“What was it?” vraagt Ellie. “That was my new bos, Mr Griffiths. He called to say I can come try out” antwoord ik haar. “Wow great!” De volgende ochtend gaat mijn wekker weer zo vroeg af. Deze keer kom ik er wel uit. Ik wou op mijn eerste werkdag niet te laat komen. Ontbijten, aankleden, opmaken, vertrekken, tram pakken en dan nog een tijdje wandelen. De hakken waren kleiner dus comfortabeler. De bediende aan de balie deed het teken dat ik direct mocht doorstappen als ik richting haar stapte. Dus direct naar zijn kantoor. Ik klopte aan de deur en zei dat ik het was. “Ahn Jamie, good on time. Let’s go true to everything of your work” zei Mr. Griffiths als ik binnenloop. Na een halfuurtje briefen staat hij op en gebaart hem te volgen. Hij geeft me een rondleiding in de delen die ik moet kennen. “So the parts of the building we didn’t see, you’ve got to use them rarely or never. And please call me Richard not Mr. Griffiths” zegt hij om af te sluiten. “Okay, Mr Gri… Richard” We wandelen terug naar het kantoor om het schema van vandaag te overlopen. “For today you’ve got to make some phone calls and you’ve a meeting with One Direction here at the office” zeg ik. “Good Jamie, you’re a fast learner” lacht Richard “You can go to your own desk now and at 12pm you’ve got your lunch break ‘till 1pm” Ik ga me op mijn bureau installeren. Het is niet ver van het kantoor van Richard. Mijn lunchtijd spendeer ik in een broodjeszaak dichtbij. Het is iets voor 1 als ik terug ben. “Come’on Jamie hurry! The boys are gonna be here any second” zegt Richard als ik de liftdeur uitkom. Gauw ga ik mijn spullen halen en volg ik Richard naar de vergaderzaal. In alle rapte zet ik er 6 waterflesjes op de tafel en zorg ik dat alles net is. Wanneer de jongens binnenkomen stelt Richard me voor. Ik krijg van elk van hen een kus. Eventjes voel ik me in de 5de hemel want nog nooit heb ik zoveel aandacht gekregen van jongens. “Alright boys, let’s get to work” zegt Richard als hij wilt beginnen. Aandachtig volg ik de meeting. Ineens merk ik de blonde jongen op. Hij zit daar supperschattig te wezen. Als hij door heeft dat ik naar hem kijk, knipoogt hij terug. Ik lach verlegen weg. Vele meisjes zouden nu jaloers zijn op mij, daar ben ik zeker van. Ik zou me eigenlijk moeten schamen. Voor hun ongeveer werken en nog niet hun muziek hebben. Ik hoor hun wel op elk radiostation maar dat zijn niet alle liedjes. Ik zal vanavond is langs de cd-winkel in de buurt passeren. Ik zit zo diep in gedachten verzonken dat ik niet door heb dat de meeting gedaan is. “Euhm Jamie? You can go home now” zegt Richard en ik schrik. Ik ga via mijn bureau, om mijn jas en handtas op te halen, naar de lift. De liftdeur sluit bijna als iemand zijn hand binnensteekt. De schattige blonde jongen komt erin gelopen. “Hye I’m Niall” zegt hij wanneer hij me opmerkt. “Jamie” zeg ik als ik zijn hand schud. “Gonna catch something to eat, wanna join?” zegt hij. “No thanks, there’s food waiting at home. Sorry” antwoord ik. Jamie, hoe stom kun je zijn. Hij vraagt je uit. Ineens stopt de lift bruusk en de deur gaat niet open. “Is this good or bad?” vraag ik met schrik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten