Vast - Part 4

Dat lift accident was nu al een paar maanden geleden. Ik werk dus nu al een paar maanden voor Syco en voor zover ik weet zijn ze redelijk tevreden over mij. Hoewel ik liever iets anders zou doen, blijf ik Richard helpen. Niall heb ik ondertussen nog maar een paar keer gezien. Heel kort, niet genoeg tijd om een praatje te slaan. Ik had ook mijn werk waar ik me op moest concentreren. Ik woon nu ook al een dikke maand in mijn eigen appartementje. “Don’t forget, One Direction is here in 2hours” zeg ik tegen Richard. Nu neem ik ook soms de trap ipv de lift. Niet dat ik een fobie heb, alleen het idee om daar weer in vast te zitten. Als ik zie dat ik alleen in de kopiekamer ben, begin ik een beetje te zingen. Ik heb gedaan en er klinkt geklap. Ik draai me om en zie tot mijn verbazing Niall staan. “Euhm aren’t you a little bit early. Meeting starts in a half hour” vraag ik hem. “Yeah you know, it was a little bit boring at home so I came early. And since the boys aren’t here I start to search you. I’ve recognized your voice in here and found you” zegt Niall. Ik klem de kopiën tegen mijn lichaam en loop naar de vergaderzaal. Niall achtervolgt mij en bekijkt me de hele tijd wanneer ik de zaal klaarzet. “So how’s my liftbuddie?” lacht Niall als ik gedaan heb. “All right I guess…” zeg ik “I’ve got to warn Richard you’re here already” en loop de zaal uit. Ik heb schrik dat ik buitengegooit word als ik iets begin met Niall. Ik negeer hem maar hij is zo lief. Het is ook moeilijk om niet verliefd te worden maar dat is een beetje te laat denk ik. Samen met Richard kom ik terug en de andere zijn ondertussen al gearriveerd. Het word een meeting zoals anders. Ik kijk effen naar Niall die het direct door heeft. Als niemand het ziet trekt hij een gekke bek en ik moet me inhouden om te lachen. Later nemen we afscheid en ga ik naar Richards bureau om te zeggen dat ik vertrek. “You can’t go now already. Come with me” zegt Richard. We stappen de lift in en we stappen er terug uit in een van de bovenste verdiepingen. “Is Simon in his office?” vraagt Richard aan iemand. Ik volg hem in een groot bureau. “Ah Richard welcome!” zegt Simon wanneer hij komt binnengelopen. Ik sta in het bureau van de Simon Cowell. “So this is Jamie, the girl I’ve been talking about” zegt Richard. “Hello Jamie, you can sit down. Richard told me that you’re really working hard. So since everyone is happy about you even One Direction and the manager of 1D needs some extra hands. You’re interested to be a asistent of their manager?” vraagt Simon. “Wow euhm… That’s a really a big step you know” twijfel ik. “Me and Simon think you can take that step. You worked for it” zegt Richard om me te steunen. “It’s a once in a lifetime chance” zegt Simon er nog bij. “ I don’t know but I like the offer. I wanna try” zeg  ik. “Well congratulations Jamie, you’ve got yourself a big promotion. Can you come to Syco tomorrow to discuss everything?” zegt Simon. “Sure” en ik verlaat Simon’s bureau. Richard blijft achter en ik stap alleen in de lift. Wanneer de liftdeur sluit ga ik zot. Ik kan het niet geloven. Morgen staat hier een assistent van de manager van 1D en haar naam is Jamie.

Vast - Part 3

Ik kijk Niall aan met de schrik in de ogen. Ik en Niall zijn de enige in de lift. “Owh right, forgotten” zucht Niall. “What?” vraag ik. “Well this lift always gives problems. Last month someone was stuck in it for hours” “No, you mean it? And that on my first day of work” zucht ik. “No I was just kidding. Probably just a malfunction in the system. In this and 10min it will work again” zegt Niall. 10min blijven we stilstaan en naar elkaar soms staren. “Owh look it’s been 10min and it’s still not working!” zeg ik in paniek. “Owh calm down maybe it’s a bigger problem” probeert Niall me te kalmeren. Hij kijkt op z’n gsm. “Damn no signal” vloekt hij. “I’ve got the feeling we’re gonna stuck here for hours” zeg ik met een grote zucht. Ik kijk Niall en hij lijkt het met mij eens te zijn. “ I guess we only have eachother and have to wait” zegt hij. Ik leun achterover en laat me op de vloer schuiven zodat ik op mijn gat op de vloer kom. Met mijn handen ga ik door mijn haar en ik schop mijn pumps uit. “Wow you look different now” lacht Niall. Ik glimlach terug en Niall komt naast me zitten. “Wanna talk? I don’t really know a other thing we can do” vraagt Niall. “Yeah okay” stem ik toe. Zeker een uur  babbelen we. Gefrustreerd sta ik op en schop tegen de liftdeur. “Awh damn, not smart” zeg ik als mijn tenen kreunen onder de pijn. “Do they even know, we’re here?” zeg ik. “Euhm I don’t know. I guess they heard it now” zegt Niall met een grijns. “Ha Ha Ha” lach ik verveeld. Er heerst een stilte van ong 5min totdat Niall begint te neuriën. Ik herken ‘Stereo Hearts’ in zijn geneurie. Stil begin ik mee te zingen. Hij kijkt ineens opzij naar mij. Dan begint hij te rappen zoals in het liedje. Bij het refrein val ik weer in. “All right, high five?” zegt Niall op het einde van het liedje en steekt zijn hand op. Ik doe alsof ik hem een high five ga geven maar op het laatste moment haal ik mijn hand weg en wrijf door mijn haar. Niall lacht en het is echt een aanstekelijk lach. Ik kan me nog maar net inhouden. Ineens lijkt het of iemand op de lift springt. “You’re all right out there?” roept een stem langs de buitenkant. “Yeah we’re fine” roept Niall terug. “Owkaay we gonna get you out of there. This might take a little time” antwoord de stem terug. Het is weer muisstil. “Well that’s good news” zucht Niall. Daarna volgt weer een pijnlijke stilte. De lampen springen terug aan en de lift begint te zakken. “Finally” zeg ik blij. Als we uit de lift komen, worden we direct meegenomen naar het ziekenhuis voor een check-up. Al de mensen waren ons aan het aanstaren. Na 5min door te brengen in een of andere kamer voor de check-up mag ik huis. Niall heb ik niet meer gezien nadat we naar het ziekenhuis werden gebracht. Spijtig want ik wou hem zeggen dat ik het eigenlijk wel leuk vond. Op de tram denk ik terug aan de tijd in de lift. Ik in paniek, hij die me probeerde te kalmeren, het uurtje praten… Ik keek op mijn horloge. 20u34, we hadden zo’n 4tal uur in die lift gezeten en ik had dat niet gemerkt. Zo rap ging het voorbij.

