry uit maar hij word onderbroken. “Goodmorning folks!” zegt Louis opgewekt zoals hij is. Ook de rest van de jongens komen naar beneden. “Where’s Sam?” vraag ik. “Still sleeping” antwoord Zayn. “You guys owe me an explanation, you know. Getting me worried” klink ik serieus. De jongens lachen. “Worried? We were upstairs in the cinema watching a movie. You guys were sleeping when we came down so we went sleeping too.” legt Liam uit. “And you didn’t know or see anything?” vraag ik aan Harry. “Must have slipped out of my mind” verontschuldigt hij zich. “Well then I’ll stay ‘till Sam is awake. My parents need an explanation too ‘cause my phone died yesterday and they’re probably worried too now. Who volunteers?” “Give me their phone number, I’ll do it” zegt Harry. Als Harry aan de telefoon hangt zich te excuseren, komt Sam slaperig af de trap. Ik geef hem een knuffel en laat hem ontbijten. Ik ga naar de badkamer, me opfrissen. “Everything is okay. I’ve explained it to your parents and apologized for the whole situation. A driver is going to drive you and your brother back home in a half hour” zegt Harry. “Great” zeg ik en loop naar buiten om een luchtje te scheppen, gevolgd door Harry. “It was quite nice last night. Is there any possibility I can see you back?” begint hij. “You’ve my number so you text me all the time” lach ik. “No Janthe,  I mean like meeting maybe I can give you some tickets for our next performance next week” zegt hij. “Haha I already got tickets, no need for that. I’ll come say hye after it” zeg ik en een auto komt het terrein opgereden. Ik pak mijn spullen en neem afscheid. Harry staat als laatste, ik geef hem een kus op de wang en zeg “See you next week!” Daarna meen ik nog te horen: “It’s gonna be a long week”

Little Bro - Part 4

Maar de meeting lijkt niet door te gaan in de gebouwen zelf. De secretaresse begeleid ons naar een chauffeur die op zijn beurt ons naar zijn auto begeleid. In een geblindeerd auto worden we weggevoerd. Op de een of andere manier voel ik me nu een vip. Ik denk aan hoe ik mijn hele kleerkast heb doorzocht naar de perfecte outfit. Hoeveel keer ik mijn haar heb opgestoken en dan weer los gelaten had. Uiteindelijk, na een uur, was ik klaar en ik zag eruit alsof een gewoon meisje. We worden binnengelaten in een soort van gezamenlijke living. Mijn broertje ploft direct in de zitzak en begint te prutsen aan alles. “Sam, we’re not home kid. Leave it alone!” zeg ik hem. Ik kijk door het raam en heb zicht op de binnenplaats waar ik Louis’s Porsche en Harry’s Land Rover ontdek. Ik knijp mezelf om te zien of het geen droom is. Ik schrik op wanneer ik geluid op de gang hoor, ze komen eraan. Ineens voel ik de zenuwen zo weer opkomen. Adem in, adem uit… “Hye, you made it!” lacht Louis. “Sure, why not?” lach ik terug en ik ontvang een knuffel van elk van hen. Alleen Harry, ik zoek achter hem in de kamer maar ik kan hem niet terugvinden. “Are you searching Harry? He’s at his room. He said he had some things to do” zegt Liam. Ik zet me in de zetel en kijk hoe de jongens zich amuseren met mijn broertje. Mijn handtas trilt tegen mijn been. Nieuwsgierig kijk ik naar mijn gsm, weer een bericht van dat onbekend nummer. “Please come out of that room and follow the marks” Ik sta op maar twijfel nog. “Owh do you have to go to the bathroom? It’s at the end on your right” zegt Niall. “Thanks” zeg ik en doe alsof ik naar toilet ga. Ik loop de gang op en zie overal pijlen. Ze leiden mij in de mega grote tuin, naar een plekje met een prachtig uitzicht. “I thought you might wanna see this” klinkt er achter mij. “Owh Harry thanks it’s beautiful.” “So what are the others doing?” vraag hij me wanneer hij me gebaart ook te gaan zitten. “Playstation and stuff. Nothing for me really. Why did you want us to come down here? I’m just wondering” “Your brother is amazingly entertaining and since you are his sister, you can come with him” “Haha okay than” lach ik en geniet verder van het uitzicht. “Come let’s see what they’re doing now before they think we’re doing thing we aren’t doing ” lacht hij. Hij pakt mijn hand vast en leid me terug naar de living. Raar maar waar, deze is verlaten. Nergens zijn ze te vinden. “Where are they? Where is Sam?” klink ik ongerust wanneer we ze na een paar uur nog niet gezien hebben. “ I don’t know, the guys don’t pick up their phones” zegt Harry. Als hij ziet dat ik een traan laat, pakt hij me vast. “No worries, there somewhere hanging out. They’ll comeback”

Little Bro - Part 3

Ik ben te moe en kruip in mijn bed. Morgen is het weer vroeg dag. Als ik in bed lig denk ik aan alles wat ik vandaag meegemaakt heb. Het aanschuiven, de boys voor de eerste keer zien, Sam kwijtspelen… Na een tijdje val ik in slaap. De wekker gaat veel te vroeg af en de dag is echt saai. Ik zit in mijn allerlaatste les wanneer mijn gsm weer trilt. Heel mijn bank trilt mee en de leraar kijkt direct richting mij. “Sorry that was my knee, I’ve it sometimes” excuseer ik mij gauw. Later besef ik pas hoe stom dat antwoord was maar ik riskeer het mij niet om mijn gsm boven te halen. Als we uit de klas zijn kijk ik naar mijn gsm en zie dat het bericht weer van dat onbekend nummer is. “I hope I see you soon ;)” Wat? Wie is dat toch? De hele weg naar huis probeer ik uit te vinden wie het zou zijn. Thuis ligt er een verrassing op mij te wachten. Sam komt afgelopen met een roos. “For you” zegt hij op z’n schattigst. “Owh so sweet, thank you Sam” bedank ik hem. “It’s not mine silly, it got delivered for you” zegt hij. “What? From who?” “I don’t know, it was lying at the front door with your name” legt hij uit.. Ik slenter naar boven en blijf op mijn kamer effen staren naar de roos. Mijn volgende reflex is de computer opzetten en mails, facebook en twitter checken. Ik verschiet wanneer ik verschillende nieuwe followers heb. En dan spring ik bijna tegen het plafond, schreeuw ik het uit … Mijn moeder komt kijken of er niks mis is. “No, nothing mum. You wouldn’t understand” lach ik. Als ze de  deur sluit begin ik weer te fangirlen. Een van die volgers is Harry, Harry Styles. Hoe had hij mij gevonden? Daisy waarschijnlijk. Iedereen feliciteert me. Wow hiervan moet ik effen bekomen. Ineens valt mij het oplichtende lichtje op, ik heb een bericht. O-M-G Harry heeft me ge-DM-ed. “Aah!” klinkt er weer door mijn kamer. Deze keer blijven mijn ouders beneden, waarschijnlijk hebben ze het al door. “I think your bro hasn’t twitter, right? You and your bro are invited at the studios next week. We can’t get enough of your brother” Dan nog een dag, tijdstip en plaats. Ik loop direct naar mijn broer zijn kamer, vergeten dat die al slaapt natuurlijk. “Thank you, You’re the best” zeg ik tegen hem stilletjes en ik geef hem een kus op de wang. Opgewonden loop ik naar beneden en meld het überfantastisch nieuws. Mijn mama en stiefpapa bekijken elkaar maar raar. Ze weten niet wat te zeggen. Voor ze ook maar iets kunnen zit ik al terug op mijn kamer. Wat heeft mijn broer gedaan? vraag ik me af. Nu ja, ik ben hem eeuwig dankbaar. Ik ontmoet One Direction, op mijn eentje, zonder schreeuwende meisjes achter mij. Als een klein kind maak ik kleine sprongetjes door de kamer. De week gaat tergend traag voorbij. Als de dag aanbreekt ben ik mega zenuwachtig. Mama zet ons af op de afgesproken plek. De zenuwen gieren door mijn lijf als ik richting de secretaresse loop. Nog enkele minuten…

Little Bro - Part 2

“Janthe! Janthe!” roept Daisy wanneer ze ook uit de troep word begeleid door een securityguard. “Put them outside for  some fresh air and after that they can start all over again” zegt de securityguard. Met tegenzin worden we bijna naar buiten geduwd. “Wait! She was right” roept er een stem achter ons. Het was Paul. “Come girls, we’ve found your brother” zegt hij vriendelijk en we volgen hem. We gaan helemaal rond de wachtende rijen. Ineens zie ik dat Paul richting de boys stapt. Hé is hij bij hun gelopen? Ja blijkbaar wel. Harry staat bij Sam een oogje in het zeil te houden. Hij laat zijn hand los en fluistert iets in zijn oor. Sam komt bij mij gelopen en ik pak hem goed vast. “Would you please go through that door? We want to check if your brother is all right.” legt Paul uit en met Sam aan de hand doe ik wat hij zegt. Een verzorger neemt hem mee en ik blijf alleen achter op de gang samen met Daisy. “Pf Never again, my heart beated so fast” zeg ik haar. “Maybe you should go for a checkup too” lacht er een stem. Ik geef Daisy een duw want ik denk dat zij het gezegd heeft. “Hé why do you push me? It wasn’t me” zegt ze geïrriteerd. “Sorry it was me” klinkt er achter mij als er een krullebol tevoorschijn komt. “How is he?” vraagt Harry. “I don’t know, he’s just in the room so…” antwoord ik verlegen. “Come’on closer you two” zegt Daisy die al paraat staat met haar fototoestel. Onwennig ga ik dichter bij Harry staan en Harry slaat zijn arm rond mij. Als de flits is gegaan word er gewisseld van plaatsen. Daisy is er ook rap bij om handtekeningen te vragen. Ik ben eerder ongerust om mijn broertje. Ik schiet naar hem naartoe als de deur opengaat. “Everything is okay with him, no worries” zegt de verzorger. De andere jongens komen ook de gang ingelopen. “Hye buddie, you’re okay?” vraagt Niall wanneer hij Sam een high five geeft. Daisy is ondertussen druk bezig met foto’s en handtekeningen te vragen. Ongeduldig  trekt ze aan mijn arm want ze wilt ook dat ik erop staat. De boys zijn geduldig en gaan maar al te graag op de foto, ook met mijn broertje. Daarna worden ze weggestuurd en moeten wij ook weg. Tijdens de rit terug naar huis beveel  ik Sam om er niks van thuis te zeggen. Dingen voor in de plaats doen moet ik eigenlijk niet, chance want daar vreesde ik wel voor. Eens thuisgekomen houden we allebei onze mond en zeggen we dat het goed verlopen is. Een beetje vermoeid plof ik in de bureaustoel en ik klap de laptop open. Daisy heeft me de foto’s al door gestuurd. Ik ben ze aan checken wanneer mijn gsm trilt. Ik heb een bericht van een onbekend nummer: “It was nice to meet you today, hope I see you again” Wie stuurt dit? Van wie heeft die persoon mijn nummer? Waarom stuurt hij/zij me zo’n anoniem bericht? Alles spookt er door mijn hoofd, van een stalker tot een jongen van op school die een crush op mij heeft. Maar het moet iemand zijn dat ik vandaag gezien of ontmoet heb…

Little Bro - Part 1

“Pff Why do I’ve to go with you to that stupid boyband?” protesteert mijn klein broertje. Ik had lang gezaagt om naar deze singning te gaan en ik kon alleen gaan wanneer ik mijn broertje meenam. “ ‘cause mum said so, I couldn’t go without you. She’s gone too now” leg ik hem uit. “But I’m old enough to stay home alone” blijft hij protesteren. “I don’t think so, Sam. You’re only 10years old and you’ve no phone. Don’t try to argue again, mother said so. Be glad  I take you  with me and not drop you of in the middle of nowhere” lach ik. Boos kruist hij zijn armen en zakt onderuit op de bank van de auto. Je denkt nu  ik Engels  ben maar het is niet zo. Ik ben Belgisch maar mijn stiefbroertje Sam Engels. Ik heb een Belgische mama en een Engelse stiefpapa. We zijn redelijk vroeg opgestaan om er als 1 van de eerste te zijn maar blijkbaar heeft dat niet geholpen. Wanneer we in het winkelcentrum staan is het zicht alleen maar ontmoedigend. Rijen van wel duizenden meisjes staan er al, blijkbaar waren er van hetzelfde gedacht. Het enigste wat we kunnen doen is achteraan aansluiten en meegaan met de rest. We weten dat het bijna onmogelijk is om aan handtekening te geraken. “What are we doing here? We’re not going to get over there” zaagt mijn vriendin Daisy. “At least we can see them and take some pictures” zeg ik om positief te blijven. Ik weet hoe moeilijk het zal zijn om daar te geraken en ik heb nog een extra moeilijkheid. Mijn stiefbroertje Sam, ik mag hem niet kwijtspelen of ik ben er geweest. Elke winkel dat we passeren trekt hij aan mijn arm om naar binnen te gaan maar ik kan het niet toelaten. Het is echt megamoeilijk, hij is als een soort blok aan mijn been. Ineens klinkt er luid gekrijs en ik maak me zo groot mogelijk. Veel verder zie ik de boys aan hun tafel zitten en ik haal mijn fototoestel boven. Na een tijdje begint mijn arm zeer te doen. Eindelijk gaat de rij vooruit en nog redelijk rap. Misschien kan het nog zijn dat we er geraken. “Owh Maybe we’ll get there. Keep hoping !”zegt Daisy die direct fingers crossed doet. Een uur duurt het nog voor mijn broertje echt begint te zagen. Hij is ook een van de kleinste dus word altijd verdrongen, ik begrijp hem wel. Waarom moest ik hem ook meenemen? Dit is echt niks voor hem. Ik kijk nog is op om te zien hoever we ondertussen zitten en ineens glipt Sam zijn hand uit het mijne. Voor ik het door heb is hij weg. “Sam! Sam! Come back! Please!” roep ik voor gans het winkelcentrum. In paniek baan ik een weg tussen al die meisjes. “Hey, don’t push and wait! bitch!” krijg ik toegeroepen maar ik ben doof door de paniek. “Sam! Sam!” roept nu ook Daisy achter mij. Ik mag hem niet kwijtspelen anders is dit het einde voor mij. Een securityguard houd me tegen en ik word uit de rij gesleurd. “Please let me go! I lost my little bro!” probeer ik uit te leggen en ik wil me eruit worstelen. Maar het heeft geen zin want die mensen zijn beresterk.