Lost words - part 8

De hele dag zit ik over de brief te piekeren. Zou die nu echt voor mij zijn? Zo ja, wie heeft er mij dan een brief geschreven? Normaal gezien krijg ik dat nooit en een penvriendin heb ik al zeker niet. Tenzij het Sarah is maar nee, zo rap kan dat niet. Ik krijg die dag ook veel opmerkingen dat ik niet oplet. Het deert me niet. Het enige wat ik wil is zo rap mogelijk thuis geraken. Bij het laatste lesuur tel ik echt minuut per minuut af. Als de bel gaat, ben ik de eerste die uit het klaslokaal is. Ongeduldig sta ik op de afgesproken plaats te wachten op mijn ma. Ondertussen krijg ik nog smsen van mijn vriendin waarom ik zo vroeg weg was. Als ik thuis ben, stoof ik direct naar de keukentafel maar zie de brief niet liggen. “Mama, waar is die brief dat hier lag?” “Oh, die ligt op het rek te drogen. Alles was gewoon uitgelopen en kleddernat” zegt mijn ma. Voordat ze haar zin had afgewerkt stond ik al bij het rek. Mijn ma had gelijk, alles was uit gelopen en er stond weinig leesbaars op. Ik pakte de brief en liep er mee naar mijn kamer. Voor er deftig naar te kijken of het wel echt voor mij was scheurde ik het open. Het was een geschreven brief, zover was duidelijk. Veel kon ik er niet aan opmaken. Een uur heb ik er op zitten zien en ontcijferen. Daarna zette ik mijn computer aan om te skypen met Sarah. “There’s this letter that came by mail. You can’t read a thing on it because it was wet but I think it’s for me” zeg ik haar. “Show me” gebaart Sarah waarop ik de brief voor de webcam hou. “No, can’t read a thing too” “See but why do I think it’s for me, that I need to read this?” “mhmhm I don’t know, show it again to me” Heel geconcentreerd kijkt ze op haar scherm naar de brief. Ik moet zorgen dat ik niet in de lach schiet omdat ze een heel serieus gezicht trekt. “No … Wait a second! If I can read it good, I think that’s a Harry on the end. Look at your signed cd, it’s his signature! OMG” Pijlsnel neem ik mijn cd vast en hou ik het tegen mijn brief. “OMG, you’re right. It’s the same so this letter is from Harry… For me?! Why did he send me a letter?” “Hyee! You’re the one that wrote him first so maybe he couldn’t tell you in personal  and thought sending a letter was a best thing to do… Looking at the letter now maybe that wasn’t the best thing to do… What are you going to do now?” “I don’t know, I can’t read it. I can only try to  and hope something happens or I could write him back…”

Lost words - Part 7

Mijn moeder hing ongerust aan de telefoon. “Nee ma, je moet niet afkomen. Het is niet erg en het kan zijn dat ik morgen al naar huis mag.” probeerde ik voor de 10^de keer te zeggen. Juist op dat moment wandelt er een man met een doktersvest binnen. Eerst begint hij Duits te praten tegen het andere meisje en als ik aan de beurt ben, leg ik gauw af. “I can tell you the same as her. You can leave this afternoon. Everything is in order.” zegt hij monotoom en loopt weer de kamer uit. Sarah, die koffie was gaan halen, komt dan juist weer de kamer binnengelopen. “What did he say?” “I can go home this afternoon” lach ik. “Oh great, l’ll pack your stuff at the hotel and come back” antwoord Sarah en weg is ze. Ik wacht geduldig tot als het middag is. Als Sarah terug gekomen is met mijn spullen en ik me omgekleed heb, kan ik eindelijk het ziekenhuis verlaten. Ik kijk nog een laatste keer naar de kamer en krijg een flashback van gisteren. Ik zie Harry daar staan en ik in het bed liggen. Hem zo ontmoeten, ellendiger kan het niet. De weg terug duurt een ganse namiddag. Mijn moeder staat al ongerust op mij te wachten als we de oprit oprijden. Afscheid nemen van Sarah valt moeilijk maar het moet. “We have to do this some more but no more fainting okay?” lacht ze als ze mij loslaat en de auto weer instapt. De volgende dag is het alweer school, gisteren had ik een dag gemist omdat ik in het ziekenhuis lag en blijkbaar wist heel de school het al. Ik moest geen duizend keer uitleg doen maar kreeg in plaats daarvan wijzende vingers, starende blikken en heel veel gefluister. Op  school ben ik nu gekend als de gefreakte directioner, leuke titel niet? Het regent pijpenstelen de volgende ochtend. Bij het ontbijt blader ik door de joepie. Mijn ogen vallen op een klein stukje tekst op de 1Dpagina met de titel “Belgische fan flipt”. Rarara, over wie zou dat toch zijn? Ik moet lachen als ik het lees. De redenen die ze verzinnen zijn zo belachelijk, gelukkig weten ze de echte reden niet. “Febe, ga jij nog even de brievenbus leegmaken voordat we vertrekken?” vraagt mijn moeder. Met tegenzin doe ik een jas aan, trek ik de kap over mijn hoofd en loop naar buiten. De krant, reclame en een paar brieven is de buit. Het begint harder te regenen dus loop ik heel snel terug naar de deur. Maar ik zie niet dat ik een brief onderweg ben verloren. Ik leg alles op tafel en pak mijn boekentas. Zoals gewoonlijk rijd mijn moeder eerst de garage uit en moet ik de poort toe doen. Ik zie iets wit op de oprit liggen en ga er naartoe. Het was de brief dat ik had laten vallen. De letters waren bijna allemaal uitgelopen. Ik loop nog vlug naar binnen om de brief op de tafel te leggen. Ik hoor mijn ma toeteren ,om te zeggen dat we echt moeten vertrekken, terwijl ik probeer te ontcijferen voor wie de brief is. Ik meen een F te zien maar word dan onderbroken door mijn ma. “Wil je nog naar school gedaan worden of ga je er naar fietsen?” zegt ze boos en trekt me naar de auto.

Lost words - Part 6

Ik panikeer helemaal, zowel van binnen als van buiten. Met trillende handen kijk ik naar de brief, de reden waar ik voor naar hier ben gekomen. Ik probeer nog tot bij Harry of Sarah te geraken maar de potige security guard is rapper. Ik protesteer nog tegen en probeer me los te krijgen. Waarschijnlijk is het een heel schouwspel om te zien vanuit de wachtende menigte. Als ik het podium word afgedragen, word alles zwart. “Febe? Febe?” hoor ik in de verte wanneer mijn ogen weer opengaan

 Met een lach op haar gezicht begroet Sarah me. Ik lig in een ziekenhuiskamer, met nog een ander meisje. Ook flauwgevallen. “You made quite a scene up there” zegt ze in haar beste engels. Dan pas besef ik wat ik eigenlijk gedaan had, ik was gewoon gek geworden omdat ik de brief niet aan Harry had gegeven. “Oh no” zucht ik. “You had to see their faces. They were all staring at you. Liam and Niall were worried. While Harry was surprised and definitely recognized you.” vertelt Sarah. Ineens kwam er een of andere securityguard binnen samen met een zuster. Sarah wordt gebaard weg te gaan en het andere meisje haar bed word de kamer uitgerold. Ik weet totaal niet wat er gebeurt. “You can see her now” hoor ik iemand zeggen en niemand minder dan Harry zelf komt de kamer ingelopen. Ik wil flippen maar omdat ik nu eenmaal op een ziekenhuisbed lig, is dat niet mogelijk. “Hye, you’re okay?” zijn zijn eerste woorden. “Yeah, I’m fine” zeg ik met mijn Belgisch accent. “So … Erm… I guess this was the reason of all this” zegt hij en toont de brief. “Mhmhm yes, I did mean just to give it to you but things went the other way“ Ik pruts aan het laken van mijn bed terwijl Harry achter de juiste woorden zoekt. Ik adem diep in en probeer hem iets te vragen. Tegelijkertijd zet hij ook zijn mond open. “Ladies First” glimlacht hij. “I wanted.. T-to ask if you read the letter” stotter ik. “No, not really. Took a quick look at it but hadn’t the time to read it all.” Daarna volgt een stilte, die onderbroken word door een deur dat opengaat. “Oh there are you” lacht Louis met zijn bekende glimlach. De rest van de jongens lopen ook binnen. Liam vraagt me hoe het gaat en Zayn geeft me een knuffel. “Okay, actually we need to go now” zegt Niall. Ik neem afscheid van de jongens terwijl Harry express langer blijft staan. “I’ll read it, okay? Don’t worry” zegt hij nog voor hij me een knuffel en een kus op de wang geeft. 5 minuten later loop Sarah weer de kamer in. “ O-m-g, what just happened? I saw them leaving the room” “They all asked how I was and hugged me” “What about Harry?” “He said that he hadn’t read the letter but was planning to” “So he had the letter?” “Yeah he must got it from the security guard” “You’re so lucky! Hopefully it’s going to be some good news afterwards” zegt Sarah nog voor mijn gsm begint te rinkelen.

