Vaak denk ik nog aan die tijd… De skivakantie die me een heel beroemd lief opleverde. Hoe het nu na 2maanden zit? Goed, zeer goed. Ik zie hem wel niet elke dag in het echt maar we zijn nog altijd bij elkaar. We moeten het wel geheim houden, met de pers enzo. School gaat voor zoals altijd. Ik heb een normaal leven buiten dat ik dan Liam als vriendje heb. Met Emma heb ik ook nog contact, we blijken niet zo ver van elkaar te wonen dus spreken we elke maand wel is af. Zij weet het van mij en Liam maar ze houd haar mond gesloten. Elke dag skype of bel ik met Liam. Het is ambetantig zo een relatie te hebben. Ik kan nu wel elke maand 1 weekendje naar Londen op zijn kosten. Liam is nog nooit naar België geweest. Bijna Valentijn en ik ben nieuwsgierig wat Liam gaat doen. Ik heb ook al een week niets van hem gehoord dus hij doet uiterst geheimzinnig. Mijn ouders weten natuurlijk al van mijn relatie met hem. Ze hebben het goedgekeurd op 1 voorwaarde, dat hij zorgt dat het niet uitlekt voor ik gedaan heb met studeren. En dat doet hij met man en macht. Waarschijnlijk is het ook daarom dat hij niet naar hier komt. Maar zijn werk zal er ook iets mee te maken hebben. Op Valentijn zit hij wel in Parijs dus naar hier komen zal hij zeker niet doen. Tegen mijn zin sta ik op. Vandaag is het Valentijn en ik moet het zonder Liam doen. Geen bericht, mail of briefje… Niks en dat op Valentijn. Met tegenzin concentreer ik me op school maar het lukt niet. Zou Liam het willen uitmaken? Is hij tot inzien gekomen dat het niet meer werkt? Ik mijdt Twitter als de pest… Ook facebook moet eraan geloven. Ik wil niets horen van 1D in Parijs. Ik voel me zo triest en dat op Valentijn. Ik kruip vroeger in mijn bed, geen zin om nog langer op te blijven. De volgende ochtend staat mijn moeder in de keuken. “Wat was er gisteren? Niks van Liam gehoord?” vraagt ze. “Ma, begin er niet over!” zeg ik en negeer haar voor de rest van de tijd. “Ok, ik ben deze namiddag weg dus je bent alleen dan. Bye, ik ben naar het werk” Goed gedaan Cato, nu heb je haar weggejaagd. Het kon me niet veel schelen. Na school slenter ik naar huis. Nog altijd niks van Liam, zelfs geen smsje… Ik draai de sleutel om en ga naar binnen. Verbaast kijk ik naar het pad van rozenblaadjes dat in de gang ligt. Wilt ma iets met me uitsteken fzo? Denk en ga naar boven. Op mijn bed ligt een kleedje klaar met een briefje. “Dit heb ik voor jou gekocht, gelieve dit aan te doen en het rozenpad te volgen” staat erop het briefje. Ik doe het kleedje aan en ga naar beneden om het rozenpadje te volgen. Het leidt naar een gezellig ingericht hoekje in de tuin. Kussens, kaarsjes… Zou Liam hier iets mee te maken hebben? Ineens voel ik warme handen in mijn zij, herkenbare handen… handen die ik al heel lang niet meer rond mij heb gehad. “Hello beautiful, missed me?” zegt Liam als hij me kust. “I thought you were already in England again and forgetting me” “How could I do that? This is what you deserve, you’re my girl and I’ll never forget you”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten