Part 8 - Gestrand

Als mijn vriendin verdwijnt achter drank, trek ik hem achteruit zodat niemand ons kan zien staan. “What are you doing here?” vraag ik hem. “Euhm I just wanted to see how you were.” antwoord hij. “Weren’t you supposed to be sick?” vraag ik maar op die vraag krijg ik geen antwoord. “Ahn Lore daar ben … Owh hallo” zegt mijn tante als ze ons komt storen. Liam lacht en steekt zijn hand op. “Ik wist niet dat je een vriendje hebt?” fluistert ze me in de oren. “Maar ik heb er ook geen, hij is gewoon een vriend” “Jaja duiken vrienden ook in een hoekje” lacht ze “Het is tijd voor de speech, komaan huphup” Ze trekt me mee, duwt me een micro in de handen en duwt me het verhoogje op. Het word muisstil en ik doe mijn voorbereide speech. “20jaar getrouwd, daar mag op getoost worden” eindig ik. Iedereen steekt zijn glas omhoog, ook ik krijg een glas toegestopt. Ineens merk ik Liam op, achteraan de bende. Het viel me op dat hij precies veranderd was van kleren oftewel had ik nog niet gezien dat hij een hemd aanhad. Ik nam voor hem een drankje mee en gaf het hem. Als ik daar aankwam had hij al gezelschap van mijn oudere neven. Blijkbaar wisten ze al dat hij Engels waren want ze waren volop een Engelse conversatie bezig. Ik wist dat hem wegjagen geen zin zou hebben. Ik zag mijn moeder, de buurvrouw en mijn tante praten en wijzen naar ons. Ik voelde de bui al hangen als mijn moeder teken deed dat ik moest afkomen. “Dat is jouw vriend dat hier was?” vraagt ze “Ja dat zal ik niet ontkennen” “Wel dan is dat wel een heel bekende vriend van je” merkt ze op. Jepla daar gaan we. Er verschijnt een arm op mijn schouder en ik zie dat Liam er is komen bijstaan. Vriendelijk stelt hij zich voor aan iedereen. Hij lijkt er niks op tegen te hebben dat iedereen wist dat hij dé Liam Payne was van One Direction. Wel vraagt hij tegen iedereen dat foto’s trekt om hem niet te trekken. Het feestje gaat door tot de late/vroege uurtjes. Voor de grootste tijd wijkt Liam niet van mijn zijde. Beetje bij beetje begint iedereen weg te gaan. Buiten is het al lang donker en heel koud. Liam blijft natuurlijk als laatste over en helpt ons al het grootste op te ruimen. Als mijn vader hem nog drank aanbied, weigert hij dat niet. Wel niet alcoholische drank. Ik ga even buiten een luchtje scheppen. Al gauw word ik gevolgd door Liam. “Sorry for coming here unexpected” zegt hij. “It’s okay” zeg ik “I’m sorry for kissing you, so we’re standing quit.” Daarna valt er een pijnlijke stilte. “I really am so so so…” wil ik zeggen maar Liam legt zijn hand op mijn mond. “Shhh” lacht hij en pakt me vast. “Actually I should have to thank you for that” fluistert hij in mijn oor.