Lost words - Part 5

Achter ons kwamen meer en meer meisjes staan. Ik gok dat we ergens voor het midden van de hele boel stonden. Toen ze aankwamen, begon er eindelijk wat beweging te komen. Er werd gezegt dat er zogezegd bandjes werden uitgedeeld en degene die die hadden waren zeker dat ze op dat podium konden. Maar Sarah en ik hadden geen gekregen dus ik kreeg schrik. Wat als we er niet geraken? Wat als ze juist op ophouden als het onze beurt is… “It’s going to be all right” fluisterde Sarah in mijn oor. Ze kon duidelijk zien op mijn gezicht wat er gaande was. “I didn’t came here for nothing, you know” lacht ze. Ik raak een wat aan de praat met andere Belgische meisjes. We lachen, horen elkaar uit en het is een leuke boel. Na een uur rek ik me om te zien waar we ondertussen geraakt waren. “We’ve made progress” lach ik Sarah toe. Ik zag dat we zo’n 5tal rijen voor het podium stonden. Tussen de kletsbuien door trek ik een wat foto’s zodanig dat ik herinneringen heb aan deze dag. Dan een 2tal uur later staan we regelrecht voor het podium. Ik voel de zenuwachtigheid opkomen. Natuurlijk proberen we al eens een blik te vangen van een van de jongens. Bij Sarah lukt het om Louis’s attentie te krijgen. Daarna probeer ik jaloers ook de attentie te krijgen van een van hun maar ze zijn te druk bezig. Ondertussen wissel ik twitter uit, ja twitter geen gsmnummers, met de belgische meisjes. Ik zie dat de security heel streng is. Geen knuffels alleen high fives. Ik begin ervoor te vrezen. Hoe ga ik dit nu doen? Ik kijk naar de enveloppe en dan terug naar Harry. “At least try it” zegt Sarah als ze mijn bezorgt gezicht leest. Ik ben helemaal op van de zenuwen als we aan het trapje staan. Langs de ene kant opgelucht dat we er geraakt zijn maar ja… Wanneer ik het podium oploop voel ik mijn hart bonzen in mijn keel. Zayn is eerste en betovert mij direct al met zijn glimlach. Daarna volgt Niall die vriendelijk “hye” zegt. Oh dat iers accent, ik kon ervan smelten. Derdes is Liam, hij geeft een knikje met zijn hoofd terwijl hij mijn cd handtekende. Dan kijk is achteruit, waar Sarah de tijd van haar leven beleeft. Ze praat, vraagt dingen, maakt foto’s… Ik was maar op 1 ding geconcentreerd; die brief moest bij Harry geraken. Met de brief geklemt in mijn handen, ga ik 1 persoon verder. Naar Louis, met zijn vrolijk gezicht begroet hij mij. “Hye there, high five?” vraagt hij wanneer hij zijn hand omhoog steekt. Ik lach, laat een van mijn handen los en plets het op de zijne. Ik schuifel verder naar de volgende. Zou hij me herkennen, vraag ik me af. Voor dat ik het weet, is het gedaan en sta ik aan de kant te wachten op Sarah. Hé wacht eens, ik heb nog steeds iets vast…