Crash - Part 10

Alsof de goden ermee gemoeid waren, werd ik de volgende ochtend ziek. Koorts, buikpijn… Resultaat: ik mocht in het bed blijven. Het was niet voor 1 dag, nee voor meerdere. Op de dag dat ze vertrokken moest ik nog uitzieken maar was ik wel zo goed als genezen. “So are you finally going to tell me what you figured out?” vraagt Saar als ze me een bezoekje brengt. “I think I like Louis but really like him” “Haha, that’s normal. Your one of his fans.” “No, you don’t understand. I feel more, that kiss… It felt so right.” Wait, you guys kissed? That’s new to me…” “Saar, you need to get me out of here. I need to see Louis before he gets on his plane” “Please Emily, you’re still a little bit sick and it’s ridiculous” “Saar… It’s sounds like that but it’s the truth. Do this for me!” Saar staat op en gooit me een paar kleren toe. “Okay, but don’t come cry when it turns out the other way” stemt ze toe. We rijden naar zijn appartement maar daar treffen alleen zijn vrienden aan. “He’s already gone for an hour. You must hurry, the flight is in a half hour” zegt de vriend. We twijfelen niet langer en rijden richting luchthaven. “Shit, were do they have to be?” vraag ik me af als we daar aankomen. “The gates of the flight to LAX are almost closing. Passengers must hurry to gate 8.” word er omgeroepen. We konden alleen maar proberen. Ik wurmde me door de meisjesmassa door. “Louis?” riep ik maar het was al te laat. Het vliegtuig maakte zich al los. Saar sloeg troostend haar arm om mij. “You could try, come’on let’s go back to bed” zegt ze. Sloffend liepen we terug naar de uitgang. “Wait, can we drink something first? I’m thirsty” vraag ik. Saar lacht en we zetten ons neer in het café juist bij de uitgang. Diep verzonken in gedachten nipte ik van mijn koffie. “Emily?” zegt een bekende stem achter mij. Het was niet Saar dus ik draaide me direct om. “Louis? What are you still doing here? Shouldn’t you on the plane to LAX?” zeg ik verrast. “Safety reasons, we will take a plane later. What are you doing here?” “OMG, I’m so glad you’re here” zeg ik opgelucht en val hem in de armen. Louis kijkt me vragend aan. “Oh, I’m sorry… I’m sorry that I ran away after the kiss. I shouldn’t have done that” “No, you don’t need to be sorry. I shouldn’t have kissed you.” “Louis listen please. I like you … That’s why I was disappointed at you, I had feelings for  you and you let me down. When you lied, you hurt my feelings. Somehow the kiss was the right thing to do, I realized that later. Then I was sick, I couldn’t come to you and tell everything. So that’s why I am here, to tell you what I think…” Er valt een stilte, Louis lijkt overdonderd. Dan pas bedenk ik dat het niet waar kan zijn. Dat ik verliefd ben geworden op het idee dat Louis me mag. Ik keer terug naar de tafel en pak mijn spullen. “Come’on Saar, I need to go back to bed” zeg ik en keer mijn rug naar Louis. Voor de tweede keer in een paar dagen tijd. “I’ll get my scooter, you wait here” zegt Saar wanneer ze op zoek gaat naar haar scooter op de parking. Niet veel later zit ik op de scooter, klaar om te vertrekken. “Emily! Wait! Don’t go!” roept er iemand. Louis sleurt me van de scooter. “It’s true, you’re right. I like you that’s why I kissed you. Your reaction was again what I didn’t expect. Thanks to your reaction and the fact that you didn’t show up, I thought you didn’t like me at all. Maybe for what I did… What I want to tell you, is that I managed to go on a flight tomorrow. So I have at least one day that I can spend with you.” legt Louis uit en op het einde verschijnt er een lach op mijn gezicht. Louis buigt zich voorover om mij terug te kussen maar ik hou hem tegen. “I’m still sick and contagious, you know” lach ik. “So what? Then we will spend more days with each other.” grijnst hij nog voor onze lippen elkaar weer vinden.