Vast - Part 2

“What was it?” vraagt Ellie. “That was my new bos, Mr Griffiths. He called to say I can come try out” antwoord ik haar. “Wow great!” De volgende ochtend gaat mijn wekker weer  zo vroeg af. Deze keer  kom ik er wel uit. Ik wou op mijn eerste werkdag niet te laat komen. Ontbijten, aankleden, opmaken, vertrekken, tram pakken en dan nog een tijdje wandelen. De hakken waren kleiner dus comfortabeler. De bediende aan de balie deed het teken dat ik direct mocht doorstappen als ik richting haar stapte. Dus direct naar zijn kantoor. Ik klopte aan de deur en zei dat ik het was. “Ahn Jamie, good on time. Let’s go true to everything of your work” zei Mr. Griffiths als ik binnenloop. Na een halfuurtje briefen staat hij op en gebaart hem te volgen. Hij geeft me een rondleiding in de delen die ik moet kennen. “So the parts of the building we didn’t see, you’ve got to use them rarely or never. And please call me Richard not Mr. Griffiths” zegt hij om af te sluiten. “Okay, Mr Gri… Richard” We wandelen terug naar het kantoor om het schema van vandaag te overlopen. “For today you’ve got to make some phone calls and you’ve a meeting with One Direction here at the office” zeg ik. “Good Jamie, you’re  a fast learner” lacht Richard “You can go to your own desk now and at 12pm you’ve got your lunch break ‘till 1pm” Ik ga me op mijn bureau installeren. Het is niet ver van het kantoor van Richard. Mijn lunchtijd spendeer ik in een broodjeszaak dichtbij. Het is iets voor 1 als ik terug ben. “Come’on Jamie hurry! The boys are gonna be here any second” zegt Richard als ik de liftdeur uitkom. Gauw ga ik mijn spullen halen en volg ik Richard naar de vergaderzaal. In alle rapte zet ik er 6 waterflesjes op de tafel en zorg ik dat alles net is. Wanneer de jongens binnenkomen stelt Richard me voor. Ik krijg van elk van hen een kus. Eventjes voel ik me in de 5^de hemel want nog nooit heb ik zoveel aandacht gekregen van jongens. “Alright boys, let’s get to work” zegt Richard als hij wilt beginnen. Aandachtig volg ik de meeting. Ineens merk ik de blonde jongen op. Hij zit daar supperschattig te wezen. Als hij door heeft dat ik naar hem kijk, knipoogt hij terug. Ik lach verlegen weg. Vele meisjes zouden nu jaloers zijn op mij, daar ben ik zeker van. Ik zou me eigenlijk moeten schamen. Voor hun ongeveer werken en nog niet hun muziek hebben. Ik hoor hun wel op elk radiostation maar dat zijn niet alle liedjes. Ik zal vanavond is langs de cd-winkel in de buurt passeren. Ik zit zo diep in gedachten verzonken dat ik niet door heb dat de meeting gedaan is. “Euhm Jamie? You can go home now” zegt Richard en ik schrik. Ik ga via mijn bureau, om mijn jas en handtas op te halen, naar de lift. De liftdeur sluit bijna als iemand zijn hand binnensteekt. De schattige blonde jongen komt erin gelopen. “Hye I’m Niall” zegt hij wanneer hij me opmerkt. “Jamie” zeg ik als ik zijn hand schud. “Gonna catch something to eat, wanna join?” zegt hij. “No thanks, there’s food waiting at home. Sorry” antwoord ik. Jamie, hoe stom kun je zijn. Hij vraagt je uit. Ineens stopt de lift bruusk en de deur gaat niet open. “Is this good or bad?” vraag ik met schrik.

Vast - Part 1

*Tuuutuuut* Ik schrik. Mag een mens nu niet rustig de straat oversteken? Op hakken lopen is niet echt efficiënt als je het niet gewoon bent. Deze ochtend bijna overslapen en dat is echt wel ellendig op een dag als vandaag. Vandaag was het juist 2 maand geleden dat ik naar hier ben verhuist. Van België naar Engeland. Het was altijd al mijn droom geweest. Momenteel leef ik nog bij mij tante maar ik ga gauw een eigen appartementje zoeken. Ik moet binnen een klein kwartiertje op de kantoren van Syco zijn. Ik heb een sollicitatie gesprek voor een job daar. Secretaresse werk maar het is om te beginnen. Mijn voeten doen pijn als ik aan Syco kom. Ik verbijt de pijn en stap naar binnen. Aan de muren hangen verschillende gouden, zilver, bronzen of platina platen. “Hye I’m Jamie, I’m here for…” zeg ik vriendelijk aan de secretaresse. “Yeah yeah, you can sit over there. I’ll call Mr. Griffiths” antwoord de baliebediende verveeld. Ik strompel naar de bankjes om eindelijk rust aan mijn voetjes te geven. “Miss Jamie?” klinkt er achter mij. Ik sta op en begroet de man vriendelijk. Ik zucht effe opgelucht als we in zijn bureau zijn en kunnen neerzitten. “So…” begint de man aan het sollicitatie gesprek. Om eerlijk te zijn dit was mijn eerste sollicitatie sinds ik in België afgestudeerd ben. Maar ik bleef kalm en deed wat er van mij verwacht werd. Een uur ging voorbij en het gesprek leek op zijn einde te komen. Ineens keek hij op zijn horloge en ik kon niet rap genoeg weg zijn. “I’ll call you soon but you’ve gotta go now” zegt hij als hij me vluchtig de deur uitduwt. Verbaasd stap ik richting lift en duw op de knop. Er passeert een groep jongens die vriendelijk goedendag zeggen tegen me. Gauw zeg ik nog dag terug als ik in de lift stap. Eenmaal beneden gekomen verschiet ik  effen van de massas meisjes die buiten aan de deuren staan. Als ik me erdoor wil wurmen schreeuwt er ineens een meisje in mijn oor: “Have you seen 1D?!” Dan valt mijn euro. Die vriendelijke groep jongens dat me dag zeiden, moest One Direction voorstellen. Ik negeer het meisje en strompel door de menigte naar de uitweg. Mijn vriendin stond op me te wachten als ik er eindelijk uit was. Ze lacht me een beetje uit als ze mijn look ziet. Mijn haar door elkaar, mijn rok gedraait… “Tjah boybands” lacht ze. “How did it go?” vraagt ze me als we rustig een koffie aan het drinken zijn. “Well Mr. Griffiths was very nice and it was okay” antwoord ik haar. “You know that Richard Griffiths represent One Direction right?” “Owh no, I didn’t knew that. Well than If I got the job, many girls would be jealous on me” lach ik. Mijn gsm trilt en ik neem op. “Hello Jamie, It’s Richard Griffiths here. Just a quick call to tell you that you can come and try out for some days. I didn’t make up my mind yet but maybe if I work with you, I’ll know it soon. Be at the office at 9am tomorrow”

Valentijnsspecial: Deel 5 - Louis&Bieke

De wekker loopt af in een nogal verlaten appartement. Met veel tegenzin staat Bieke op, sinds twee dagen zit ze alleen en ook vandaag is het niet anders. Louis is met de boys naar Parijs en kwam maar binnen een paar dagen terug naar huis. “Dan heb je dan eindelijk een vriendje en nu is hij niet thuis met Valentijn” zucht ik. Ik pak een appel voor ontbijt en zet me voor de tv. Nog steeds in mijn pyjama natuurlijk want kleren moest ik toch niet aan als ik niet naar buiten ging. De rest van de dag ging een beetje saai en traag voorbij. Af en toe naar de gsm kijken en hopen op een berichtje van Louis maar hij had het waarschijnlijk veel te druk. S’avonds ging ik met een vriendin ,dat ik hier had leren kennen, op restaurant. Het was zo eenzaam anders. Als ik terug kwam, dook ik direct in het bed want ik had geen zin om alleen te zitten. Het was echt niet leuk, zo alleen zitten hier. Soms overweegde ik zelfs effen naar België te gaan maar ja… De volgende ochtend was Louis er nog niet want vandaag zat hij in Italië. Ik ben aan het ontbijten wanneer mijn moeder me opbelt. “Hye, ik heb vernomen dat Louis in het buitenland zit. Waarom kom je niet is af?” vraagt ze mij. “Sorry maar zoiets kan ik niet doen als Louis het niet weet” zeg ik. “Maar komaan zeg, je hangt niet van hem af. Wat ga je vandaag doen? Weer daar op je alleentje zitten?” “Ja, je hebt gelijk. Ik zal hem zeggen dat ik naar België ga en dan zal ik zien voor treinen.” En zo geschiedde ook, ik stuurde Louis een bericht en begon met in te pakken. In de kast zag ik het blauwe gestreepte kleedje hangen en moest aan hem denken. Ik pakte de trein die het rapste vertrok naar België. Eindelijk iedereen nog is zien. In België aangekomen was er een ontvangstcomité en een klein feestje erachter. Moe viel ik die avond rap in slaap. Morgen kwam Louis terug naar Engeland en ik zit in België. Hoe zou hij het eigenlijk gevonden hebben dat ik in België zit? Ik kijk op gsm en zei dat Louis me een berichtje heeft teruggestuurd. Hij begrijpt me en zegt dat we elkaar dan binnen een paar daagjes zien. De volgende ochtend heb ik een zware kop als ik opsta. Het is ook bijna muisstil in het huis buiten dat je iemand in de keuken bezighoort. Ik loop op mijn kousevoeten naar beneden in mijn pyjama. Tot mijn verassing staat Louis aan het vuur. Ik kuch om zijn aandacht te trekken en hij lacht. “Just on time, princess. The egs are ready” zegt hij en duwt me op de stoel. Ik geniet van het lekkere ontbijt en van eindelijk  Louis te zien. Ik heb gedaan en we ruimen af. Zodra Louis niks meer in zijn handen pak ik hem stevig vast. “Owh I missed you so much” fluister ik in zijn oor. “Me too” fluistert hij terug. Mijn ouders zijn blijkbaar weg dus hebben we het huis voor ons. Films kijken, kussengevechten, wandeling maken… Ik had hem echt verschrikkelijk gemist. Als we terug zijn van de wandeling, doet hij een gebaar dat ik moet blijven staan. Hij komt terug met een grote kartonnen doos met gaten in. In de doos gaat het er wild aantoe, Louis heeft het moeilijk om de doos in bedwang te houden maar het lukt hem. “Happy late Valentine!” zegt hij wanneer hij de doos opendoet. Nieuwsgierig kijk ik erin en zie de schatigste puppy ooit. “Meet our new dog, Loubie” lacht hij. “Hello Loubie” zeg ik tegen het schattige kleine labrador in mijn armen.

