Achter ons kwamen meer en meer meisjes staan. Ik gok dat we
ergens voor het midden van de hele boel stonden. Toen ze aankwamen, begon er
eindelijk wat beweging te komen. Er werd gezegt dat er zogezegd bandjes werden
uitgedeeld en degene die die hadden waren zeker dat ze op dat podium konden.
Maar Sarah en ik hadden geen gekregen dus ik kreeg schrik. Wat als we er niet
geraken? Wat als ze juist op ophouden als het onze beurt is… “It’s going to be all right” fluisterde Sarah
in mijn oor. Ze kon duidelijk zien op mijn gezicht wat er gaande was. “I didn’t came here for nothing, you
know” lacht ze. Ik raak een wat aan de praat met andere Belgische
meisjes. We lachen, horen elkaar uit en het is een leuke boel. Na een uur rek
ik me om te zien waar we ondertussen geraakt waren. “We’ve made progress” lach
ik Sarah toe. Ik zag dat we zo’n 5tal rijen voor het podium stonden. Tussen de
kletsbuien door trek ik een wat foto’s zodanig dat ik herinneringen heb aan
deze dag. Dan een 2tal uur later staan we regelrecht voor het podium. Ik voel
de zenuwachtigheid opkomen. Natuurlijk proberen we al eens een blik te vangen van
een van de jongens. Bij Sarah lukt het om Louis’s attentie te krijgen. Daarna
probeer ik jaloers ook de attentie te krijgen van een van hun maar ze zijn te
druk bezig. Ondertussen wissel ik twitter uit, ja twitter geen gsmnummers, met
de belgische meisjes. Ik zie dat de security heel streng is. Geen knuffels alleen
high fives. Ik begin ervoor te vrezen. Hoe ga ik dit nu doen? Ik kijk naar de enveloppe
en dan terug naar Harry. “At least try it” zegt Sarah als ze mijn bezorgt
gezicht leest. Ik ben helemaal op van de zenuwen als we aan het trapje staan.
Langs de ene kant opgelucht dat we er geraakt zijn maar ja… Wanneer ik het
podium oploop voel ik mijn hart bonzen in mijn keel. Zayn is eerste en betovert
mij direct al met zijn glimlach. Daarna volgt Niall die vriendelijk “hye” zegt.
Oh dat iers accent, ik kon ervan smelten. Derdes is Liam, hij geeft een knikje
met zijn hoofd terwijl hij mijn cd handtekende. Dan kijk is achteruit, waar
Sarah de tijd van haar leven beleeft. Ze praat, vraagt dingen, maakt foto’s… Ik
was maar op 1 ding geconcentreerd; die brief moest bij Harry geraken. Met de
brief geklemt in mijn handen, ga ik 1 persoon verder. Naar Louis, met zijn vrolijk
gezicht begroet hij mij. “Hye there, high five?” vraagt hij wanneer hij zijn
hand omhoog steekt. Ik lach, laat een van mijn handen los en plets het op de
zijne. Ik schuifel verder naar de volgende. Zou hij me herkennen, vraag ik me
af. Voor dat ik het weet, is het gedaan en sta ik aan de kant te wachten op
Sarah. Hé wacht eens, ik heb nog steeds iets vast…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten