Ajajajaj wat ging er nu gebeuren? Hij leek redelijk kwaad en meende het precies. Maar als hij dat doet dan is mijn leven om zeep. Eigenlijk, wat voor leven heb ik nu? Elke dag naar school gaan om gepest, vernedert en beledigt te worden. Thuis komen en je willen concentreren op je huiswerk omdat je niet wilt denken aan de pesterijen. S’Avonds voor de computer hangen om niet te weten wat je morgen te wachten staat. Om dan uiteindelijk je in slaap te huilen s’nachts. Dus het kon me niet echt veel schelen. Mijn ouders hadden het precies nog niet echt door, dat ik zwaar gepest werd… Dat was het hatelijkste. Ik kreeg amper steun. De volgende morgen doe ik alsof ik ziek ben en mijn moeder laat me thuis. Zij vertrekt wel naar haar werk dus ik ben alleen. “Can I call you or are you at school?” stuurt Louis me. “You can call me, I stayed home for a day” 5minuten later belt Louis me. “I’m sorry for my reaction yesterday. I just find those things can’t happen. How are you?” “I’m owkaay. Feeling miserable like every day now. But for the rest everything is in order.” “Great to hear that and if u want to ask that I’m really coming to you. Yeah I’m coming like in 2days. Just for you, to stop that bullying. They can’t do that and I’ve got a plan for that.” zegt Louis. “Please no, Louis stay there. You’ve got more important things to do than me. You’ve got 1D” “Yeah and then we’re not busy. So then I’ll come for some days to Belgium. There’s absolutely no problem, everything is sorted out and I’m coming.” “Guess I can’t stop you” lach ik. Daarna praten we nog een tijdje verder tot Louis uiteindelijk weg moet. Hij had me weer moed gegeven om naar school te gaan. Ik moest op zoek gaan naar Katrien haar zwakke punten, iets wat tegen haar kon gebruikt worden. Het werd een namiddag zoeken in Katriens verleden en foto’s. Tegen de avond had ik wel een wat dat ik kon gebruiken en voelde ik me sterker. En Louis? Tjah, die kwam af overmorgen maar meer wist ik er nog niet over. Hij mocht niet herkent worden enz… De volgende ochtend stapte ik zelfzeker terug naar school. “Wie we daar hebben? Gisteren een drukke dag met jongens of was het stelen?” hoor ik katrien achter me roepen. Ik lachte haar uit en draaide me om. “Wel pestkopje, voel je je nu goed? Ben je populairder omdat je mij pest?” zeg ik. Ze bekijkt me raar aan. “Ahn ja want vroeger wou je altijd populair zijn. En zie wat er nu van jou is geworden” ik draai me terug om en laat haar achter. “Heey, vergeet je afspraakjes bij de psycholoog niet eh!” roep ik tegen haar nog wanneer ik richting Stefanie loopt. Iedereen kijkt verbaast eerst naar mij en dan naar Katrien. “Waw, jij durft” zegt Stefanie nog voor de bel gaat. “Wat heeft je zo doen denken? Dat je haar nu wel aankan?” vraagt Stefanie me in de les. “Moest je dat weten, je zou het niet geloven” lach ik. Ik voelde mij opperbest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten