Gestrand - Part 10

Ik wilde nog mijn gsm pakken maar als ik me omdraaide snapte ik het. Allemaal opgezet spel. Liam staan nonchalant tegen de rand te leunen en zegt: “Nice T-shirt” Ik moet verlegen lachen. “So it was a plan?” vraag ik. “What plan? I don’t know from anything” lacht Liam schijnheilig. Als ik in zijn ogen kijk, krijg ik het meest fantastisch gevoel ooit. Ook al staan we elk aan een kant van de bol, het voelt alsof we dicht bij mekaar staan. “I’ve heard what you yelled at me, back in Belgium” begint Liam. Ik krijg kippenvel als hij naar mij komt lopen. “Maybe it felt like I was going to leave you but actually I went back for you. I’d to take care of some things” vervolgt hij. “Things?” Ondertussen stond hij in het midden van de bol. “Yeah, things. I told Danielle it wasn’t working again and we broke up. After that I arranged this so I could have this talk. Your friend was so friendly to help” lacht hij. Oh god, hij is zo schattig als hij lacht. Ineens besef ik dat ik gewoon al een paar minuten naar hem aan het staren ben. Hij heeft dat natuurlijk door en trekt maar een raar gezicht. Ik kan me niet inhouden. Ik krijg een lachbeu. “Come here” zegt Liam met een knuffelgebaar als hij dichter bij mij staat. Ik val letterlijk in zijn armen doordat ik bijna op de grond lig van het lachen. Wanneer hij zij armen rond mij slaat, houd het op en maakt plaats voor andere gevoelens. “You’re cute when you are laughing like that” fluisterd hij in mijn oor. Ik duik weg in zijn T-shirt omdat ik mijn rode wangen voel opkomen. Terwijl maak ik er gebruik van om is aan hem te ruiken. Hij ruikt overheerlijk en ik val bijna is zwijm. Liam kucht wanneer ik net iets te lang in zijn T-shirt zit. Ik kijk naar boven en lach weer. Mijn ogen blijven vastgeplakt aan de zijne. Met zijn prachtige bruine ogen kijkt hij diep in de mijne. Zonder te weten dat onze gezichten dichter en dichter komen, waan ik me in de 7^de hemel. Tot Liam me wakker kust. “You wanted to know why I’ve to thank you for that kiss? Well, you made me feel again. I didn’t feel anything like that before. Danielle was my first real girlfriend for a long time but time after time I started to feel less. When you kissed me, something exploded. I was so confused then.” legt hij uit. Maar ik hoor de helft niet omdat ik nog verdoofd ben. Gelukzalig kijk ik naar het uitzicht. Niet veel later voel ik Liam’s handen opzoek naar de mijne. “What are we going to when we’re out of this?” vraag ik hem. “I’ve got a disguise so they don’t recognize you” zegt hij wanneer hij zijn tas pakt en er vermommingen uithaalt. Ik krijg van hem een muts, voor mijn haar, en een zonnebril. “We’ve to do like we’re friends okay?”zegt hij nog voor we de bol uitstappen. Als vrienden stappen we naar een auto, ik stap eerst in want Liam word nog tegengehouden voor foto’s. Het duurt wel eer hij de auto instapt. “Phew I hope they didn’t reconised you” zucht hij. Ik merk ineens op dat ik mijn vermomming nog op heb. Liam lacht en pakt de muts&zonnebril liefdevol van mijn hoofd. Nadat die verwijderd zijn, kan ik niet weerstaan om hem te kussen. “I hope I never lose this feeling” lacht hij.

Gestrand - Part 9

“What?” zeg ik verbaast. “But that’s for later, I’ve gotta go” zeg hij. Ik loop met hem naar de voordeur. We knuffelen voor even en nemen afscheid. Als hij het pad afloopt, zie ik het beeld van de vorige keer. Ik krijg de neiging om achter hem te lopen en hem weer te kussen maar ik kan mezelf tegenhouden. In plaats daarvan roep ik nog naar hem. “Please don’t leave me alone again! Not again!” Ik weet niet of hij dit gehoord heeft en besluit om in bed te kruipen. Een tijdje lig ik nog te denken aan het feest, elk beeld van Liam passeert en dan pas begin ik af te vragen waarom hij hier echt was. Het is tenslotte nog aan met Danielle. Hopelijk speelt hij niet met mijn voeten. De volgende dag blijf ik een ganse voormiddag nog in mijn pyjama lopen. Tot als mijn beste vriendin langskomt, dan kruip ik rap in mijn normale kleren. “Ik heb een verassing!” zegt ze dolenthousiast. Ik ben nieuwsgierig wanneer ze begint te rommelen in haar handtas. “Tadaa!” lacht ze en reikt me een paar tickets&een brief toe. “Proficiat! U hebt een citytrip gewonnen naar Londen.” lees ik luid voor. “Dat meen je niet?” zeg ik verbaasd. “Jawel, denk je dat dit vals is?” lacht ze. “Kan Tomas niet mee? Want je komt zo direct naar mij” “Nee, al zijn vakantiedagen zijn op. Komaan! Een girlsweekendje Londen, kan je dat weigeren?” vraagt ze. “Nee, dit is echt super! Wanneer vertrekken we?” “Morgen…” Zalig! Een reisje naar Londen, net wat ik nodig had. Zo komt het dat ik de volgende dag in de vroege uurtjes vol ongeduld wacht op mijn beste vriendin. Van de treinen moeten we niet klagen. De weg naar Londen verloopt vrij goed. We amuseren ons best op de eurostar. Op 1,2,3 zitten we al in Londen. Eerst inchecken in het hotel natuurlijk maar dan shoppen. We doen dat altijd de eerste dag zodat we het niet vergeten en nog geld er voor hebben. Ik koop me een paar nieuwe kleren waaronder een kleedje, t-shirts en een short. Ook aan schoenen moeten mijn ponden geloven. S’avonds eten we in een pizzahut. “Morgen doen we een wat sightseeing in de stad. Big ben, London eye …” legt mijn vriendin uit. “Haha we zullen is de toerist uithangen” lach ik. Het is raar dat de buren niet klagen van het lawaai die avond want we hebben er toch wat van af gelachen. De volgende morgen trek ik trots mijn “I <3 British boys” t-shirt aan. Ook mijn shortje trek ik direct aan want het is redelijk warm. Als ik beneden kom is mijn beste vriendin al info aan het vragen. We gaan met de tube naar de binnenstad. We passeren meteen aan de big ben waar we direct foto’s pakken. Mijn beste vriendin is meer aan het smsen dan dat ze iets anders doet. We kunnen ons niet bedwingen om bij een typisch Britse telefooncel ook een paar foto’s te trekken. Daarna passeren we Milkshake city waar we ook niet voorbij lopen. Met nog een halve 1Dmilkshake in onze handen staan we aan te schuiven aan de Londen Eye. Eer dat we bij de voorste staan is onze milkshake al op. Ineens krijg ik een duw in mijn rug waardoor ik in 1 van de bollen beland, alleen. Tenminste dat denk ik toch tot als ik me omdraai…