Valentijnsspecial: Deel 4 - Niall&Abbigail

: “Happy Valentine’s Day, Abbi!” roept Suzie me toe wanneer ik naar haar stap. “Yeah you too” zucht ik. Niall zat vandaag in Parijs en kon dus het niet vieren met mij. Ik ging een vriendjeloze Valentijn tegemoet. “It sucks without boyfriends” zegt Suzie. “You’re right, it sucks so hard” speel ik mee maar eigenlijk is het toch de waarheid. Niall had tegen me gezegd dat hij zo rap mogelijk naar me toe kwam als hij terug kwam. Maar dat was hooguit vanavond. Ik zuchte nogmaals en vertrok tegen mijn naar de klas. De dag ging tergend traag voorbij. Elke minuut keek ik op mijn gsm, geen berichtjes van Niall. “Hij zal het druk hebben” denk ik. De laatste bel gaat en ik slenter naar huis. Vandaag was er nu echt niets positief gebeurt. Ik had onverwachte test gehad en niet geleerd. Mijn moeder is nog niet thuis wanneer ik aankom. Het huiswerk duurde veel te lang totdat mijn gsm trilde. “Sorry, it’s quite busy here. Now we’re going to a signing and then we’re coming home. You will see me then. Btw Happy Valentine’s day, my Abbi” stuurde Niall. Ik was een beetje opgevrolijkt. Later helpte ik mijn moeder met het eten. Na het eten deed ik nog effen voort met het eten. Ik zat al op mijn computer wanneer me iemand belt, het was al heel laat. “Hye Abbi, I’m coming to you!” lacht Niall in de telefoon. “Owh you’re? When?” “Euhm soon, very soon” zegt hij grijnzend. Er word beneden gebelt aan de deur. “I call you back, there’s someone at the front door” zeg ik en leg af. Ik had het blijkbaar niet door. Ik doe de deur open en daar staat Niall met een roos. Ik vlieg hem in de armen. “Didn’t expect that?” lacht hij. Ik pak zijn hand en neem hem mee naar boven. Als we in mijn kamer zijn, geeft hij me de roos af maar dat intresseert me niet echt. Minutenlang knuffel en kus ik hem, het was dan ook zo lang geleden dat we bij elkaar waren. Mijn dag was in een klap meer dan goed. “You might wanna see what’s with the roze” zegt hij met een grijns. Ik pak de roos en zie dat er een kaartje aanhangt. Als ik het lees kan ik het niet geloven. “Don’t be sad ,this is a fake one. This will stay as beautiful as you are and as long as we’re gonna be together. That why I’m asking you to come and live with me after your studies” Vlug droog ik mijn traantjes van geluk. “I’m afraid, I’ve gotta ask this to my parents” zeg ik. Met zenuwachtige stapjes stap ik met Niall naar beneden. Mijn moeder zit op de laptop en mijn vader zit zijn krant te lezen. “Owh Niall you’re here? I didn’t see you come in, where is the secret door?” grapt mijn vader. “Mum, dad I’ve got to ask you something” zeg ik en knijp in Niall’s hand. “What is it hunny?” vraagt mijn moeder. “Can I go to Niall’s place after my studies?” vraag ik verlegen. “Owh but you don’t have to ask that anymore” lacht mijn vader. “Huh?” ik snap het niet. Vanuit mijn ooghoeken kan ik zien dat Niall een big smile krijgt. “Yes, Niall already came and asked that” zegt mijn moeder. “What? And you didn’t say anything?”zeg ik tegen Niall en hij begint te lachen. “Sorry Abb, just needed to be sure”zegt hij. “You’ve got my blessing, boy. But don’t make her sad” zegt mijn vader. “Thanks, I appreciate that” zegt Niall vriendelijk tegen mijn ouders als hij hun de hand schud. We lopen naar buiten in de sneeuw. Het was toch zalig, zo wandelen alleen in de sneeuw. Ineens zie ik een grote hoop sneeuw en als we er langslopen duw ik Niall erin. “For what you did” lach ik. Niall pakt me vast en trek me er ook in. “You know” zeg hij “I can stay here forever as long as I’m with you”

Valentijnsspecial: Deel 3 - Zayn&Haylee

: “Wow that Photo is so nice, Haylee! With the light it’s so good. You’re learner faster than I thought. Keep up the good work!” zegt mijn nieuwe baas, Tony waarvoor ik nu toch al een goede tweetal maand werk. Hij is een goede leermeester. Ik bekijk de foto’s nog een laatste keer voor ik de computer wil afsluiten. Ineens zit ik in volledige duisternis want iemand had zijn handen voor mijn ogen geschoven. Aan de handen en de geur herken ik Zayn. Ik draai me om en kus hem met volle overgave op de mond. We zijn nog altijd gelukkig samen na die twee maanden. Lang hebben we het niet kunnen geheimhouden. Na een maand stond het overal in de boekskes en ik was te laat om het mijn ouders te vertellen. Die daarom heel geschrokken me opbelde. Mijn zus flipte vierkant, schuin, verticaal… Haar zus was Zayn van One Direction aan het daten tenslotte. Camille heeft ondertussen een andere goede collega soms trekken we nog is samen op. “Don’t mind for borrowing her fors ome days?” vraagt Zayn aan Tony. “No problem, have fun” lacht Tony. “Some days?? Zayn ,what are we going to do?” vraag ik Zayn. “Shhtt” doet Zayn naar we. Het word een lange rit tot we eindelijk uitstappen op een vliegveld. Vlak voor ons staat een vliegtuig. “Euhm Zayn, what about suitcases and that stuff?” “Sorted all out, there’s no problem” zegt Zayn wanneer hij me op de trap leid. Een privévliegtuig, wie had dat ooit gedacht dat ik hier ging inzitten en ik lach. Ik ben nog steeds nieuwsgierig waar we naartoe gingen. Morgen was het tenslotte Valentijn, wat voerde Zayn toch in zijn schild. Hij was altijd zo mysterieus met zo’n dingen. We stegen op en nog steeds had hij niks tegen me gezegt. Ik keek hem aan met puppyoogjes en hij keek terug. Ik weet dat Zayn het moeilijk om zo’n te verzwijgen maar deze keer zwijgde hij. De ganse vlucht lang slaapt hij oftuwel zit hij naar muziek te luisteren. Ik kijk naar een film en blader wat door de boekjes. Eindelijk word er gezegt dat we er bijna zijn. Ik kijk naar buiten maar de blinden worden naar beneden gedaan. “Babe, would you please wear this?” vraagt Zayn als hij met een blinddoek afkomt. Ik lach en stem toe. Daarna zag ik voor meer dan een halfuur niks. “Owkaay, you can put it off now and look above you” zegt Zayn. Ik doe de blinddoek uit en kijk naar boven. We stonden aan de voet van de eifeltoren. We waren in Parijs. Ook merkte ik op dat we een paar bodyguards hadden meelopen, niet echt romantisch als je mij vraagt. Het begon donker te worden en we gingen in de eifeltoren. Daarboven genoten we van het uitzicht, wat echt magnifiek was. Ik voelde mij zo gelukkig, Zayn en ik boven op de eifeltoren in Parijs. Meer kon ik me niet wensen. Maar het was nog niet gedaan. Voor ik het wist waren we aan het dineren daar. Met kaarsjes, obers en heel lekker eten. Het was redelijk laat wanneer we richting hotel gingen. Ik liep direct naar buiten op het balkon als we in onze kamer/suite waren. Zayn volgde me. “You see all those stars?” vraagt Zayn. “Yeah off course” antwoord ik hem. “You’re as beautiful as them”

Valentijnsspecial: Deel 2 - Harry&Nel

“De trein naar Londen, vertrek op spoor 5 om 15u35” word er in het station omgeroepen. “Allé veel plezier eh!” zegt mijn moeder nog voor ik afscheid neemt. Het is misschien wel school maar 3daagjes kan/mocht  ik toch missen. Ik was superblij wanneer Harry me opbelde met het nieuws. Ik mocht voor Valentijn 3daagjes naar Harry en hij had het al met mijn ouders geregeld. Toen kon ik een gat in de lucht springen. Nu zit ik op de trein op weg naar hem. Megaberoemd en gegeerd maar mijn eigendom. Mijn vriendinnen weten het niet maar mijn ouders wel. Zo weinig mensen mochten er van weten. Caithlyn is nog altijd als een zusje voor me. In die 3 dagen ga ik haar waarschijnlijk ook weer eindelijk zien, dat hoop ik toch. Het was zolang geleden. Na een paar uurtjes kom ik aan en het is al donker. Ik word opgehaald en afgezet bij Harry. Ik ben nog niet aan de deur of hij gaat al open. Daar staat Harry met de grootste smile dat ik ooit gezien heb. Het was een paar weken geleden dat we elkaar gezien hebben dus we vlogen elkaar in de armen. Hij draagt me naar binnen en zet me lief neer. “Hye babe, missed you so much you can’t imagine” zegt hij poeslief. Ik ga alles uitpakken en Harry zet beneden alles klaar. We houden een mega-romantische filmavond. Met alles erop en eraan. Drank, chips, popcorn, kaarsjes, veel dvd’s en natuurlijk ook zakdoekjes. De films vliegen voorbij, niet normaal… Marley&me, Titanic, love actually. Als de laatste film afloopt probeer ik recht te staan maar ik ben stijf van in Harry’s armen te liggen zo’n paar uur. Harry lacht, kust me liefdevol en draagt me naar bed. Waar we nog effe van elkaar genieten en daarna in slaap vallen. De volgende ochtend is het ontbijt op bed. “What are we going to do today?” vraag ik nieuwsgierig. “Well what every girl likes” antwoord hij mysterieus. Als ik later uitstap uit de auto snap ik het al. Shoppen en waarschijnlijk op zijn kosten. Maar achter de hoek staat er nog een verassing. “Surprise!” roept Caithlyn megahard als ze om  het hoekje komt. Ik verschiet maar val daarna in haar armen. “Owh I missed you so much, sister” zeg ik. Samen met Caithlyn shop ik een ganse dag met Harry als achtervolger en keurder. Omdat ik er niet echt wilde van profiteren, koopte ik zo weinig mogelijk. Make-up, ketting, oorringen, parfum, topjes, kleedje, rokken en een broek. Dan moet ik afscheid nemen van Caithlyn, wat weer redelijk moeilijk is. We rijden terug naar Harry’s appartement. Waar ik van Harry me moet opkleden. Daarna rijden naar een duur restaurant. Waar Harry’s ouders al aan een tafel zitten. ‘Owh no” zeg ik zenuwachtig en ik knijp in Harry’s hand. “Don’t worry, they like you already, nel”zegt hij me om me gerust te stellen. Het is waar, ze hebben me graag en alles loopt vlot. We blijven nog effen zitten wanneer zijn ouders weggaan. Ineens schuift Harry me een doosje toe. Een wit kartonnen doosje met een rood lint. “No, Harry… Please don’t” panikeer ik. Harry lacht: “Just open it, you’ll see” Ik open het doosje en daar ligt een zilvere armband te glinsteren in het licht. “For you, so you can think about me the whole time. Something to remind you, you’re mine” zegt Harry wanneer hij het rond mijn pols doet. Het is echt wondermooi. Thuis weer, gaan we gezellig vroeg in ons bedje liggen. De volgende dag zijn we lekker lui en genieten we gewoon van elkaar. Als ik die avond weer op het perron sta, staan de tranen me in de ogen. Een kwartiertje eerder had Harry nog dit tegen mij gezegd en op een papiertje geschreven: “Never forget I’ll always think about you. I love you with my whole heart and will never let you go”

Valentijnsspecial: Deel 1 - Liam&Cato

Vaak denk ik nog aan die tijd… De skivakantie die me een heel beroemd lief opleverde. Hoe het nu na 2maanden zit? Goed, zeer goed. Ik zie hem wel niet elke dag in het echt maar we zijn nog altijd bij elkaar. We moeten het wel geheim houden, met de pers enzo. School gaat voor zoals altijd. Ik heb een normaal leven buiten dat ik dan Liam als vriendje heb. Met Emma heb ik ook nog contact, we blijken niet zo ver van elkaar te wonen dus spreken we elke maand wel is af. Zij weet het van mij en Liam maar ze houd haar mond gesloten. Elke dag skype of bel ik met Liam. Het is ambetantig zo een relatie te hebben. Ik kan nu wel elke maand 1 weekendje naar Londen op zijn kosten. Liam is nog nooit naar België geweest. Bijna Valentijn en ik ben nieuwsgierig wat Liam gaat doen. Ik heb ook al een week niets van hem gehoord dus hij doet uiterst geheimzinnig. Mijn ouders weten natuurlijk al van mijn relatie met hem. Ze hebben het goedgekeurd op 1 voorwaarde, dat hij zorgt dat het niet uitlekt voor ik gedaan heb met studeren. En dat doet hij met man en macht. Waarschijnlijk is het ook daarom dat hij niet naar hier komt. Maar zijn werk zal er ook iets mee te maken hebben. Op Valentijn zit hij wel in Parijs dus naar hier komen zal hij zeker niet doen. Tegen mijn zin sta ik op. Vandaag is het Valentijn en ik moet het zonder Liam doen. Geen bericht, mail of briefje… Niks en dat op Valentijn. Met tegenzin concentreer ik me op school maar het lukt niet. Zou Liam het willen uitmaken? Is hij tot inzien gekomen dat het niet meer werkt? Ik mijdt Twitter als de pest… Ook facebook moet eraan geloven. Ik wil niets horen van 1D in Parijs. Ik voel me zo triest en dat op Valentijn. Ik kruip vroeger in mijn bed, geen zin om nog langer op te blijven. De volgende ochtend staat mijn moeder in de keuken. “Wat was er gisteren? Niks van Liam gehoord?” vraagt ze. “Ma, begin er niet over!” zeg ik en negeer haar voor de rest van de tijd. “Ok, ik ben deze namiddag weg dus je bent alleen dan. Bye, ik ben naar het werk” Goed gedaan Cato, nu heb je haar weggejaagd. Het kon me niet veel schelen. Na school slenter ik naar huis. Nog altijd niks van Liam, zelfs geen smsje… Ik draai de sleutel om en ga naar binnen. Verbaast kijk ik naar het pad van rozenblaadjes dat in de gang ligt. Wilt ma iets met me uitsteken fzo? Denk en ga naar boven. Op mijn bed ligt een kleedje klaar met een briefje. “Dit heb ik voor jou gekocht, gelieve dit aan te doen en het rozenpad te volgen” staat erop het briefje. Ik doe het kleedje aan en ga naar beneden om het rozenpadje te volgen. Het leidt naar een gezellig ingericht hoekje in de tuin. Kussens, kaarsjes… Zou Liam hier iets mee te maken hebben? Ineens voel ik warme handen in mijn zij, herkenbare handen… handen die ik al heel lang niet meer rond mij heb gehad. “Hello beautiful, missed me?” zegt Liam als hij me kust. “I thought you were already in England again and forgetting me” “How could I do that? This is what you deserve, you’re my girl and I’ll never forget you”

The Blue Dress - Part 10

“Yeah off course, this needs a big explanation.” zeg ik. Maar voor Louis eraan begint, word hij opgebelt. De stem aan de telefoon lijkt redelijk boos. “Bie, would you turn my laptop on please?” vraagt hij me tussendoor. “Yes, I see it. It was kinda my plan.” zegt Louis wanneer hij op de laptop aan het surfen is met zijn gsm aan zijn oor. “Hey, I’ve got right to love someone” en hij legt af. “What was that? That person seemed pretty angry” vraag ik. “Well, It was the manager… He was angry about this” zegt Louis en draait de laptop om. Ik zie foto’s van ons, hand in hand en kussend. Ik kijk hem aan. “And when you said love someone, was that for me?” vraag ik verlegen. “Bie…” hij komt dichter bij me zitten. “I’ve tried to forget you, not to think about you… for these past months. And I didn’t succeed ‘cause you were always in my mind. I’ve tried to stop loving you… but I didn’t succeed as well. It was impossible to have no contact with you.” zegt hij. “But it was your idea, not be together…” “Yeah, It was worth trying it… Mission Impossible. Bie, I wanna be with you and nothing can change that.” Ik lach en pak hem goed vast. “So… Is this worth a try?” vraagt Louis me. “Everything is worth a try. Especially you” lach ik terug. We kussen weer. “What are we doing now?” vraag ik hem als ik naar de foto’s wijs. “Everyone will know it… So, just be ourself and sort some things out” zegt Louis “but first we need to get your clothes and stuff ‘cause you’ll be staying with me this weekend. A perfect opportunity to meet your parents” Oh nee, dat nu al. Ik bekijk mijn gsm en zie een paar gemiste oproepen van mijn ouders. Ik bel er terug naar. “Hye ma&pa, ja ik kom zo dadelijk af. Ik ben oke, je moet jullie niet ongerust maken en ja, het is waar.” We komen thuis aan en ik knijp zenuwachtig in Louis hand. “Hyee, it’s owkaay. Normally it’s me that got to be nervous” lacht hij. Mijn ouders en het gesprek later verloopt vlot. Ik laat Louis beneden achter om mijn spullen gaan in te pakken. Als ik ingepakt terug beneden sta, staat Louis al afscheid te nemen. Ik blijf nog effen achter als Louis al naar zijn porsche stapt. Mijn ma lacht naar me: “Nooit gedacht dat dit ging voorvallen maar het is een leuke jongen en we hebben vertrouwen in hem. Zolang jij met hem maar gelukkig bent, zijn wij ook gelukkig” Ik neem afscheid en stap in de auto. “Well, that went good” zegt Louis als hij de motor opstart. Paar minuten realiseer ik me dat we niet naar het hotel aan het rijden zijn. “Louis, where are we going?” vraag ik hem. “To England, I’ve got the permission from your parents to take you there” lacht hij “And the permission that you’ll be staying for some weeks with me” “What? And school?” “Don’t think about that. I’ve got the solution for that as long as you’re with me.” Een paar weekjes Engeland en misschien meer want of ik nog naar België ging terugkeren, dat was de vraag.