Crash - Part 9

“Well apparently there was someone that wanted me to talk to you” verzin ik. Het blijft even stil. Als er kabaal op de gang te horen is Louis rap om te zeggen: “Come inside before anyone sees you” Het leek vanbinnen echt op een studentenkot, niet te groot en redelijk rommelig. “I’m sorry for the mess. I didn’t expect to see you so soon.” zegt Louis terwijl hij in zijn haar krapt. Ik blijf onwennig rechtstaan wanneer hij zich in de zetel zet. “So you’re in perfect health again?” vraagt Louis. “Yes, everything is back to normal. Feeling pretty good actually” lach ik. “And what about your friend, is she okay?” Ik begin de indruk te krijgen dat hij er niet wilt over  praten. “Louis…” “Yeah” “I’m sorry” “Sorry about what?” “I shouldn’t have reacted like that. I was so relieved and angry at the same time. I guess that last one was the thing I showed the most” zeg ik en ga naast hem in de zetel zitten. “I need to say sorry too. I didn’t think the management would react like that when I pushed the bodyguards away and ran to you” “Wait, you actually pushed a bodyguard away. How did you even do that?” “I don’t know, it just came to me and before I realized I was already on the streets” Ik moet even lachen. Spijtig dat ik dat deel heb gemist. “Look” ,zegt Louis als hij mijn handen vastpakt, “You don’t know how many times I wanted to say to you the truth. You deserved that to know. I was feeling miserable every time I had to lie about it. Somehow the management shut me down. I’m feeling guilt all the time since then.” “It’s okay, you said it to me. I know the truth now that’s all I wanted. Maybe I still hate you for the lying but you’ve got my forgiveness because you were the first one to help me.” zeg ik geruststellend en trek mijn handen weg. “Something to drink?” vraagt Louis. “No, thanks I need to get home” “Yeah, how did you actually get here?” “Oh that’s something I will tell you later” lach ik wanneer ik naar de deur loop. “Then I need to see you back so you can tell me” “Yeah I’ll figure something out” Louis lacht en geeft me een knuffel. Alles wat daarna  gebeurt, gebeurt in slow motion. Ik laat Louis los maar voor ik me echt kan wegtrekken komt Louis gezicht dichter en dichter, zo dicht dat onze lippen elkaar raken. Als ik besef wat er aan het gebeuren is, trek ik me weg. “Sorry” is het enige wat ik kan uitbrengen. Met een soort verdoving loop ik de trappen af. Uit het niets stromen er tranen uit mijn ogen. Waarom? Wat bedoelde hij daarmee? Zou hij me leuk vinden of was het weer een of andere leugen? Er stroomt vanalles door mijn gedachten terwijl ik het slot opendoe en vertrek met de scooter. Op de weg terug kan ik me niet concentreren. Het enige ding wat ik nu wil is mijn eigen warme bed. Terug thuis ben ik doof voor hetgene mijn broer zegt. Ik ga rechtstreeks naar mijn kamer en val op het bed. Ik keek naar de sterren en dan… dan realiseerde ik waarom ik boos op hem was wanneer hij tegen mij gelogen had.

Crash - Part 8

“See, I’m not the only one that thinks you should go to Louis” zegt Saar als ze weer naast mij komt staan. “I don’t know Saar, I’m afraid I will be there for nothing” “Nothing? You have a lot to discuss. Just go, he needs it.” We wandelen terug naar huis. “Maybe you should think about it. But you’ve to know me, Niall, Liam, Zayn and Harry count on you.” lacht Saar voordat ze naar huis vertrekt. Ik weeg alles af. Is het beter om te gaan of niet? De voorbije dagen flitste voorbij. Nog een tijdje ijsbeerde ik in mijn kamer. Ineens liep ik naar mijn laptop en zocht het adres op. Het was redelijk ver en een trein pakken was geen optie. “Emily? Mum and I are gone to a party. Your brother is still here so be good, okay?” roepte mijn pa. “Great, now the car isn’t a option anymore. I’m stuck here anyways” zucht ik. Het idee om naar Louis te gaan vanavond was niet meer doenbaar. Ik plofte in de zetel en zette de tv aan. Er was niet veel intressants op de de tv. Toen er reclame van scooters verscheen, kreeg ik een idee. Een paar maanden geleden kreeg Saar een scooter en ze had me erop leren rijden. Het duurde niet lang voor ik uit de zetel schoot, me omkleedde en naar Saar ging. “But you don’t have your license.” “But Saar, you’ve learned me to drive it. By the way it was you that said I better should go to Louis.” “Okaay, okay but don’t do anything stupid and bring the whole scooter back please. I trust you” zegt Saar al ze toestemt. Paar minuten later was ik op weg naar Louis met de scooter van Saar. Zoiets had ik nog nooit gedaan. Ik was regels aan het overtreden voor Louis. Hopelijk deed ik het niet voor niks. Als ik het eindpunt naderde, begonnen de zenuwen op te komen. Eerst zocht ik een staanplaats voor de scooter en deed hem dan op slot. Ik was nog niet van plan om nu direct naar binnen te gaan. In mijn hoofd repeteerde ik wat ik zou kunnen zeggen. Ik keek naar het appartementenblok en zocht waar Louis kon zitten. 5B, misschien de 5^de verdieping. Er verscheen ineens een hoofd bij een raam op de 5^de verdieping. Het keek voor zich uit. Oh, het was Louis zijn gezicht. Ik draaide me zo rap mogelijk om zodat hij me niet kon herkennen. Ik was nu hier, het zou stom zijn als ik nu gewoon weer naar huis reed. Met die gedachte stapte ik op het appartementenblok af. De zenuwen werden erger en erger naarmate ik de blok naderde. Ik glipte mee binnen met iemand. Dan moest ik 5 verdiepingen trappen doen want ik hield niet van liften. “Come’on, are you not going with us? It will be fun” “Sorry guys, I already broke a management law and what came after that wasn’t fun.” hoor ik Louis zeggen. “You’re gonna regret it” zeg een van de jongens die mij passeert. “Woah, hello there!” lacht een andere jongen van het groepje naar mij met een grijns. Ik loop verder de trap op en zie Louis nog in het deurgat staan. “Emily?” zegt Louis verbaast. “What are you doing here? How did you know I was here?” 

Crash - Part 7

Die nacht kon ik niet slapen. Langs de ene kant voelde ik me schuldig maar langs de andere kant waren er nog die verraadgevoelens. “Somebody didn’t sleep well, I see” zegt mijn moeder als ik aan het ontbijt kom. “Yeah” lach ik. Na het ontbijt legde ik een laagje make-up op zodat mijn wallen niet meer zichtbaar waren. Ik liep naar het pleintje vlakbij voor mijn dagelijkse afspraak met Saar. Op het pleintje stond een verlaten speeltuin met schommels en glijbanen. Iedereen in de buurt was er te oud voor geworden. “Hye, you’re okay?” vraagt Saar direct. “Yeah, I’m feeling better.” antwoord ik haar. Eerst praten we nog over andere dingen. “Oh I forgot to bring your handkerchief” stel ik vast. “That’s nothing, you can keep it. So are you’re still mad at Louis?” “I don’t know maybe I overreacted. I still think he should have told me directly but like you said; there must be a good reason for it” “There always is a good reason, I honestly think he didn’t wanted to lie. What are you going to do now?” “Nothing, I think. Just let it die.” “Are you sure about it? Because I think you’ll see Louis again and what are you going to do then? Pretend nothing happened, come’on. You should go and see him.” “Saar, you know me as the best. So you know I won’t do that. I’m not that kind of person” “Okay, fine by me.” lacht Saar en we beginnen weer over iets anders te praten. Over het nieuwe schooljaar dat er zit aan te komen en hoe we dat zouden kunnen overleven. “Emily?” zegt een stem ineens. Ik draai me om en schrik me rot. “What are you guys doing here?” vraag ik verbaast als ik Liam, Harry, Zayn & Niall zie staan. “We wanted to apologize in person. We’re very sorry we had to lie about it.” zegt Harry. “Yeah, believe us we wanted to tell you the truth but we couldn’t” vertelt Liam verder. “Why?” vraag ik. “The management” ,zucht Niall, “They don’t even know we’re here.” Ze geven me allemaal een knuffel. “Where’s Louis?” vraag ik daarna. “Well, he didn’t come with us. Ever since your reaction, he’s ashamed of his actions. So much that he doesn’t dare to see you anymore.” legt Zayn uit. “Tell him I’m sorry. I didn’t meant that.” “Emily, we think you should do that yourself. It’s better like that” lacht Liam. “But how?” “Okay, don’t tell him we did this. Here’s his address where he’s staying ‘till the end of the week. Better hurry before we’re gone again for months.” vertelt Harry en overhandigt me een briefje. “He’s very sorry that he lied about it but there was no other way. It’s your choice to forgive him or not.” zegt Zayn. “We need to go now before we get busted. Emily we count on you, okay. Don’t let Louis down.” zegt Niall nog vlug voor ze weer in een geblindeerde auto springen en wegreden. Daar stond ik dan, op een verlaten speeltuin met het adres van Louis in mijn handen.