Part 8 - Gestrand

Als mijn vriendin verdwijnt achter drank, trek ik hem achteruit zodat niemand ons kan zien staan. “What are you doing here?” vraag ik hem. “Euhm I just wanted to see how you were.” antwoord hij. “Weren’t you supposed to be sick?” vraag ik maar op die vraag krijg ik geen antwoord. “Ahn Lore daar ben … Owh hallo” zegt mijn tante als ze ons komt storen. Liam lacht en steekt zijn hand op. “Ik wist niet dat je een vriendje hebt?” fluistert ze me in de oren. “Maar ik heb er ook geen, hij is gewoon een vriend” “Jaja duiken vrienden ook in een hoekje” lacht ze “Het is tijd voor de speech, komaan huphup” Ze trekt me mee, duwt me een micro in de handen en duwt me het verhoogje op. Het word muisstil en ik doe mijn voorbereide speech. “20jaar getrouwd, daar mag op getoost worden” eindig ik. Iedereen steekt zijn glas omhoog, ook ik krijg een glas toegestopt. Ineens merk ik Liam op, achteraan de bende. Het viel me op dat hij precies veranderd was van kleren oftewel had ik nog niet gezien dat hij een hemd aanhad. Ik nam voor hem een drankje mee en gaf het hem. Als ik daar aankwam had hij al gezelschap van mijn oudere neven. Blijkbaar wisten ze al dat hij Engels waren want ze waren volop een Engelse conversatie bezig. Ik wist dat hem wegjagen geen zin zou hebben. Ik zag mijn moeder, de buurvrouw en mijn tante praten en wijzen naar ons. Ik voelde de bui al hangen als mijn moeder teken deed dat ik moest afkomen. “Dat is jouw vriend dat hier was?” vraagt ze “Ja dat zal ik niet ontkennen” “Wel dan is dat wel een heel bekende vriend van je” merkt ze op. Jepla daar gaan we. Er verschijnt een arm op mijn schouder en ik zie dat Liam er is komen bijstaan. Vriendelijk stelt hij zich voor aan iedereen. Hij lijkt er niks op tegen te hebben dat iedereen wist dat hij dé Liam Payne was van One Direction. Wel vraagt hij tegen iedereen dat foto’s trekt om hem niet te trekken. Het feestje gaat door tot de late/vroege uurtjes. Voor de grootste tijd wijkt Liam niet van mijn zijde. Beetje bij beetje begint iedereen weg te gaan. Buiten is het al lang donker en heel koud. Liam blijft natuurlijk als laatste over en helpt ons al het grootste op te ruimen. Als mijn vader hem nog drank aanbied, weigert hij dat niet. Wel niet alcoholische drank. Ik ga even buiten een luchtje scheppen. Al gauw word ik gevolgd door Liam. “Sorry for coming here unexpected” zegt hij. “It’s okay” zeg ik “I’m sorry for kissing you, so we’re standing quit.” Daarna valt er een pijnlijke stilte. “I really am so so so…” wil ik zeggen maar Liam legt zijn hand op mijn mond. “Shhh” lacht hij en pakt me vast. “Actually I should have to thank you for that” fluistert hij in mijn oor. 

Gestrand - Part 7

Verstomt kijk ik naar de computer. Ik voelde mij blij dat ze weer tesamen waren en dat ik niet meer een oorzaak kon zijn. Maar ineens sloeg de blijschap over in andere gevoelens, alsof ik een klap kreeg. Ik begon spontaan te wenen. De jongen ,waar ik mijn eerste kus mee heb gedeeld, heeft me niet meer nodig. Ik had gevoelens voor Liam, zoveel was duidelijk. Ik voelde me rot en kon niet anders dan wenen. Eens gans weekend verweet ik mezelf dat ik hem gekust. Had ik het maar niet gedaan, dan had ik geen gevoelens voor hem waarschijnlijk. Ik was een zombie na dat weekend. Iets doen kon ik niet. Mijn moeder probeerde me langs alle kanten er terug op te krijgen ook al wist ze van niets. Ook mijn beste vriendin kwam frequenter langs maar niks hielp. Op een dag was ik gewoon leeg, geen tranen meer wel nog het gevoel. Beetje bij beetje leefde ik weer. Ik ging weer naar buiten en voelde me direct beter. “Screw you, Liam” zat er in mijn gedachten. Dat kon ik er niet meer uitkregen. Ik hielp mijn moeder met het plannen van ons tuinfeest. Mijn ouders waren 20jaar getrouwd en een feest kon er wel af. Alsof het mijn job was, zorgde ik voor de versieringen en nog zoveel meer. Ik voelde me weer in mijn nopjes, eindelijk iets dat me kon bezighouden. Mijn twitter- en facebookbezigheden waren sterk geminderd. Ik ging er alleen op als ik me verveelde. Het deed me nog altijd iets als ik Liam en de boys zag op een foto. Op twitter ging het op een dag over Liam, hij zou niet meer bij de boys zijn omdat hij ziek was. Er werd geroddeld dat hij zelfs al terug was in uk. Over Danielle zei men niks. Ik wist niet of dat ik dit moest geloven. Maar ik werd op de schouder getikt wanneer ik het wou checken. “Lore, tijd om te gaan” zei mijn moeder. We hadden vandaag afgesproken om achter kleren voor het feest te gaan. Het weer zag er heel goed uit voor het feest dus ik kon voor iets licht gaan. En uiteindelijk kwam ik ook terug thuis met iets licht. Een wit zijdezacht jurkje tot boven de knieën met eventueel een jeansjasje en een paar Romeinse sandaaltjes. Ik was best onzeker omdat te dragen maar ja… Voor het feest gingen we ook naar de kapper. Ik kon echt niet wachten tot het zover ging zijn. Mijn beste vriendin mocht komen en ze bracht voor de eerste keer haar vriendje mee. Ze was samen met die jongen van haar werk. Ik was superblij toen ze dat zei. Het zal dan de eerste keer zijn dat ik hem zie, buiten facebook gerekend dan. Nog een paar nachtjes slapen… Paar dagen later was het zover. Rond de middag zaten we bij de kapper terwijl er thuis hard gewerkt werd om de versiering en tafels juist te zetten. Ik liet de kapster haar zin doen, zij wist wat me het beste stond. Ik kwam terug thuis met mijn nieuwe krullende lokken. Alles was zo goed als klaar en het weer was fantastisch. De familie begon na een tijdje toe te stromen en het werd een leuk feest. Ik loopte naar mijn beste vriendin toe als ze aankwam. Ze stelde mij voor aan haar vriend Tomas. “Oh en ik heb iemand gevonden dat hier ook ronddwaalde” zei ze nog voor ze de hoek weer omging. Ik versteende als Liam achter haar kwam aanlopen. “Dat ga je toch niet menen” zuchte ik. “Hye…” zei hij en ik fakete een lach.

Gestrand - Part 6

Het leven gaat voort, ook de mijne. Op een dag ben ik mijn moeder aan het helpen wanneer ze me iets vraagt. “Lore, was hier iemand buiten jou als we weg waren?” Ik voel me betrapt. “Hoe bedoel je? Mijn beste vriendin is langs geweest.” antwoord ik. “Nee dat bedoel ik niet. De buurvrouw  zei dat ze hier een jongen heeft zien rondlopen.” Nu voel ik  me rood aanlopen. “Euhm… jah hij had onderdak nodig” stotter ik. Mijn moeder lacht. “Volgens de buurvrouw gingen jullie héél vertrouwelijk met elkaar om.” lacht ze. “Weet je wat ik denk? Dat jullie soms echt te veel roddelen. Misschien ging we heel vertrouwelijk met elkaar om maar er is niks tussen ons!” zeg ik op mijn tenen getrapt. Eindelijk had ik het nu is kunnen vergeten en dan komt mijn moeder ermee opzetten. Boos loop ik terug naar de kamer. Het liefst had ik haar gezicht willen zien. Liam is geen gespreksonderwerp voor mij als je begint, dan kom je aan mijn gevoelige snaren. Ik bel mijn beste vriendin op om het te zeggen. “Dat is normaal dat je overstuur bent. Gewoon zo’n dingen vermijden de volgende keer. Oke?” zegt ze me. Daarna begint ze weer te praten over die ene jongen van haar werk. Hoe stuntelig ze is in zijn buurt of hoe ze zijn aandacht probeert te trekken. Ik ben blij dat ze van onderwerp veranderde, zo ben ik afgeleid. Wat zou ik toch zonder haar doen? “Lore?! Kom je eten?” roept mijn moeder. Ik neem afscheid en leg af. “Van plan om nog zo te doen tegen mij? Als je het niet graag hebt dan moet je het gewoon zeggen” zegt mijn moeder als ik beneden verschijn. Mijn vader komt ons vergezellen. Ineens bekijkt hij met een vragend gezicht. “Oke, als jullie het je afvragen… Ik heb geen vriendje. Het was gewoon een vriend dat onderdak nodig had. Meer NIET” zeg ik. “Dat is duidelijk” lacht mijn vader “maar je weet dat je het altijd mag zeggen eh Lolo” Daarna volgt er een vette knipoog maar ik negeer hem en eet verder. Ouders, altijd zo nieuwsgierig. Na het eten zet ik me weer achter de computer. Het is een heisa op twitter omdat de boys weer vertrekken richting Noord-Amerika. Al heel lang proberen we een tour in europa te krijgen, zoals je waarschijnlijk al weet. Maar het management kiest voor het geld in Amerika. Wat we heel vervelend vinden natuurlijk. Ik zet mijn computer af en begin te lezen in een boek. Voor ik ga slapen, check ik twitter en de rest nog is. De affaire Payzer heeft een onverwachte wending gekregen. Twitter staat vol met foto’s van Danielle en Liam hand in hand met het vliegtuig op de achtergrond. “Danielle and Liam are back together. Danielle is even going on tour with One Direction. She and Liam have a stronger band than before, therefore she wants to be with him right now. The break of some days was long enough for Liam to know that he can’t without Danielle. Maybe they’re meant to be together?” Klink het.

Gestrand - Part 5

“O-M-G” klinkt er door het huis. Ik lees het artikel verder af. “Danielle doesn’t know either why. She’s  a total wreck, a source told. She thought the relationship would never end. Poor girl. Is there another girl in Liam’s sight or does he just want a break?” “Damn damn damn, waarom?” vraag ik me af “Waarom toch?” Ik beslis om dan naar bed te gaan. Maar slapen doe ik niet, elk moment van de voorbije dagen flitst voorbij tot aan Liam wegrijd. De hele nacht lig ik nog wakker. “Ik ben DE oorzaak. Waarom heb ik het toch gedaan?” spookt er door mijn hoofd. De volgende ochtend vroeg opstaan is zwaar. Ik krijg niks binnen en vertrek met een lege maag naar de luchthaven. Vandaag komen mijn ouders terug. Als ik de grote vertrekhal binnenloop zie ik alles terug. Hoe ik tegen Louis aanliep, hoe ik hun herkende… “Lolo!” klinkt er ineens. Ik draai me om en zie mijn ouders afkomen. “Je moet dat niet roepen voor gans de luchthaven” lach ik. In de auto praten ze over hoe prachtig het daar wel was. Ik ben er met mijn hoofd nog altijd niet bij dus ik volg niet. Ik zie Liam’s gezicht constant. “Tuut!” Ik schrik, het licht stond blijkbaar al lang op groen. “Wat heb jij?” vraagt mijn vader. “Och gewoon niet geslapen deze nacht” antwoord ik hem. Met een zucht klik ik mijn gordel los als we er terug zijn. Ik hink niet meer want mijn enkel is blijkbaar beter. Ik help mijn ouders met hun valiezen. De bel van de deur weerklinkt als de valiezen boven staan. Mijn beste vriendin loopt vrolijk binnen. “Wij moeten is dringend is bijpraten”lacht ze. Samen met haar ga ik op mijn kamer zitten. “Euhm hoe zal ik het zeggen? … Ik denk dat ik verliefd ben” legt ze uit. Ze blijft een hele tijd praten over die ene gast van haar werk. “Hyee… Jij bent er precies ook goed bij” klinkt het ineens. “Wat?” “Dat je jezelf niet bent, vooruit! Wat ligt er op die maag van je?” “Moet dat echt?” “Ja, praten kan opluchten. Je moet het niet opkroppen” zegt ze en stelt me gerust. “Wel, toen jij hier was was er echt een jongen. Iemand dat ik leren kennen had via een vriend. Hij moest een paar dagen onderdak hebben en ik heb hem die gegeven. We hebben ons echt geamuseerd en veel gepraat. Toen hij weg ging heb ik hem gekust maar hij had een vriendin. Nu ben ik te weten gekomen dat ze uit elkaar zijn en ik voel me zo schuldig. Ik weet niet of hij iets voor mij voelt. Ik heb zijn gsmnummer maar hij niet de mijne.  Ik durf hem niet te sturen dusja” leg ik uit. “Als ik jou was zou ik gewoon wachten. Komt hij je weer opzoeken dan voelt hij iets voor jou. Maar je moet niet wachten om op hem te wachten, snap je? Hij kan ook wegblijven en terug bij die andere blijven.” zegt ze. We praten nog een tijdje verder. “Byee! Bedankt voor het praatje” zeg ik als we afscheid nemen. “Geen probleem, daarom zijn we toch de beste vriendinnen” lacht ze. Er valt een groot blok van mijn schouders als de deur dichtgaat. Het luchtte mij echt op. Hopelijk heeft ze het niet door dat het over Liam ging.

Gestrand - Part 4

De teleurstelling staat waarschijnlijk af te lezen van mijn gezicht. “Great… Then you can see your family back” zeg ik. “I go pack my stuff” zegt Liam wanneer  hij  naar boven gaat. Ik kan amper geloven dat het nu al voorbij. S’avonds word er niet veel gezegd. Liam belt naar huis en naar de vrienden om te zeggen dat hij nu echt afkomt. Ook gaat hij vroeg slapen waardoor ik meer dan de helft  van de avond alleen beneden zit. Na een tijdje val ik in slaap in de zetel en de tv staat nog op. Ik word wakker als het geluid van de tv niet meer te horen is. Liam staat daar te lachen met de afstandsbediening in zijn handen. “Slept well? I’ve made some breakfast” zegt hij. Half in slaap hinkel ik de trap af. Gevaarlijk want ik val bijna en Liam lacht weeral. Met het ontbijt geniet ik van het laatste uur dat Liam bij mij is. De tafel is nog niet lang opgeruimd als er een toeter buiten weerklinkt. “It’s your taxi” zeg ik met een zucht. We lopen naar de deur en nemen afscheid. “Here’s my phonenumber, if I can do anything back just ask me. I really appreciate that you’ve taken care of me and kept it quit.” lacht Liam. “No problem, it was nice having you here. You can always come back if you’re in Belgium again. I’m glad I could help you. Have fun back home!” “I had fun here so thank you” zegt hij. Ik krijg een dikke knuffel van hem. De chauffeur komt zijn koffers halen. We blijven een paar minuten geluidloos staan, niet wetend wat te zeggen. Ineens gebeurt er iets waar ik dacht dat ik nooit in staat zou van zijn. Ik kan me niet tegenhouden om hem te kussen. Ik schrik en hij ook. Hij kijkt me verward aan. “I’m sorry… I think you should go…” stotter ik. Met zijn hand in zijn haar loopt Liam het padje af. Voor hij in de auto zit kijkt hij nog is om met een gezicht dat ik nooit zal vergeten. Het is een mix van verwarde gevoelens. Ik zwaai nog naar hem als hij wegrijdt, tevergeefs want hij ziet het niet. Terug binnen plof ik in de zetel en denk na over de vorige minuten. Zeker 5min blijf ik onbeweeglijk zitten. Dan schiet ik recht wanneer ik een bericht krijg. Het is mijn moeder om te vragen hoe het hier zit. Vriendelijk stuur ik haar terug dat er geen problemen zijn en dat ik geniet van even geen ouders te hebben. Liam’s nummer valt me op. Ik tik het in mijn gsm en sla het op. Er is een aarzeling  of ik wel een bericht zou sturen. “I’m so so sorry” staat er op het scherm. Ik had hem niet mogen kussen, dat was een grote fout. Hij is nog steeds samen met Danielle en ik wil de oorzaak niet zijn van de breuk. Hopelijk kunnen we het gewoon vergeten. “Owh wat heb ik nu gedaan?” zucht ik. Om even weg te zijn bel ik mijn beste vriendin op en vraag of we weg kunnen gaan. We gaan een filmpje meepikken. Ik ben helemaal ontspannen als ik terug thuis kom. Ik heb heel wat achterstand in te halen op twitter en de rest dus ging ik maar op de computer zitten. Mijn hart krijgt kloppingen als ik het volgende lees: “Liam is single since today. He has made an end to his 1year old relationship with Danielle Peazer, a dancer, for unknown reasons.”