The Blue Dress - Part 9

De rest van de week laat ik Katrien gerust. Soms hoor ik haar achter me roddelen over me maar daar kan ik nu tegen. De pesterijen zijn sterk afgenomen. Gewoon omdat ik voor gans de speelplaats gezegd heb dat ze naar de psycholoog gaat. Dat is wel waar, ik heb niet gelogen ofzo. Ze gaat ernaar omdat ze zo een laag zelfbeeld had sinds de scheiding van haar ouders. Daarom wilt ze ook populair zijn, om haar zelfbeeld op te krikken. Ik heb er niks op tegen maar mij moet ze daarvoor niet pesten. Mijn vriendinnen zijn zich een voor een komen verontschuldigen. Ik heb ze nog 1 kans gegeven. Gelukkig heb ik nog 1 echte vriendin, Stefanie. Het is vrijdagnamiddag en in de les wacht ik op de bel om naar huis te gaan. Vergeten dat Louis vandaag me kwam opzoeken voor een paar daagjes. *TRIIING!* Het  verlossende signaal laat van zich horen. Ik stap samen met Stefanie de poort uit. Ik wacht nog op mijn andere vriendinnen als ik opmerk dat er een porsche aan de overkant van de straat geparkeerd staat. Ook Stefanie heeft het gezien en vind dat de bestuurder, die erbij staat, er redelijk bekend voorkomt.  Hij heeft een zonnebril op en verstopt het grootste deel van zijn gezicht in zijn sjaal. Katrien komt naar buiten gelopen en gaat met haar groepje iets verder staan. Ineens staat de bestuurder op van zijn auto en komt recht op me afgelopen. Mijn vriendinnen kijken me raar aan als ze het zien. Op het moment dat hij vlak voor me staat herken ik Louis. Ik lach en zeg: “hye Louis.” Hij haalt zijn gezicht uit zijn sjaal en zet zijn zonnebril af. Mijn vriendinnen hun monden vallen open. “Ready?” vraagt Louis. “Ready for what?” wil ik er nog uitkrijgen maar Louis onderbreekt me. Hij begint me te kussen. Ik weet totaal niet wat me overkomt. Louis stopt als hij weet dat iedereen het gezien heeft. Nu krijg ik heel wat bekijk en de GSMs staan niet stil. Louis pakt me bij de hand en leidt me naar zijn porsche. Gelukkig kan ik eerst nog afscheid nemen van mijn vriendinnen. Ook Louis geeft hen een knuffel. Stefanie word een beetje rood wanneer Louis haar knuffelt en ik lach. Met een grote snelheid rijden we weg van school. Nu ben ik bijna zeker dat iedereen me opgemerkt heeft. Ik kijk Louis aan met een blik vol ongeloof. Hij ziet het en lacht. “So that was your plan?” vraag ik hem. “Yeah, only there’s one thing more to be done” antwoord hij me. “Owh no, what?” zeg ik nieuwsgierig. “Haha, I’m not gonna tell you” Mijn gsm word zot van alle smsjes. Stefanie en al de rest van mijn vriendinnen smsen mij omdat ze willen weten wat er gaande is. Maar antwoorden kan ik niet want Louis doet de deur open. Ik stap uit en zie dat we aan een hotel zijn. Een paar fotografen schrikken op en pakken hun fototoestel gereed. Maar Louis en ik zijn al lang binnen. “Mr. Tomlinson, the… suite is ready for you” zegt de persoon achter de balie. In de lift is het muisstil. Het voelt zo zalig om Louis zijn hand vast te hebben. Een van het personeel leidt ons naar de suite en wenst ons een prettig weekend. Ik blijf staan met een vragende blik. Louis lacht: “Should I explain?”

The Blue Dress - Part 8

Ajajajaj wat ging er nu gebeuren? Hij leek redelijk kwaad en meende het precies. Maar als hij dat doet dan is mijn leven om zeep. Eigenlijk, wat voor leven heb ik nu? Elke dag naar school gaan om gepest, vernedert en beledigt te worden. Thuis komen en je willen concentreren op je huiswerk omdat je niet wilt denken aan de pesterijen. S’Avonds voor de computer hangen om niet te weten wat je morgen te wachten staat. Om dan uiteindelijk je in slaap te huilen s’nachts. Dus het kon me niet echt veel schelen. Mijn ouders hadden het precies nog niet echt door, dat ik zwaar gepest werd… Dat was het hatelijkste. Ik kreeg amper steun. De volgende morgen doe ik alsof ik ziek ben en mijn moeder laat me thuis. Zij vertrekt wel naar haar werk dus ik ben alleen. “Can I call you or are you at school?” stuurt Louis me. “You can call me, I stayed home for a day” 5minuten later belt Louis me. “I’m sorry for my reaction yesterday. I just find those things can’t happen. How are you?” “I’m owkaay. Feeling miserable like every day now. But for the rest everything is in order.” “Great to hear that and if u want to ask that I’m really coming to you. Yeah I’m coming like in 2days. Just for you, to stop that bullying. They can’t do that and I’ve got a plan for that.” zegt Louis. “Please no, Louis stay there. You’ve got more important things to do than me. You’ve got  1D” “Yeah and then we’re not busy. So then I’ll come for some days to Belgium. There’s absolutely no problem, everything is sorted out and I’m coming.” “Guess I can’t stop you” lach ik. Daarna praten we nog een tijdje verder tot Louis uiteindelijk weg moet. Hij had me weer moed gegeven om naar school te gaan. Ik moest op zoek gaan naar Katrien haar zwakke punten, iets wat tegen haar kon gebruikt worden. Het werd een namiddag zoeken in Katriens verleden en foto’s. Tegen de avond had ik wel een wat dat ik kon gebruiken en voelde ik me sterker. En Louis? Tjah, die kwam af overmorgen maar meer wist ik er nog niet over. Hij mocht niet herkent worden enz… De volgende ochtend stapte ik zelfzeker terug naar school. “Wie we daar hebben? Gisteren een drukke dag met jongens of was het stelen?” hoor ik katrien achter me roepen. Ik lachte haar uit en draaide me om. “Wel pestkopje, voel je je nu goed? Ben je populairder omdat je mij pest?” zeg ik. Ze bekijkt me raar aan. “Ahn ja want vroeger wou je altijd populair zijn. En zie wat er nu van jou is geworden” ik draai me terug om en laat haar achter. “Heey, vergeet je afspraakjes bij de psycholoog niet eh!” roep ik tegen haar nog wanneer ik richting Stefanie loopt. Iedereen kijkt verbaast eerst naar mij en dan naar Katrien. “Waw, jij durft” zegt Stefanie nog voor de bel gaat. “Wat heeft je zo doen denken? Dat je haar nu wel aankan?” vraagt Stefanie me in de les. “Moest je dat weten, je zou het niet geloven” lach ik. Ik voelde mij opperbest.

The Blue Dress - Part 7

Maar op school ging het van kwaad naar erger. Ze had de hele school tegen me opgestoken. Ik kon de speelplaats niet oversteken voordat er al naar me gewezen en gefluisterd werd. Ik trok er mij niks van aan. Mijn vriendengroepje was sterk afgeslankt om maar te zeggen het was ik en Stefanie. Ik had zin om naar Katrien te gaan en haar de les is te leren. Ik doe het niet want dit is wat zij wilt waarschijnlijk, dat ik bij de directeur een bezoekje moet brengen voor  vechtpartij, en dit gun ik haar niet. Ze loopt over de speelplaats te triomferen met al mijn ex-vriendinnen. Gelukkig zit Stefanie nog in mijn klas anders had ik niemand. Aan haar had ik alles al verteld buiten Louis, dat houd ik voor mezelf. Vanaf nu werd mijn schoolleven een hel met dank aan Katrien. Gewoon omdat ik haar had laten staan en daarna buitengesmeten had . Elke dag moest ik me naar school sleuren en werd het naar huis lopen. Iedereen deed mee met haar plaagerijtjes/pesterijtjes. Van Louis was er bijna geen sprake, die had het waarschijnlijk te druk hoewel ik een schouderklopje nodig had. Het was nu al weken zo en ik kon het niet meer aan. Ik raapte al mijn moed bijeen en drukte Louis zijn nummer in. Gewoon zijn stem horen zou me al beter maken. Maar helaas het was zijn antwoordapparaat. “Hye, I’m busy working at the moment. Please leave a message after the beep” BEEEEP “ Louis, Bieke here. Can you please call me” zeg ik met een brok in mijn keel en duw af. Ik ga effe op facebook en zie dat Katrien het niet onder stoelen en banken steekt dat ze me pest. Mijn vrienden zijn afgenomen en sommige mensen durven haar niet tegen te spreken. Allemaal lafaards, ze durven niets tegen haar te zeggen omdat ze hun ook kan beginnen pesten. Je wilt er iets aandoen maar je kunt niet. De tranen lopen over mijn wangen, hoe zo’n lieve vriendin een tiran kan worden… Ik leg me op het bed en laat de tranen vloeien. Mijn gsm trilt, iemand belt me maar geen zin om op te nemen. “Hyee It’s Louis. What’s wrong? Please call me back before I’m anxious” klinkt er op mijn antwoordapparaat. Een bliptoontje op mijn facebook haalt me van mijn bed. Stefanie vraagt hoe het is. Ik zucht en sluit mijn computer af. Morgen doe ik wel alsof ik ziek ben ofzo. Ik leg me iets vroeger in bed dan normaal. Ik kan niet slapen. Mijn gsm bliept af en toe door de berichtjes dat Stefanie en Louis sturen. Ik negeer het. Eindelijk raak ik in slaap maar na middernacht word ik wakker gebeld. Zonder te denken dat het Louis is, pak ik op met mijn slaperige toon. “Finally you pick up your Phone.” hoor ik Louis zeggen. “What’s wrong babe? You can tell me” Ik vertel hem alles door de snik en weenbuien door. “She can’t do that. Who does she thinks she’s? As soon as I get free, I’ll come and make it stop” “No, please Louis. You’ll get it worse. Stay there and…” “And what?! Let that bitch do her thing. Hell, no! I’ll see you soon” en hij legt de telefoon af.