“Yeah off course, this needs a big explanation.” zeg ik. Maar voor Louis eraan begint, word hij opgebelt. De stem aan de telefoon lijkt redelijk boos. “Bie, would you turn my laptop on please?” vraagt hij me tussendoor. “Yes, I see it. It was kinda my plan.” zegt Louis wanneer hij op de laptop aan het surfen is met zijn gsm aan zijn oor. “Hey, I’ve got right to love someone” en hij legt af. “What was that? That person seemed pretty angry” vraag ik. “Well, It was the manager… He was angry about this” zegt Louis en draait de laptop om. Ik zie foto’s van ons, hand in hand en kussend. Ik kijk hem aan. “And when you said love someone, was that for me?” vraag ik verlegen. “Bie…” hij komt dichter bij me zitten. “I’ve tried to forget you, not to think about you… for these past months. And I didn’t succeed ‘cause you were always in my mind. I’ve tried to stop loving you… but I didn’t succeed as well. It was impossible to have no contact with you.” zegt hij. “But it was your idea, not be together…” “Yeah, It was worth trying it… Mission Impossible. Bie, I wanna be with you and nothing can change that.” Ik lach en pak hem goed vast. “So… Is this worth a try?” vraagt Louis me. “Everything is worth a try. Especially you” lach ik terug. We kussen weer. “What are we doing now?” vraag ik hem als ik naar de foto’s wijs. “Everyone will know it… So, just be ourself and sort some things out” zegt Louis “but first we need to get your clothes and stuff ‘cause you’ll be staying with me this weekend. A perfect opportunity to meet your parents” Oh nee, dat nu al. Ik bekijk mijn gsm en zie een paar gemiste oproepen van mijn ouders. Ik bel er terug naar. “Hye ma&pa, ja ik kom zo dadelijk af. Ik ben oke, je moet jullie niet ongerust maken en ja, het is waar.” We komen thuis aan en ik knijp zenuwachtig in Louis hand. “Hyee, it’s owkaay. Normally it’s me that got to be nervous” lacht hij. Mijn ouders en het gesprek later verloopt vlot. Ik laat Louis beneden achter om mijn spullen gaan in te pakken. Als ik ingepakt terug beneden sta, staat Louis al afscheid te nemen. Ik blijf nog effen achter als Louis al naar zijn porsche stapt. Mijn ma lacht naar me: “Nooit gedacht dat dit ging voorvallen maar het is een leuke jongen en we hebben vertrouwen in hem. Zolang jij met hem maar gelukkig bent, zijn wij ook gelukkig” Ik neem afscheid en stap in de auto. “Well, that went good” zegt Louis als hij de motor opstart. Paar minuten realiseer ik me dat we niet naar het hotel aan het rijden zijn. “Louis, where are we going?” vraag ik hem. “To England, I’ve got the permission from your parents to take you there” lacht hij “And the permission that you’ll be staying for some weeks with me” “What? And school?” “Don’t think about that. I’ve got the solution for that as long as you’re with me.” Een paar weekjes Engeland en misschien meer want of ik nog naar België ging terugkeren, dat was de vraag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten