The Blue Dress - Part 6

Stilaan begon ik uit de verdoving te gaan en meer te beseffen wat Louis tegen me gezegd had. Hij vond mij leuk, hij vond me mooi, hij wou iets beginnen met mij… Ik kon wel flippen maar deed het niet. Wat zouden al die mensen nu denken van mij moest ik het doen? Rustig bleef ik ,met een grote glimlach op mijn gezicht, naar mijn muziek luisteren. Die glimlach werd groter wanneer het aan 1D was. Na een paar uurtjes mocht ik eindelijk uit de trein. Mijn moeder stond me op te wachten maar ze trok een rare blik als ze Katrien niet zag uitstappen. “Sorry, maar Katrien is vroeger afgekomen. We hebben ruzie gehad en ik heb haar weggestuurd.” zeg ik en loop naar de auto. “Ruzie?” vraagt ze. “Ja ma ruzie, maar meer zin heb ik niet om erover te vertellen” zeg ik op een verveelde toon en mijn ma zwijgt de ganse rit. “En? Hoe was het?” vraagt mijn  vader nieuwsgierig. Maar ik negeer hem en ga naar mijn kamer. “Niet echt goed” zucht mijn moeder nog achter me. Ik plof op mijn bed met gemengde gevoelens. Was de citytrip nu rampzalig of supergoed? Geen van beide.  Het was iets tussen de twee. Het reisgidsje in Katrien en de ruzie later die dag waren echt het dieptepunt. Maar dan had je Louis en zijn streken dat het hoogtepunt waren. Overmorgen zie ik Katrien weer, owh wat gaat dat worden? Moet er niet aan denken. Mijn gsm trilt, een berichtje van Louis. “Hope you get home safe. I’m sorry about what happend but we still are friends? I hope you understand it” “I did get home safe and I understand. There’s no other way. We can still be friends, no problem” stuur ik hem terug. Dat gaat wel duur worden ,dat berichtjes sturen naar elkaar, maar ik heb het er voorover. Ik droomde over de momenten die we hadden. Ik ruikte aan mijn jurk en die rook naar Louis. Ik deed de jurk zo rap mogelijk uit en deed iets anders aan. Ik was zo geobsedeerd dat die geur niet weg mocht gaan. Maar wat wil je? Ik zette mijn computer aan. Daar zag ik dat ik geen vrienden niet meer was met Katrien op facebook. Dat kon mij niks schelen. Stefanie, een andere trouwe vriendin van me, had me een mail gestuurd met alle dingen dat Katrien over mij had gezegt. Ik schrok van haar al in Londen maar dit was echt erger. Ze zei dat ik een slet was omdat ik constant met jongens aan het flirten was. Dan zou ik nog is haar geld gestolen hebben en haar zonder reden terug naar België gestuurd hebben. De tranen stonden in mijn ogen. Hoe durfde ze? Dat moest ze terug nemen of ik ging hetzelfde doen. Ik was zo kwaad en teleurgesteld. Hoe gingen ze nu over mij in het school denken? Gelukkig heb ik Stefanie nog. Ik tweette de woede uit mijn lijf. Ik word gebeld en neem op. “Well, looking at those tweets. You’re pretty angry right now. What’s wrong?” zegt Louis zijn stem. “Sinds when do you call me?” “Can’t I? Isn’t that what friends do when they see their friend need some cheer up?” “Yeah, okay I’m just surprised” lach ik. “Katrien said some bad things about me. Like that I stole her money and was flirting with every guy.” “Owh she’s just jealous at you. It will get away and she’ll be begging to be your friend again” “Really?” “Yeah you’re too amazing to let go. But I gotta go now. Just let it go true and enjoy the rest of your time. Byee” “Byee” Wow, belt hij me nu ook? Dit is gewoon een droom. Morgen word ik wakker en zal dit niet anders zijn geweest dan een droom waarschijnlijk. 

The Blue Dress - Part 5

De volgende ochtend word ik wakker wanneer het zonlicht in mijn ogen schijnt. Louis is nergens meer te bespeuren. Wel staat er ontbijt op bed met een kaartje. ‘Hye Bieke, sorry but I’d to leave. It was fun hanging with you yesterday. Hope we can do that more, you’ve got my phonenumber for that. You leave for Belgium today right? Well, goodbye then. Louis” Op de plateau stond een bord met een croissant, een yoghurt, een appel en een flesje fruitsap. Ik at het op en vroeg me af waarom hij dat deed. Nou ja, doet er niet toe… Blijven we hier nog effen of vertrekken we terug naar huis? Dat was de vraag die in mijn hoofd rondspeelde. Ik had hier toch niks meer te zoeken dus ik ruimde mijn kamer op. De valies kon amper dicht omdat ik teveel kleren had gekocht. Ik checkte uit het hotel en loopte naar het station. Als ik aan het zien ben voor een trein, krijg ik een berichtje. “Sorry, I’m wondering if you’re still in England. If you are, call me” van Louis. Ik druk op het groene hoorntje en wacht af. “Yes, you’re still here. Great, were are you?” zegt Louis. “At the station, I was going to get a train but it can wait” antwoord ik hem. “Okay, stay there. Someone will pick you up. Which colour of clothes are you wearing?” “Well uhm… A white t-shirt with jeans and white all stars” “Wait outside please and if you see a black SUV, it’s for you” en hij legt af. Wat was hij nu weer van plan? Ik wacht buiten en na een kwartier stopt er een zwarte suv voor me. Ik stap in en begroet de chauffeur. Wanneer we in the middle of nowhere stoppen zegt de chauffeur: “I had to drop you of here. You’ve to wait ‘till he arrives” Ik stap uit en herken de plaats. Het bankje met uitzicht over londen aan de overkant van de Thames. Ik zet me op het bankje en wacht. Louis handen schuiven voor mijn ogen. “Hye, glad you could make it.” zegt hij. “No problem. Why did you want to meet me again? I tought yesterday was the last time…” “Yeah, I thought too but I forgot something…” zegt Louis wanneer hij een zak tevoorschijn haalt. “I thought you couldn’t leave without this” lacht hij als ik het blauwe gestreepte kleedje van de primark uit de zak haal. En het is in mijn maat. “But I didn’t found it… How did you get this?” vraag ik. “Well, I’m famous now. I can get everything. Why don’t you try it on?” “Yeah in your dreams” “Owkaay I won’t peek” zegt hij wanneer hij zijn handen voor zijn ogen zet. Ik zet met een paar meter verder om me te omkleden. Als het kleedje aan is, zijn de handen rap verdwenen. “See, you look amazing in that dress…” zegt Louis. “I really do? I thought I looked fat” zeg ik maar verlegen. “ No, don’t tell me you’re fat. You’re an amazing beautiful women.” Ik begin te blozen en hij komt dichter bij me staan. “Look, bieke I can’t cope with how beautiful you are… I like you… But we can’t be together, it would ruin your life and our friendship will be gone… I hope you understand” zegt hij. Ik blijf versteend staan en knik. “It’s okay by me. I understand this is not gonna work… You’re the superstar, I’m the fan…” Hij geeft me een knuffel. “Don’t give up supporting us just because off me. Well, I guess this is really goodbye… I’ll see you on some concerts” “Yeah goodbye…” Louis verdwijnt in de verte en de auto komt aangereden. Ik ben nog altijd verdooft door Louis woorden maar hij had gelijk. De auto zet me nog juist op tijd af om de trein terug naar huis te nemen. Weg Londen, Weg Louis, Weg stomme citytrip…

The Blue Dress - Part 4

 Ik veegde mijn tranen weg en ademde diep in. Ik tikte het nummer en liet het overgaan. “Yeah with Louis…” klinkt er slaperig aan de andere kant. “Owh I’m sorry didn’t want to wake you.” “I guess you did, Bieke” lacht Louis. “Well, I think I need something to cheer me up cause I just got into a fight with my friend and send her away.” snik ik. “Awh don’t cry. Where are you? I’ll come” “No it’s okay. I’ll get some sleep if I get to the hotel. You stay where you’re. Just hearing your voice is more than enough” “Owkaay, byee” zegt Louis en legt af. Met de tranen in mijn ogen stap ik de weg terug naar het hotel. Als ik bij de kamer kom zie ik dat de valies weg is. Ik ga binnen en ze lijkt echt weg te zijn. Niets van haar blijft er over. Juist een briefje op mijn bed. “Spijtig dat het zo moest lopen. Ik ben terug naar België. Ik zie je daar wel op school. Katrien” Damn, waarom moest het ook zo lopen? Ik ga naar de badkamer en ga mijn tanden poetsen. Proberen slapen dat was de bedoeling. Met 1D op de achtergrond doe ik mijn pyjama aan. Ik wil me in het bed leggen maar er word ineens op de deur geklopt. Het is toch niet Katrien… Op mijn blote voeten en in pyjamakleedje stap ik naar de deur. Ik doe de deur open en zie Louis. “H-how did you find me?” stotter ik wanneer ik hem binnenlaat. “Well, got connections you know.” lacht Louis. Gauw doe ik iets over mijn slaapkleedje. “Owh don’t be shy for me… So, everything okay?” “Yeah, she’s gone back to Belgium. I guess can’t change anything about that.” “Maybe, how come that you guys argued??” “She didn’t liked it that I was gone without her. But I never saw that side of her maybe it was the best…” zeg ik. “Why did you came here anyway, don’t you have to sleep right now?” “Haha, no not really. I just don’t like the fact that people are sad. I always want to cheer them up and that comes before a good sleep.” Awh that’s so sweet” zeg ik. Daarna volgt er een stilte. “Actually you can go home now. I’m cheered up.” lach ik. “Yeah I could but I don’t want it. I think I’m going to stay here a little bit longer. Just cause you wouldn’t be alone” zegt Louis. Ineens voelde ik me speciaal. “Then you going to stay ‘till tomorrow? Cause I’ll be alone ‘till I get home” “Yeah why not?” “Euhm… Don’t you’ve other things to do? Like One Direction.” “Owh yes that… I kinda lied. Sundays are free days” lacht Louis. “What? You lied… oh” lach ik terug en smijt een kussen. Zo onstaat er een klein kussengevecht. Maar niet zo een waar de pluimen rondvliegen want dat is voor films. Vermoeid val ik later in slaap en Louis…? Dat weet ik niet want ik slaapte voor hem.

The Blue Dress - Part 3

“There you go!” zegt Louis wanneer we buiten staan. Dan zie ik Louis zijn porsche staan, juist ja. “What? Don’t say you didn’t know that?” lacht Louis als hij me ziet staren naar zijn porsche. Hij doet de passagiersdeur open en doet me een teken om in te stappen. “Well, It’s kinda the first time” lach ik terug. “I’ll be riding slow especially for you” Maar dat doet hij niet echt, tenzij ik gewoon ben aan mijn ouders rijstijl… Na een tijdje stopt hij en laat me uit. “This is my favorite place.” zegt Louis. We staan aan de overkant van de thames en hebben een overzicht over Londen. We gaan op het bankje zitten en praten de ganse tijd. Katrien stalkt me met berichtjes maar ik trek me er niks van aan. Het gaat over vanalles. De tijd vliegt voorbij. “Damn, that late… I’m sorry but gotta get up early tommorow. Should I get you to your hotel?” zegt Louis. “Owh yeah okay” en we zijn weg. Louis zet me een paar straten vroeger af. “I guess this could be the last time we are gonna see each other. So goodbye” en we nemen afscheid. Ik loop naar het hotel weer in een soort van trance. Wat gebeurt er toch met mij? Ik heb zojuist uren gespendeerd met Louis Tomlinson… Hoe gelukkiger kan ik nog zijn? Als ik de hotelkamer binnenkom kijkt Katrien me boos aan. “Ahn wie we daar hebben! Mij zo in de steek laten. Wie denk je wel dat je bent?” roept ze tegen me. “Sorry” is het enigste wat ik er tussen kan krijgen. Ze is boos maar echt boos. Zo had ik haar nog nooit gezien. “Is dit misschien wat ik verdien? TRUT!” roept ze. Dan ontploft het bij me. “Trut? Trut?! Hoe durf je? Jij verpest mijn Citytrip helemaal met jouw reisgidsje! Waarom doe je dit?!” roep ik terug “Maak dat je uit mijn kamer bent! Ik wil je niet meer zien!” Met een klap valt de deur dicht. Ik blijf een tijdje onbewegelijk staan daarna stort ik in. Er word op de deur geklopt. “Could you be a little bit…” zegt de hotelmanager. “I-im so sorry. Didn’t mean to interrupt the other guests” verontschuldig ik mij. Van superblij naar megaboos. Hoe durfde ze? Ik pak al haar kleren en stop ze in haar valies. De valies zet ik buiten, als iemand anders ze mee neemt is dat pech voor haar. Ze verpeste mijn citytrip. Slapen kon ik nu niet doen dus ik stap de kamer uit. Een wandelingetje, dat ging ik doen. Hopelijk kwam ik haar niet buiten tegen. Ik wandel en wandel. Ik weet totaal niet waar ik ben. Ik zet me op een bankje en tweet het. Ineens merk ik dat ik iets in mijn jaszak heb zitten. Ik haal er een papiertje uit: “I sneaked this in your jacket. I hope I made you feel better and made the citytrip lots better. If you want to meet me again, just call this number, Its mine … Louis.

The Blue Dress - Part 2

Die nacht kan ik echt niet slapen. Ik dacht altijd terug aan dat moment met Louis. Waarom heb ik dat kleedje toch niet gekocht? Morgen teruggaan om te kopen? Waarom niet? Ik woelde de ganse nacht en lag te piekeren. De wekker ging redelijk vroeg af voor een slaaploze nacht. Katrien had vanalles gepland. Toen ik haar vroeg om een omwegje naar de Primark te doen, keek ze me maar raar aan. “Misschien… Als we tijd overhebben” zei ze. Vandaag gingen we Londen verkennen. Big ben, Londen eye … Al die soort dingen. Ik deed mijn platte schoenen aan voor de zekerheid. Katrien speelde de ganse dag een reisgids precies. Ik had al moeite om mijn ogen open te houden en nu moest ik een ganse dag rondlopen. Van het ene naar het andere. Ik was blij toen ik een bankje zag, waarop ik effen uitrusten. “Hyee luierik! Ben je bijna klaar?” roept ze me toe als ik effen te lang blijf zitten. Leuk, een dagje achter haar gat lopen. Nog nooit had ik ze zo gezien maar ja. Eindelijk kwamen we bij het winkelcentrum. Nu waren mijn voeten licht genoeg om naar de Primark te stappen. Maar ik vond het kleedje niet meer in mijn maat. Ik vloekte wanneer de medium te groot was. Ik zucht: ‘Ik had het gisteren maar moeten kopen” Daarna mocht ik weer achter Katrien lopen. Ik kon er geen woord tussenkrijgen. Het begon al donker te worden en eindelijk was ze uitgepraat. Toen ik een Milkshake City zag, liep ik er direct naartoe. Nu loopte Katrien achter mij. Ik was doodop en ging direct zitten. “Zal ik dan maar iets bestellen?” vraagt Katrien. “Ja, alstublieft” zeg ik. Het duurde niet lang voor mijn ogen bijna toevielen. “Heej! Niet in slaap vallen eh!” zegt Katrien als ze terug is met de milkshakes. Ik word direct wakker na de milkshake. Ineens word Katrien gebeld, ze gaat naar buiten om daar het gesprek voort te zetten. Waarschijnlijk haar vriendje in spe. “Hye there” hoor ik achter mij. Ik versteen als ik datzelfde paar blauwgroenige ogen opmerk. “You’re the girl of yesterday, right?” zegt Louis als hij bij me komt zitten. “Euhm… Yeah I guess” stotter ik. “Sorry I’m not interrupting something I hope. I saw that your friend was outside so I decided to talk with you. I hope you don’t mind?” zegt Louis vlot. “No, It’s okay with me. I’m really tired of her at the moment” “Owh what did she do?” “Well she took me everywhere today but really everywhere. And that all by foot.” “Yeah I understand” zegt Louis. Ik kijk naar buiten en zie ze nog altijd bellen. “Soo, can I buy you another? Or not?” vraagt hij. “No, thanks I’m good. I’m really not enjoying my citytrip much because of her” “Could I do something about it?” “I don’t know. If u can get me out of here without her seeing it” “Owkaay we can go tru the backside. My car is standing there. Than I can show you the city. In my way and not by foot” lacht hij. Hij leidt me via achter naar buiten. Juist op tijd want Katrien heeft juist gedaan met bellen.

The Blue Dress - Part 1

“Londennn, Here I come!” Dat roepte ik gisterenavond nog voor ik in de trein stapte. Samen met mijn vriendin Katrien mocht ik van mijn ouders op Citytrip naar Londen. Iedereen bekeek me effe wel raar aan dan maar ja… Ik was zo blij dat ik eindelijk naar Londen mocht. Ik had er wel al een paar jaar opgewacht en nu mocht ik. Oh ja voor ik het vergeet, ik ben Bieke. “Komaan, sneller treintje!” zegt Katrien. We komen aan en nu nog aan het hotel geraken. In mijn beste engels vraag ik de weg naar ons hotel. Na een tijdje van wandelen geraken we er. Als we in onze kamer belanden is het tijd voor uit te pakken. “Wat gaan we nu doen voor de resterende uurtjes?” vraag ik. “Euhm Shoppen? We kunnen toch geen tijd meer verliezen” lacht Katrien. Dus het geschiedde dat we ongeveer een kwartiertje later al in het shoppingscentrum zaten. Van de Forever 21 naar de New look. Dan naar de Primark, mijn favoriete winkel. Soms kon het wel een uur duren eer ik eruit was. Ook deze keer leek het zo. Met mijn arm beladen met kleedjes, rokken, t-shirts en pulls trok in naar de kleedkamers. In en uit, in en uit… Zo ging het voort. Ik had een blauw kleedje aan met streepjes. Niet geheel toevallig. “Waw, dat staat je echt wel” zegt Katrien. Ik kijk naar mezelf in de spiegel en vind dat de streepjes me nogal dik maken. Ineens passeert er een ganse kudde meisjes aan de winkel. Ze leken iemand te achtervolgen maar het ging te snel. Wat ik niet gezien had is dat een paar blauwgroenige ogen me hadden opgemerkt. Ik deed voort met passen en liep weer het kotje in en uit. Ik hang het kleedje samen met wat andere dingen terug. Ik loop naar de kassa en betaal. De armen zijn aan het kreunen onder het gewicht van de zakken. “Het is best dat we terug naar het hotel gaan” zeg ik. “OMG!” roept Katrien en ze trekt me mee. “Wat?” “Ik denk dat ik Louis heb gezien, kom mee! Hij liep hier ergens naartoe” zegt Katrien en ze had inderdaad gelijk. Ze haaste zich naar hem naartoe en ik slenterde er verlegen achter. “Can we please have a photo with you?” vraagt Katrien aan Louis. “Yeah sure” zegt Louis. Daarna geeft hij ons nog handtekeningen. Voor hij weggaat, fluistert hij nog in mijn oor: “You should have bought that blue dress. You looked amazing” en knipoogt me nog na. De hele wandeling naar het hotel gebeurt in een soort van trance. Ik kon het niet echt geloven wat er mij overkomen was. Ik zette de foto’s op de laptop en bleef er naar staren. “Hyee!” roept Katrien als ze met haar hoofd voor me verschijnt. “Gaan we nog iets eten of blijf je liever bij de laptop?” vraagt ze. “Jaja ik kom al” antwoord ik haar. Dit was nog maar het begin van de citytrip maar het was al zooo zalig.

Geheim - Part 10

Toen ik thuis kwam, zag mijn ma het direct op mijn gezicht maar ik had geen zin om het uit te leggen. Weer in mijn kamer kon ik mijn tranen niet bedwingen met al die posters. Mijn ma had me gevolgd en stond vol met onbegrip te kijken. “What happend? Got in a fight with Suzie?” vraagt ze. “No mum, I didn’t go to suzie…” zeg ik en begin gans het verhaal te doen. Ik moest het wel aan iemand kwijt. De tranen blijven komen en ik heb gedaan met vertellen. “Wow! That’s more excited than my life has ever been. You know what? Next week we’re going on a weekend, us and nobody else” zegt mijn ma om te troosten. De volgende week strompel ik elke dag met het minste sprietje zin naar school. Ik kan geen minuut zonder er aan te denken en dan sta ik natuurlijk met de tranen in de ogen. Ik kan geen 1Dliedje meer aanhoren of daar zijn de tranen. Ook al het gebabbel in school, facebook en twitter over 1D vermijd ik als de pest. Ik zucht is opgelucht wanneer vrijdag de bel gaat. Eindelijk mijn zinnen op iets anders zetten. Maar dat loopt anders. Wanneer ik thuis kom en naar boven wil gaan, roept mijn moeder me (dat doet ze normaal gezien nooit) Ik doe de deur open en wil wegrennen, Niall zit daar in de zetel met mijn moeder en mijn vader. Waarom doet hij me dit toch aan? Mijn moeder slaat haar armen rond me en sleurt me in de zetel. Ik leun tegen mijn moeder aan en probeer hem zoveel mogelijk te mijden want het is al moeilijk genoeg. “Sweetie?” zegt mijn vader “Niall came to talk with us. We’ve talked and we approve his opinion. I think you guys should go talk then he can explain” Ik sta op en ga naar mijn kamer. Niall volgt me en komt mijn kamer binnen. “So, what was your opinion?” zeg ik hem dwars met mijn rug naar hem gekeerd. “Come’on abb, don’t ignore me…” en ik voel ineens een hand op mijn schouder. Ik zet me koppig op mijn bed. “You can talk…” zeg ik. “First of all I’m so so so sorry about what happend. We didn’t had to visit my parents and just stayed home. Then it didn’t happened. But past is past, we can’t change it…” zucht hij en probeert contact te zoeken met mijn ogen maar die weigeren elk contact. “Also I can’t change the fact that I’m in love with you…” Ik kijk op en realiseer me dat het de eerste keer is dat hij dat zegt. Er is een doodse stilte. “Bb-but I can’t love you too…” stammel ik. Hij komt naast me zitten en pakt mijn handen vast. “Why? Because I’m the superstar and you’re the fan… Babe, it is possible” Hij kijkt me aan maar ik kijk verlegen naar mijn handen. “I want it to work, abb. From the moment you left me I felt lonely like a piece of my life was gone. Then I realized that I loved you, more than a fan… We’re gonna keep this a secret ‘till you’re graduated” “This?” “Yeah, this… Me&you” “I-I don’t know if I still can do this.” “I know you can…” zegt Niall en kust me. De tranen rollen van mijn wangen. “What’s this? You don’t have to cry, abb. Everything is gonna be okay” troost Niall me. “Hah, I guess they were waiting to get out” lach ik. “Your parents agreed that you’ll be spending every weekend with me” lacht Niall. “What? They did?” “Yeah they did. And if you graduate…” zegt Niall met een mysterieus lachje. “What Niall?” vraag ik nieuwsgierig. “We’ll be together for a half year then… I know that it’s maybe too fast but…” “But what Niall??” “Well, I was wondering if you wanted to come and live with me then…” “Niall! What?! Did you tell that to my parents too?” Hij lacht en knikt ja. “They agreed with it too. They’re so nice” “OMG Niall, sure I’d love to do that and…” “And what??” “ I love you too, Niall. More than just my idol...”

Geheim - Part 9

De volgende ochtend word ik wakker op Niall’s bed. Blijkbaar ben ik hier gewoon in slaap gevallen gisteren avond. Ineens hoor ik iets beneden vallen, “Damn”zegt Niall. Wanneer ik tevoorschijn kom, kijkt hij op en verontschuldigt zich. “I’m sorry, all I wanted to do was making pancakes for you but it kinda went wrong” Ik zie de pannekoek op de grond liggen en lach. “It’s okay, I’m good with an apple.” De ochtend gaat voort. “Today we’re going …” zegt Niall maar hij kan zijn zin niet afmaken. “Yeah mum” zegt hij tegen zijn gsm. “yes She’s here… No mum we’re already doing something… It’s too early for that… Okaay I’ll ask her… Yeah I’ll call you back, love you too” Ik kijk hem aan met een vragende blik. “Uhm my mum just asked us to come and have dinner with them. What do you think?” vraagt Niall “Why did she asked that? It’s a little bit early for that. We agreed to take things slow.” “Yeah I know. She really wants to meet you and I haven’t see her in a while so…” “Owh in that way… I don’t know. You’ve to decide, it’s your family” zeg ik. “Okay, then we’re going. I’m sorry for ruin our weekend.” Hij loopt de kamer uit voor alles te regelen. Ik pak zuchtend mijn valies weer bijeen. Is dit een goed idee of niet? Het lijkt me slecht maar het kan altijd goed uitdraaien. Ik zet mijn valies beneden en plof in de zetel. “Everything is aranged. We’ve got a flight in 2h. I’m gonna pack and then we’re gone” zegt Niall als hij passeert. In de auto heb ik de fut niet om iets tegen hem te zeggen. Eigenlijk had ik hier maar een slecht gevoel over. In het vliegtuig haal ik mijn huiswerk boven. Nog altijd heb ik nog niets tegen hem gezegt en hij merkt het niet eens. De vlucht duurt niet lang en we landen al. We worden opgehaalt door Niall’s ouders. Eindelijk zegt hij iets tegen mij: “Hye you’re okay? You haven’t say much lately.” Ik knik, als ik zijn ouders zie staan word ik zenuwachtig. Hij pakt mijn hand vast en zegt: “It’s gonna be okay. Don’t be afraid, they don’t eat you.” We worden aan elkaar voorgesteld, ik doe zo normaal als ik kan en ze zijn vriendelijk. Alles loopt goed. Als we bij Niall thuis komen, installeren we ons eerst en dan verder praten en doen. Ik mis de momenten van gisteren, hij lijkt meer oog te hebben voor zijn familie dan voor mij maar ja hij ziet ze niet veel. Er word aan de deur gebeld en er komen meer mensen binnen. Vriendelijk begroet ik ze, maar ze blijven komen en ik kijk verward naar Niall. “Apparently my mum invited the whole family for dinner. I didn’t know it too” zegt Niall. Fantastisch, gans zijn familie… De hele avond zit ik er voor spek en bonen bij. Waarom had ik ook ingestemd met dit? “Babe, I’m tired… I’m gonna get some sleep.” fluister ik in Niall zijn oor wanneer ik er echt genoeg van heb. De volgende ochtend ben ik een van de eerste wakker, ik pak Niall zijn laptop en zet hem op. En daar  heb je het, blijkbaar heeft iemand mij en Niall gisteren opgemerkt op het vliegveld en daar een foto van getrokken. Op twitter is het een chaos, want iedereen wilt weten wie  het meisje is. Ik hoop dat mijn vriendinnen me niet herkennen. Maar dit is echt wel de druppel… Ik had er genoeg van en had zo’n gevoel dat dit vreselijk mis kon lopen. Ik pak mijn spullen in en loop naar de deur. “Ho! Where are you going? Did I missed something?” zegt Niall als ik 1 stap buiten de kamer zet. “It’s to late…” zucht ik en wijs naar de laptop. “I knew this was gonna happen but now already” probeert Niall nog de situatie te redden. “I’m sorry but this could destroy my whole life, you know. I want it to do it nice and slow but we’re going too fast. I’m going home and please don’t stop me” dat zijn de laatste woorden voor ik Niall achter me laat. In de taxi en het vliegtuig kan ik mijn tranen niet bedwingen. Het kon gewoon niet anders maar het deed pijn, veel pijn.

Geheim - Part 8

“Yeah  me too… Having a boyfriend and not seeing him, that’s hard” lach ik. “Welcome to my appartment” zegt Niall. Hij leidt me rond in ,in mijn opzicht, een droomappartement. Hij heeft echt alles wat hij kon wensen. “Waw, this is soo huge and nice. You’ve got everything you want.” zeg ik. “No, the most of the time not but now I’ve got everything.” lacht hij. “Now, where am I going to sleep?” vraag ik serieus. “Well, I thought it was a little bit early to sleep in my bed. So I’ve got a room ready for you, next to mine.” “You can read my mind. We’ve got to take things slow…” zeg ik en ga me installeren in de kamer. Eens ik bijna klaar ben met uitpakken, voel ik zijn armen rond mijn zij en zijn hoofd op mijn schouder. “Are you finished with unpacking? I want to do something.”zegt hij en geeft me een kus op de wang. Die roze wolk word groter en groter. Het lijkt alsof het helemaal rond mij gaat en me beschermd. “Want to take a walk? It’s pretty nice outside” “Yeah why not?” Ik doe mijn jas aan en stap hand in hand met hem naar buiten. “What about the press? Are they gonna see us?” vraag ik hem als ik effen twijfel. “Babe, they can’t see us here. This is our property, no press allowed. Don’t be scared” stelt hij me gerust. Het is zalig, hij&ik hand in hand op een mooi terrein. We zetten ons op een bankje. “So Niall what are we going to do this weekend?” vraag ik hem nieuwsgierig. “Most of the things are surprises Ab. If I tell it to you, they not worth it anymore. But I wanna spend every minute with you. No minute is gonna get wasted, I promise cause this is probably  one of the rare moments we’ll be together. I’m enjoying every minute.” zegt hij poeslief in mijn ogen. Maar de regen verstoord het moment. “Let’s go inside before we’ll get sick” hij pakt me bij de hand en we rennen terug naar de deur. Ineens trek ik aan zijn hand. “Wait, I’ve always wanted to do this.” zeg ik en daar staan we daan. Te kussen in de gietende regen. Daarna haasten we ons binnen. “Well that was fun” lacht hij “Now get rid of the wet clothes.” “Hello, wet lovebirds! Had fun up there?” lacht Zayn ons toe wanneer we hem tegenkomen in de gang. “None of your business” roept Niall hem terug. Zo preuts als ik ben, ga ik me omkleden in mijn kamer. Niall die trekt er zich niets van aan. Als ik helemaal omgekleed ben, loopt hij in zijn bloot bovenlijf en trainingsbroek rond. “What? You’re my girlfriend, you can see this” lacht hij als hij me zo ziet staren. Ik ga naar hem toe en geef hem een knuffel. ‘You’re amazing” fluistert hij me in mijn oor. De rest van de avond loopt heel romantisch. Hij kookt voor me, we doen samen de afwas… Ik voel me precies een echte persoon bij hem. Nog nooit had ik me bij iemand zo close gevoeld. Later keken we nog naar een film in de filmzaal. Dan was het tijd om te gaan slapen maar ik was helemaal nog niet moe. Ik klopte op zijn deur. “Niall, I’m not tired at all. Can’t we talk or something?” Hij doet de deur open en laat me binnen. “I thought that it’s better that you know some things about me, so you can understand me better.” “Owkaay, you can tell me everything Ab. After that I’ll tell everything you wanna know about me.” zegt hij en we leggen ons op het bed.

Geheim - Part 7

“That’s so good news! I can’t wait till next week. The driver will get you up in school. Just give me the address and the time your school ends. Miss you” Dat is het berichtje dat ik maandagochtend krijg. Hij had het waarschijnlijk gisteren laat nog gestuurd. “You look happier than last week. What happend?” vraagt Suzie nieuwsgierig. “Still thinking about this weekend. It was so amazing, the concert” probeer ik te omzeilen. “Owkaay, no journalist you fell in love with?” “No, that journalist was like 10 years older than me. Ieuw where do you think about?” lach ik. Ik vind het zo dom om het voor haar geheim te houden. Ze is mijn beste vriendin en ik vertel haar alles. Buiten dit dan. Maar anders kan het verkeerd aflopen. Soms voel ik me zo slecht dat ik tegen mijn ouders, vrienden en familie moet liegen maar het is beter zo. Mijn leven gaat anders te ingrijpend veranderen moesten ze het weten. Moest de pers het te weten komen, dan is mijn leven eraan. Elke dag die fotocamera’s en microfoons, ik wil er niet aan denken…  De week gaat tergend traag voorbij. In de speeltijd is het smsen naar Niall, s’middags ook en s’avonds is het bellen. Mijn belkrediet gaat heel rap op, normaal gezien regelt mijn vader dat maar ik heb me een andere kaart gekocht en regel het nu zelf. “This really gotta stop, all those texts and phonecalls… I don’t want you to spend so much money just for me.” “Niall, there is no other way.” “Still, you’re wasting your money for me” “I do that for a reason, don’t you know?” “Yeah, can’t wait to see you tomorrow. I’m soo missing you, I hear your voice but I don’t see you. Sometimes that’s frustrating…” “I know that, but gotta go now. Otherwise my money will be gone.” “Please let me pay it… Babe” No, Niall I can pay it myself. Byee” “Byee see you tomorrow. Miss you” Dat is de conversatie die we gisterenavond hadden. Ik denk er nu constant aan en tel de minuten af. Het duurt zo tergend lang wanneer je op iets wacht. S’middags krijg ik nog een berichtje van hem: “4Hours and then I’ve you in my arms, my girl” Ik heb een big smile en Suzie merkt het op. “Heey smileface! What’s up?” zegt ze. “haha, just got a text of my twitterfriend. She’s so funny” verdoezel ik. Na een paar uur, eindelijk de verlossing: *TRIIIIIIIIIIIING!* Ik spring van mijn bank en loop de klas uit. Bij de lockers haal ik vlug mijn zak met alle spullen uit. “Where are you going?” vraagt Suzie. “Owh, I’m gonna stay with my twitterfriend…Byee!” zeg ik haar nog voor ik de straat over steek en naar de afgesproken plaats ga. Daar staat het bekende busje dat me ook heeft opgehaald met het concert. “Hyee Abbigail, we met before but not really introduces myself. I’m James, One of the One direction drivers.” stelt de chauffeur zich voor. “Hye James, How long is it gonna take to get there?” vraag ik. “I’ll do my best to get there in a half hour but can’t promise anything. Traffic you know” lacht hij als we vertrekken. Dat halfuur duurt bijna evenlang als de ganse schooldag. Niall word echt ongerust als we een paar minuutjes te laat zijn dan afgesproken. We stoppen en James doet de deur open. Ik stap uit op een soort van binnenplaats, geïsoleerd van de pers waarschijnlijk. “He’s inside waiting for you.” zegt James heel vriendelijk als hij naar een deur wijst. Ik pak mijn zak en stap zenuwachtig door de deur. Als ik in het zicht van Niall kom, veert hij recht en komt hij direct naar mij. “OMG, I’ve missed you so much.” zegt hij.

Geheim - Part 6

Het is zondag en ik slaap lekker uit want iets anders doe ik bijna niet. Als ik opsta rond de middag zaagt mijn moeder weer. Maar ik trek het me niet aan, het is toch altijd zo op zondag. Huiswerk is al gedaan en Suzie is niet thuis. Het word dus een namiddagje vervelen. Mijn GSM trilt, ik was het haast vergeten dat ik nu een vriendje heb en wat voor een. “Heey, I’ve got some spare time today. What can we do?” “I can’t go from home, only if u sneek me out. Otherwise we’ll call or skype?” “Yeah don’t want to make your parents angry already so you can call me but no skype, I don’t have a webcam here and with the guys…” Zou ik hem nu bellen of niet? Hij zegt dat ik mag maar ik heb schrik. Waarom heb je toch schrik? Het is je vriendje… Voorzichtig met trillende handen tik ik op het groene hoorntje. Het belt en belt… Wanneer ik wil neerleggen klinkt er: “ I’m sorry couldn’t reach my Phone because of the guys.” Ik beur direct op van zijn stem. “It’s okay” zeg ik. “So what are you guys doing now?” “Most of the time relax now and being ourselves” Zo praten we nog een tijdje verder. Het lijkt rustiger te zijn op de achtergrond en Niall vraagt: “So when I’m gonna see my girl? I’m missing you already.” “I don’t know maybe next week…” “Why don’t spend the weekend with me next week. That would be great.” “What I’ve to say to my parents?” “You’re staying with a friend. I’ll get you picked up. Please, I really want to be with you. Just ask your parents if you can stay with a friend and instead of that you come to me.” “Okay I’ll ask but can’t promise anything.” “Yeah I know but I’ve gotta go now. The guys are waiting for me. Byee girl” “Byee Nialler” Ik spring een gat in de lucht. Ik leef op een grote roze wolk en kan er niet afvallen. Maar nu… “Mum, Can I stay at Suzie’s next weekend?” “You may from me but you know you’ve got to ask your dad. He’s the boss”  “Owkaay Da-aad??” “Yeah uhm from when till when?” “From Friday evening till Sunday in the late afternoon.” zeg ik met een grijns. “What? The whole weekend! What about homework?” “I’ll do it there…” “And how you’re gonna get there?” “Suzie’s mum will pick us up…” “You can only go if you promise me to make your homework there and be reachable” “Yes off course I promise that. Thank you dad!” zeg ik als ik een gat in de lucht spring. Ze moesten is weten wat ik echt van plan was. Ik stuur Niall een berichtje: “Hyee! I can come to your place next week. Can’t wait! When and where is you driver coming to pick me up? I don’t like to lie to my parents but for you did it.” Maar Niall antwoord niet. Waarschijnlijk te druk bezig. Hij leeft een celeb leven, ik een gewoon.

Geheim - Part 5

Voor we er naar binnengaat, komen we de vriendelijke chauffeur van daarstraks tegen. Hij leid ons door de catacomben van de backstage naar de VIP ruimte.  We merken op dat we niet de enige meisjes zijn die zenuwachtig staan te wachten. Als de boys verschijnen lijkt er zich een rij te vormen. We staan een beetje verdwaasd te kijken. Als de meet&Greet gedaan is zijn alle meisjes weg. Alleen wij staan er nog. Niall lijkt me direct herkent te hebben maar stuurt iemand op me toe en verdwijnt. “Miss, There’s someone who wants to speak to you.” zegt een bodyguard “Would you please follow me?” Ookal laat ik liever Suzie niet achter, ik volg de bodyguard. Als ik achterom kijk zie ik dat Suzie goed opgevangen door de andere boys. “Sir? I’ve got someone for you here” zegt de bodyguard wanneer we een kleedkamer binnenlopen. “Yes thank you. You can leave now, jeremy” zegt een stem om een hoekje. Nieuwsgierig kijk de kamer rond. Het ligt niet  echt in orde maar ja wat moet je verwachten van een bende jongens. “Hye Abbigial, It’s nice to see you again” zegt Niall wanneer hij me een knuffel geeft. “Waw, you remember my name.” zeg ik verbaast. “Yeah, You’re the kind of girl I can’t get out of my mind” lacht hij. “Get out, get out get out of my head and fall in my arms instead” neuriëd hij daarna. Er valt een doodse stilte. Niall lijkt al zijn moed bijeen te rapen en komt op me af. “The reason why I uhm… wanted to see you again… You see I like you… and I want to know you better.” stammelt hij. “Like me? You really do?” vraag ik. “Yes, I like you” zegt Niall en pakt mijn handen vast. “Not only because you’re beautifull. At the signing you just came to me and from that moment you were the only girl I thought about” “You don’t mean that, do you?” “Why wouldn’t I ?” vraagt Niall. “I don’t know I’m just a normal girl who likes you guys. Just a fan…” “Yeah so what? Can’t we try it?” “Niall, I don’t know. What about school, my parents, my life…” “Just you and me, babe. Nobody will know. Our secret” zegt Niall en hij kust me. De minuutjes daarna genieten we van elkaar. Wie had dat ooit gedacht? Er word op de deur geklopt. “Sir, The girl has to leave.” klinkt het van buiten. “How is it going to be now? What do we do?” vraag ik. “No worries, we’ll meet up every week. I’ll arrange every date” zegt Niall. Nog een laatste keer pakken we elkaar vast. Als ik uit de deur stap, denk ik bij mezelf hoe gelukkig ik nu wel ben. Ik ben Niall’s meisje. Ik en niemand anders. Vanaf nu moet ik voorzichtig zijn met alles dat ik zeg. “Ahn There you’re, where did you go? Who wanted to talk with you?” vraagt Suzie. “It was just a journalist. He wanted to know what I thought about the concert. What did you do?” “I’ve been talking to One Direction, except for Niall. OMG I spend almost an hour with 1D. I can’t believe it.” zegt Suzie wanneer we het busje richting huis nemen. De chauffeur zet ons vriendelijk thuis af. Mijn moeder staan ons op te wachten en is nieuwsgierig wat er gebeurt was. Dus totdat Suzie haar mama Suzie kwam halen, praatte we over het concert. Als Suzie weg is, ga ik terug op mijn kamer zitten en zie ik dat mijn laptop terug is. Als ik twitter en facebook open, heb ik wel honderden notificaties. Ha-te-lijk. Als ik alles gecheckt heb, zie ik dat ik een DM heb van Niall, blijkbaar moet hij dat ,nadat ik vertrokken ben naar huis, gestuurd hebben. Er staat in dat hij heel blij is met mijn keuze, dat ik hem elk moment mag bellen en dat hij er alles ging aandoen om me zoveel mogelijk te zien. Als ik later in mijn bed kruip, kan ik het haast niet geloven wat deze avond is gebeurt.

Geheim - Part 4

De volgende uren gaan heel maar echt heel traag voorbij. Ik verveel me steendood en UAN staat op replay. Uit pure verveling beslis ik dan maar om een halfuurtje vroeger te gaan slapen. “Well, I think we’ve got to do this more” grapt mijn vader als ik hem slaapwel zeg. Ik val nog redelijk rap in slaap maar word terug wakker rond middernacht omdat mijn GSM trilt. “Sorry for waking you up but I’ve got some great news. I’ve some tickets for the show of this weekend. I hope you can come It’s in London. If your parents don’t want to bring you, I can arrange that. I’ve got 2 tickets so you can bring someone with you. I hope we can meet afterwards” Ik flip voor de zoveelste keer deze week. Hij heeft ticket, ik mag naar een 1Dconcert gaan en ik ga Niall terug zijn. Het wolkje waarop ik leefde werd steeds groter en groter. Maar hoe ging ik dat aan mijn ouders zeggen? De volgende avond raap ik al mijn moed bijeen en ga naar beneden. “Mum, dad? I’ve got something to say.” zeg ik. “You see, she’s got a boyfriend.” lacht mijn broer. “No, I’ve won tickets for the 1Dconcert this weekend in London.”  “You what?” zegt mijn moeder verbaast. “Well, that’s on time.” zegt mijn vader. “I’m going with Suzie and there’s gonna be a driver picking us up.” zeg ik verder. Tegen Suzie had ik hetzelfde gezegt, ik kon moeilijk het echte verhaal aan haar vertellen. Dat kon ik niet, dat was mijn geheim. Ondertussen had ik naar Niall al gesmst dat ik kon maar dat mijn ouders me niet konden wegdoen. Mijn ouders beseften dat ze niets anders konden doen dan me laten te gaan. “Okay, we’ll let you go.” zegt mijn vader. Blij ren ik terug naar mijn kamer en kijk ik naar mijn gsm. “There’s a driver that will pick you up and he has the tickets. Well, then I see you this weekend. Great!” OMG, het dringt me pas door op de dag zelf dat ik heel waarschijnlijk Niall weer ga zien. Suzie was al een hele dag bij me en nu waren we ons aan het klaarmaken voor het concert. De chauffeur ging er al binnen een halfuur staan. Gelukkig waren we op tijd klaar. Al 5 minuten stonden we te ijsberen in mijn kamer vooraleer de deurbel ging. “Hye I’m here to pick up misses Abbigail and Suzie” klinkt het nadat mijn mama de deur had opengedaan. Heel rustig maar vol zenuwen stappen we richting de auto. “You’re very Lucky girls, you know” zegt de chauffeur wanneer we vertrekken. De rit duurt heel lang. Als we aankomen geeft de chauffeur ons de tickets en wijst ons de weg. Bij de ticketcontrole merken we dat het niet 2 maar 4 tickets zijn. De gewone tickets worden afgegeven en de andere krijgen we in een andere vorm terug. Meerbepaald: VIP backstage pasjes. Megafangirlmoment. We kunnen onze ogen niet geloven maar er staat weldegelijk in koeien van letters VIP. Het concert zelf gaat veel te rap voor bij. We proberen het ganse concert lang wuiven terug te krijgen van de boys maar het is moeilijk als je zo hoog zit. Ik ben echt teleurgesteld als het concert gedaan alhoewel het beste toch nog moet gebeuren. Vol zenuwen gaan we via de trappen naar beneden richting de VIP area.

Geheim - Part 3

Ik flip voor de zoveelste keer deze avond, Niall volgt me wel degelijk en hij heeft me ook een DM gestuurd. Terwijl ik volop op ga in het tweeten dat Niall me volgt vergeet ik de DM te lezen. Als ik bijna moet slapen denk ik er nog aan maar het is te laat. Mijn ma kwam al binnen en ik moest gaan slapen. Maar mijn ouders konden mij niet tegenhouden van effen nog iets te lezen. “Hye, I said I would DM you :) Here I go!”, “I want to meet you again, please text me when you can. I’ll arrange everything” en “Owh yeah btw I hope you don’t mind I text you sometimes” Off course vond ik dat niet erg. Ik verschiet wanneer mijn vader naast me staat. “Didn’t mum said you’ve got to sleep? And that means no computer” Hij was kwaad. “The common days no more computer. You’ve to learn to listen to your parents” zegt hij woedend en pakt mijn laptop mee. Daar zat ik dan zonder laptop, waarschijnlijk voor dagen. Damn,  ik heb nog niet geantwoord op de DM van Niall. Teleurgesteld plof ik in mijn bed. Ik kan niet slapen, ik moet Niall terugsturen maar hoe? Nog een kwartier lig ik te woelen en kan ik niet slapen. Dan trilt mijn GSM, waarschijnlijk Suzie die me nog slaapwel zegt. Maar in plaats van Suzie verschijnt er een N. Dat is Niall, hij stuurde mij een bericht? OMG wat overkomt mij toch? “You didn’t react on my DM, did you get it? Hopefully we can meet” Ik stuur hem terug: “I did get it and read it. I’ve got to see when I’m free btw lost my laptop, so I can’t DM you back. I hope we can meet again too. Now I’m gonna sleep” Niet veel later trilt mijn GSM terug. “Okay, great. Can’t wait actually. It’s okay about the laptop, we can text. Sleep tight!” Ik wrijf mijn ogen uit en kan het nog steeds niet geloven. Ik ben hier aan het smsen met Niall Horan. De ganse nacht lig ik nog wakker met als gevolg dat ik bijna in slaap val de volgende dag. Nog meer vermoeid van al die saaie lessen kom ik thuis. Natuurlijk verveel ik me dood zonder mijn laptop. Zagen ging niet echt helpen. Verveeld zat ik op mijn bed voor me te kijken, mijn huiswerk was gedaan en ik verveelde me rot. Ineens trilt mijn GSM, Suzie die waarschijnlijk zegt dat ze me mist. Ik open het berichtje direct, zonder te zien wie het is. Maar het is van Niall. “Hello, me again. Hope you don’t think I’m stalking you, I’m just so bored backstage. Soundcheck is done and we’ve to wait. Aren’t you coming to one of the shows?” Ik ben direct veel opgewekter. Niall stuurt mij smsen. Ik leef op een wolkje momenteel. “No, I couldn’t get tickets I was too late. I really like to go but can’t. I’m bored too btw” stuur ik terug. Ik zet mijn muziek op en zing uit volle borst weer mee. Mijn GSM trilt weer. Ik open het berichtje: “Damn, otherwise I could see you. Maybe I can arrange something but I don’t know. Uhmm What can we do about the bored thing…” OMG stel u voor dat hij mij tickets geeft en dat ik hen mag ontmoeten. Niet aan denken, abbigail. Anders komt het niet uit.

Geheim - Part 2

Op het gewone uur kom ik weer thuis. Zoals altijd doe ik mijn routine, effen pauze met een koekje en dan aan huiswerk beginnen. Maar het huiswerk gaat moeizaam, ik doe er langer over als normaal. Als ik dan eindelijk gedaan heb, pak ik de cd en foto om te handtekeningen te bewonderen. Ik wil fangirlen maar hou me rustig, je hoort het namelijk heel makkelijk wat ik hier op mijn kamer doe. Ik zet mijn laptop op en zet de foto’s op facebook, wat Suzie ook gedaan heeft. Direct komen er reacties van: “Is that what sick girls do?” of “You look very good for being sick” Van de directioners onder mijn vrienden krijg je dan de fangirl reacties. Ik was luid aan het meezingen met One Direction wanneer mijn moeder me roept voor het eten. Aan tafel ben ik iets opgewekter dan normaal en dat merken ze. “I think somebody is in love” plaagt mijn broer me. Ik wil nog is zeker checken dat ik alles ken voor morgen en zoek achter mijn agenda in de hoop die ondertussen op mijn bureau ligt. Ik heb mijn agenda gevonden maar er vallen enkele dingen op de grond. Rustig raap ik alles op en leg ik het terug. De gehandtekende foto van vandaag ligt omgekeert op de grond waardoor ik ineens merk dat er iets op de achterkant staat. Een GSM nummer met daaronder “Niall” Ik begin te flippen, zou dit echt zijn? Ik kan mijn ogen niet geloven en wil direct bellen maar langs de andere kant durf ik niet. Met een bang hartje tik ik de telefoonnummer in en bel ernaar. “With Niall.” hoor ik aan de andere kant, ik ben volledig verlamt want het is echt zijn stem en zijn nummer. “Hello?” “I-I’m sorry, am I speaking with the real Niall Horan?” stotter ik. “Yeah, you’re and who am I speaking to?” antwoord de stem. “The girl you gave your phonenumber to, on the signing today” zeg ik al meer relaxer. “Owh right. I didn’t think you were gonna to call but you did” lacht Niall. “Yeah why not?” “Look, I haven’t got much time…I gave you my number because I want to know you better. You know what? Give me your Twittername and I’ll DM you.” Op de achtergrond hoor ik Louis zijn stem dat zegt dat hij moet afleggen. Ik geef hem rap mijn twitternaam en neem afscheid. De eerst minuten na het gesprek blijf ik onbeweegelijk zitten. Daarna is het fangirlen tot en met. Zo erg dat mijn moeder mijn kamer komt binnengelopen om te vragen wat er aan de hand is. Ik lach en zeg: “I’m sorry” Ik zet mijn laptop op en ga op skype. Als ik Suzie zie, bedenk ik me om het te zeggen. Het is waarschijnlijk het beste dat zo min mogelijk personen het weten. Ik sla de nummer op in mijn gsm onder een valse naam. De rest van de avond loopt als normaal. Facebook, tumblr en skype. Alleen vergeet ik nog iets, twitter. Ik meld me aan en zie “1 Ongelezen bericht”.

Geheim - Part 1

“Sir?” “Yes, Abbigail” “I’m not feeling wel. Can I call home?” “Ok, if you think you’re too sick…” Ik pak mijn spullen bijeen en loop de klas uit. In het secretariaat doe ik alsof ik naar huis bel. Als ik buiten kom, staat mijn vriendin al te wachten. “Wow, that took you long. Let’s go!” zegt ze. Ik ben Abbigail, 15jaar en hevig Directioner. Ik heb een engelse papa en een Belgische mama. Ik leef sinds mijn geboorte al in Engeland en ben tweetalig opgevoed: Engels en Nederlands. Samen met mijn vriendin, Suzie, ben ik op weg naar een signing van One Direction. Het begint maar om 16u maar om zeker te zijn vertrekken we nu al. “I hope we’re not the only one thinking to be their early.” zeg ik. “I’m afraid for that.” zegt Suzie. Eindelijk komen we aan in het shoppingcentrum. Het valt al bij al nog mee, geen overrompeling dus. De ranghekken staan al klaar en er staan al heel wat andere meisjes in. Ik schat dat het toch nog een 80tal voor ons is. Maar ja, voor het wachten hebben we onze voorzorgen genomen. Muziek dus. Het is bijna tijd, zenuwachtig probeer ik een glimp op te vangen van hoeveel mensen er nog achter ons staan. Ineens hoor ik een gegil en gekrijs en draai me om. One Direction zet zich aan de tafel en zwaait. Ik tel echt elke keer af als ik een meisje zie passeren maar het duurt lang. Nog 20 te gaan. “Come’on move!” zegt Suzie en ik lach. We staan nu recht voor de boys, een ranghek dat is wat er nog tussen zit. Suzie en ik pakken al wat foto’s en zwaaien. Van elke boy krijgen we een zwaai terug. Bij Niall verschijnt er zelfs een duim en een grote lach. Ik steek mijn duim terug op naar hem en wacht zenuwachtig mijn beurt af. “Almost there” zegt Suzie wanneer er nog maar 5 voor ons staan. Mijn hart gaat wilt te keer als we onze beurt moeten afwachten. Dan gebeurt het, ik en Suzie lopen naar de tafel. Van Louis krijg ik een “How are ya?” en een knuffel. Foto’s en handtekeningen ook natuurlijk. Dan passeren we Harry, Suzie’s lieveling. Ik trek een foto van haar wanneer ze een knuffel en een kus krijgt. “Hello darling” zegt Zayn wanneer hij mijn Cd en foto signeert. Liam is superlief en geeft me een kus op de wang. Maar dan is het de beurt aan Niall, de meest cute boy op heel de wereld… Hij signeert mijn cd en foto. Ik let effen niet op wanneer hij de foto omdraait en erachter ook iets opschrijft. De knuffel en de kus mochten voor mij langer duren maar er waren nog veel andere meisjes die een kans moesten krijgen. Ik en Suzie fangirlden heel de weg terug naar huis. We bekeken alle foto’s die we getrokken hadden en ze waren allemaal redelijk goed gelukt. Ik bleef nog effe bij Suzie omdat ik anders te vroeg ging thuis zijn en mijn ouders het zouden merken. Suzie haar ouders waren eenmaal laatwerkers. “OMG!! Super, you’ve take a pic of me and Harry hugging. You’re the best!” gild Suzie wanneer ze de foto’s op haar laptop zet. We wissen de slechtste en wisselen foto’s uit. Ik krijg weer een warm gevoel vanbinnen als ik de foto van mij en Niall zie, hij was toch o zo mooi…

The Dream Photo - Part 10

Camille maakte voor mij mijn lievelingseten en s’avonds was het mega gezellig. Griezelen, lachen en een traantje wegpinken bij de films. Veel chips, koeken en popcorn gegeten tot we vol zaten. En dan konden we natuurlijk niet slapen want we zaten te vol. S’ochtends konden we maar moeilijk uit ons bed. Na het ontbijt was het tijd voor een beetje beweging, alles eraf sporten. “Tijd voor ochtendgymnastiek!” zegt Camille als ze naar de Wii loopt “Let’s do Just Dance” Hier lachten we ons ook mee rot. Maar beweging is beweging. Na een uurtje te dansen was het tijd om ons klaar te maken voor een dagje shoppen. Het was lang rijden, van Manchester naar Londen, maar hopelijk is het de moeite waard. Camille en ik lopen de ene winkel in en de andere uit. Make-up, kleren, muziek… Daaraan moest het geld geloven. S’middags nemen we een gezond broodje. Het was ongeveer 15u en we waren al door alle winkelstraten gelopen. Onze handen waren aan  het kreunen van het gewicht van de vele zakken. Ik was blij dat ik dit nog eens gedaan had. Als we terug rijden zet Camille mij af bij mij appartement. Ik kom nog maar juist uit de auto of er staan fotografen voor me. Ze vragen me over Zayn maar ik probeer met mijn vele zakken een weg te banen door hun en luister niet. Als ik eindelijk binnen geraak zonder enig fotograaf aan mijn zijde, zucht ik is opgelucht. Nu nog die vele trappen. Met veel moeite bereik ik de laatste trap maar blijf stilstaan wanneer ik Zayn zijn stem hoor. “Hye…Haylee” Ik kijk naar boven en zie hem staan. Daarom waren er zoveel fotografen buiten, ze hadden hem zien binnenglippen. Ik stap verder de trap op en ga richting mijn deur. Wanneer ik de sleutel in het sleutelgat steek en probeer binnen te gaan is hij me te snel voor. Hij zet zich voor me en zegt: “Can we have a proper talk? Without you ignoring me.” Ik laat hem binnen en zet mijn zakken weg. “All right, but about what do we’ve to talk?” zeg ik hem wanneer ik me een cola uit de frigo haal. “I think I’ve got the solution for our problem.” zegt Zayn “I’ve found a job for you. A perfect one, no press and no papparazi job. A well known photographer is searching for an assistant.” “Thanks Zayn but I can find a job myself, you didn’t need to do that for me. I’m so sorry for being so stupid and heartless…” Zayn komt naar me toe en pakt me vast. “It’s okay, babe. I had put you in a stupid situation, that wasn’t what I mean. I wanted to know you better but it’s so hard to do that without the press knowing.” Hij laat me los en ik vraag: ‘Owkay want something to drink?” “Yeah I’m thursty for a coke.” lacht hij. Ik geef hem het blikje maar ipv dat ik me rustig kan neerzetten, trek Zayn me de zetel in. Nu lig ik ongemakkelijk op zijn schoot, hij lacht en schuift vanonder mij weg. “And where do I have to sit? You occupied the whole seat” Ik zet me terug recht, duw hem in de zetel en ga op zijn schoot zitten. “Now better?” vraag ik. “Much better.” lacht hij en we kussen. Gelukzalig liggen we een tijdje in de zetel. “You’ve got to thank Camille btw.” zegt Zayn. “Why?” “She gave me the best advice ever. Never give up on a special girl.” Ik lachte en dacht aan het leven dat ik nu zou leiden. 

The Dream Photo - Part 9

 “Ja, het gaat. Wat moeten we vandaag doen?” “Wel, de roddelsites is afgaan voor sappig nieuws dat we kunnen gebruiken en daarover een artikel maken” zegt Camille. Ik ga terug op internet en begin te zoeken. Overal duikt het op. Maar echt overal. Camille merkt het op dat ik niet in mijn doen ben en nu zeker niet. “Hye, wat is er? Je kunt niet tegen je zin hier zitten.” zegt Camille. Ik zucht en denk na of ik het haar nu zal vertellen of niet. “Sorry Camille maar hier kan ik je het niet zeggen.” zeg ik. “Owh dat is geen probleem. Kom naar mijn appartement. Daar hebben alleen de muren oren.” zegt ze. Ze pakt haar spullen en pakt me bij de arm. We passeren nog effe bij Mike om te zeggen dat we vandaag vanuit Camille haar appartement werken. “En mijn vespa?” vraag ik haar. “Weet je wat? Je blijft gewoon bij mij slapen en we nemen morgen een dagje vrijaf. Dan kan je je morgen eens goed amuseren.” lacht ze. We passeren eerst nog bij mijn appartement om spullen op te halen. Maar er staan fotografen om de hoek te luren en ik heb geen zin om uit te stappen. Camille geeft me een muts en zonnebril. Als ik uitstap zorg ik dat ik zo rap mogelijk binnen ben, met Camille als mijn bescherming. Ik raap wat spullen bijeen en slik effen wanneer ik de roos zie liggen. Juist op tijd doe ik de deur terug op slot voor dat Camille de roos ziet liggen. We springen zo rap mogelijk weer in Camille’s auto. Ik weet niet ofdat de fotografen mij hebben opgemerkt. Camille haar appartement is iets ruimer dan het mijne en heel cosy. Ze vraagt of ik iets moet drinken maar ik heb geen dorst. Als we in de zetel zitten zegt ze: “Tell me, wat is er? Wat maakt je niet meer de normale Haylee?” “Ik weet niet waar ik moet beginnen…” Uiteindelijk begin ik te praten, ik geraak moeilijk op gang maar het gaat vlotter en vlotter. Ik dacht dat Camille verbasender zou kijken maar ze keek me aan met een not-surprised poeslief gezicht. Wanneer ik de harde stukken vertel van gisteren kan ik mijn tranen niet bedwingen. “Het was niet mijn bedoeling om hem te kwetsen maar het kon niet anders. Ik wist niet wat te doen en was radeloos…” snik ik. Camille komt naast me zitten en pakt me vast. “Ik zou ook niet weten wat ik zou doen in zo’n situatie. Ik had mijn vermoedens al dat Zayn een oogje op jouw had maar dat het je zo in de put ging zetten had ik nooit verwacht. Maar nu, vanavond en morgen is het oppep tijd.” zegt Camille me om te troosten “We gaan niet meer aan Zayn denken of One Direction en we gaan doen wat jij wilt.” Ik probeerde om weer te lachen maar het was moeilijk hoewel er nu een grote blok steen van mijn hart is weggebrokeld door het aan haar te vertellen. “Wat kunnen we doen?” vraag ik haar. “Euhm voor vanavond kook ik voor je, houden we een mini sleepover met films. Morgen gaan we is goed shoppen en plezier maken. Deal?” “Jaah tuurlijk, dat sla ik niet af” Door haar was ik weer meer opgebeurd en ging ik een leuke avond tegemoet.

The Dream Photo - Part 8

“I’m just so confused, Zayn. With the picture in TOTP. I’ve got a warning, if we get a relationship they fire me. I just don’t know what to do.” Ik zet me in de zetel en weet niet wat te doen. Zayn is stil, hij denkt precies na … Ik ben overemotioneel door gebrek aan slaap. Ik ga me een glas water halen maar kan het niet zonder effen te slikken en te snikken. Ik verschiet me rot wanneer ik me omdraai, Zayn staat nu nog maar een paar centimeters verwijderd. “I’m so sorry, didn’t mean that it would happen like this… What’s in the TOTP, it’s true. I’m interested in you, because the simple reason that I’ve never saw someone like you.” “Zayn, please don’t do this. It’s already hard enough.” Ik probeer hem te laten stoppen maar het lukt niet. “Haylee, can’t we try it? Our secret?” “No Zayn, it will come out. I just can’t do it. So, I’m asking you to leave now. I’m so sorry but I need to sort things out. I don’t want to lose my job. If I lose it, I’m nothing…” zeg ik en doe naar Zayn het gebaar dat hij het best vertrekt. Ik zie dat hij twijfelt. “Do it for me Zayn. Please leave I’m so confused I don’t know what I’m doing.” Zayn loopt naar de deuropening. “And if I get you another job, what then?” “Zayn, I don’t know. Maybe…” Ik doe de deur toe en wacht tot hij naar beneden gaat. Ik draai me om, probeer me rustig te houden en zet me in de zetel. Die paar traantjes kan ik niet bedwingen. Haylee, jij bent een domme trut. Je hebt juist de kans van je leven afgeschud. DOM DOM DOM. Ik voelde mij zo stom en nog zo veel meer. Ik had geen zin om iets te doen. Ik zit daar nu gewoon voor mij te staren, niets te doen soms te denken. Uren zit ik daar onbewegelijk. Na te denken over welke keuze ik zou maken. Zou ik achter zayn’s kaartje zoeken, hem opbellen en zeggen dat ik het wil proberen of gaat mijn leven daardoor te drastisch veranderen? Ik ben gewoon radeloos. Ik wil mama bellen maar langs de andere kant kan ik haar hiermee niet lastig vallen. Van pure miserie kruip ik gewoon terug in mij bed. Ik val in slaap en hoop dat de wekker morgen niet te vroeg afloopt. De wekker loopt af op tijd en ik sta op. Ik voel me iets minder miserabel dan gisteren. In mijn Pyjama loop ik naar mijn brievenbus. Ik doe het open en wat steekt erin? Een witte roos met een kaartje aan. “I’m sorry that it’s a mess because of me. Never gonna stop thinking about you, Zayn” Mijn ogen smelten bij het lezen maar mijn hart is een steen geworden. Ik neem de post mee naar boven, leg het op tafel, begin te ontbijten en maak me klaar voor naar het werk te vertrekken. Als ik op de verdieping binnentreedt is er geen gefluister niet meer. Niemand bekijkt me nog. Ik ga aan mijn bureau zitten en zet mijn computer aan. Ik ben trots aan het kijken naar het artikel dat ik en Camille hebben gemaakt van het gala. Ik negeer alle 1D foto’s. Camille is er nog niet dus doe ik rustig mijn mails open. Camille blijft nog steeds weg dus ik surf een wat op het internet. En daar heb je het: ‘Zayn visits love intrest” , “Troubles in love life for Zayn Malik”, “All ready rejected?” … Zo gaat het voort op elke roddelsite kun je het vinden. Er zijn zelfs foto’s van Zayn aan mijn appartement. Eindelijk komt Camille binnengelopen. “Sorry een afspraak was uitgelopen. Alles oke?”

The Dream Photo - Part 7

Ik druk op de buzzer en laat hem door. Ik word zenuwachtig bij de gedachte dat hij straks hier voor mijn deur gaat staan. Wat doet hij hier? Moet hij niet op een repetitie of soundcheck zijn? Zou Camille gelijk hebben? Is Zayn op mij? Fuck, mijn appartement ziet er echt niet uit. Damn, opruimen kan niet meer. Wat zou hij ervan denken? Wat is er met mij aan de hand? Het spookte allemaal door mijn hoofd. Gauw rende ik nog effen naar de badkamer om te zien hoe ik eruit zie. Tjah kon niet beter. Ik ga nog door mijn haar en doe nog een wat make-up op. Chance dat ik op de bovenste verdieping woon. Daardoor blijft hij wat langer weg. Wat doet hij hier toch? … Daarna een lange stilte. Wachtend op die ene beroemde jongen. Geklop op de deur. “Haylee, It’s Zayn” zegt iemand aan de deur. Mijn hart gaat snel te keer. Ik loop naar de deur open en laat de persoon binnen. Ik weet zelfs niet dat het echt Zayn is want ik keer me direct terug om. Wel ja het was zijn stem maar dan nog. Kalmeer Haylee … Adem in, Adem uit. “Haylee?” zegt Zayn. “Yeah Sorry for the mess…” stammel ik en leg een paar dingen weg. “No problem, I’m used to it” lacht Zayn. Ineens floep ik het eruit: “What are you doing here?” Op een niet zo vriendelijke toon als ik het later bedenk. Nog altijd heb ik hem nog niet gezien. “Wel… Uhm. You see…” Zayn geraakt niet uit zijn woorden. “I’m sorry, didn’t mean that. I’m just surprised to see you. Didn’t thought we were gonna see eachother again after last night.” probeer ik me te verontschuldigen. Ik ben moe en daarom ben ik nogal rap kwaad en gevoelig. “Wanna drink something?” vraag ik hem. “No thanks, Haylee?” “Yeah?” “Why aren’t you looking at me? I’ve got the feeling that you’re ignoring me…” zegt Zayn. Ik raap al mijn moed bijeen en draai me naar Zayn. “Sorry, didn’t want to ignore you but I’m not looking good” zeg ik om me uit de situatie te halen. Zayn staat op, komt naar me toe en zegt: “Girl, you look amazing as always” Ik schud zijn handen van me af. “Gotta go to the toilet.” vlug ren ik de badkamer binnen. “WAT BEN JE AAN HET DOEN HAYLEE?” vraag ik me zelf af. Het liefst wil ik nu verdwijnen. “Haylee?! I think we need to talk.” zegt Zayn als hij aan de deur van de badkamer staat. “About what?” “Please come out of the bathroom, there is something we need to talk about. I need to tell you something” Lap, daar gaan we. “Can’t you just say it now? I’m rather busy here.” Wat doe ik toch? Na 5min van doodse stilte, roept Zayn tegen me: “ PLEASE HAYLEE! COME OUT OF THE BATHROOM! I DON’T WANT TO GET IGNORED! God dammit!” Nu wil ik het liefst de grond inzakken. Met de grootste moed ooit doe ik de deur van de badkamer open. “I’m so sorry…” is het enigste wat ik eruit krijg als ik Zayn daar zie staan. “I didn’t mean to… You know uhm…” wil ik nog zeggen maar het red me niet echt. Zayn blijft onbeweeglijk naar me staren. “Zayn, what’s wrong?” vraag ik. “Don’t you know that? What was all this then about?”

The Dream Photo - Part 6

Eindelijk ben ik terug in mijn vertrouwde appartementje. Ik zet mijn laptop op om te zien voor ongelezen mails. Ik doe mijn kleedje uit en mijn pyjama aan. Het is laat dus ik ga best slapen. Morgen vroeg dag. Ik klik internet weg en wil afsluiten. Dan zie ik Zayn zijn foto, plots denk ik aan het papiertje en ik begin het te zoeken. Jasje? Nee. Handtas? Nee. Shit, waar zit dat ding? Ik vind het niet en panikeer. Rustig Haylee, ga nu slapen en morgen vinden we het wel. Zeg ik tegen mezelf om me te kalmeren. Een paar uurtjes slaap, dat is wat ik hooguit heb gekregen want de wekker ging weer vroeg af.  Met wallen onder mijn ogen stap ik de gebouwen van TOTP binnen. Als ik de lift uitstap, is er een luid gefluister. Iedereen kijkt naar me. Ik bekijk me is goed en zie dat er niks mis is dus ik stap rustig voort. Ik ga aan mijn bureau zitten en begroet Camille die aan de overkant zit. “Wat heeft iedereen vandaag?” vraag ik haar. “Ik weet het niet” zegt Camille met een grijns. Ik bekijk de TOTP van deze week, dat juist vandaag is uitgekomen. Ons artikel stond er nog niet in want dat stond volgende week gepland. Ik blader er door. “Volgens mij moet je op pg. 15 zijn” zegt Camille ineens. Pg.15 de “Got ya” foto’s… Ik verschiet als ik mijzelf er zie instaan. Ik sta er niet alleen in, het is het moment waarin Zayn me een kus geeft gisterenavond en met het onderschrift: “Zayn’s love intrest?” Iedereen had dat natuurlijk door dat ik dat was. “Camille, hoe komt dit? Van wie is die foto?” vraag ik haar. “Die foto kwam van het internet, vandaar de slechte kwaliteit. Hij is er gisterenavond nog bij gevoegd geweest.” vertelt ze me. Iedereen bekijkt me en fluistert nog steeds. Mijn telefoon gaat. “Haylee, please come and see me.” zegt mijn baas. Ahj nee toch niet voor die foto? Ik loop naar de lift en ga een verdieping hoger. Als ik binnenloop zie ik Mike zitten. “Please sit down Haylee. Their is something we want to talk about.” zegt de baas op een heel serieuse stem. “It’s about the Photo…” zegt Mike. “Look, there’s nothing between us. He just gave me that kiss for I don’t know what reason.” probeer ik mezelf te verdedigen. “Haylee, you know it’s strictly forbidden that you date celebrities as a journalist. We know there is nothing between you and Zayn but be carefull. Such things can be bad publicity for us. They gonna think if you 2 date it’s just for getting more information. That’s something we don’t want to happen. If it happens we’ve got to fire you.” zegt de baas nog serieuser. “Yeah, I know that very well ,I promise you guys there is nothing between us and never will be. I love this job, I’m not giving up this job for a stupid love thing.” zeg ik. Als ik terug bij mijn bureau ben is Camille nieuwsgierig maar ik vertel het haar niet. Vermoeid kom ik na heel hard werken weer thuis. Het artikel is af en morgen een vrije dag. Ik plof in de zetel. Ineens word er aan de deur gebeld. “Yes, who is there?” zeg ik in de microfoon. “Sorry, couldn’t wait to see you again. Please let me in before someone sees it?” zegt Zayn aan de andere kant van de microfoon.

The Dream Photo - Part 5

Ik draai me om en kijk voor de 3^de keer  deze avond in datzelfde paar bekende bruine ogen. “Euhm Yeah…” zeg ik. “You know, I’ve got actually a place in mind where we can do that properly.” lacht Zayn. Hij pakt mijn hand vast en sleurt me verschillende verdiepingen naar boven waardoor we uiteindelijk op de bovenste verdieping komen. “Zayn, Why are you taking me to this old attic?” vraag ik hem wanneer we op de oude, stoffige zolder komen. “Just wait” zegt hij. Hij loopt naar een raam, doet het open en kruipt erdoor. “Zayn! What are you doing?” roep ik als ik naar het raam loop. “Come’on let me help you” zegt Zayn en hij steekt zijn hand door het raam. Ik kijk hem raar aan en twijfel. “It’ save out here, otherwise I won’t do it. By the way, the view up here is amazing” zegt hij wanneer hij me ziet twijfelen. Ik steek mij hand uit en pak de zijne. Met al zijn kracht trekt hij me gewoon op en belandt ik op het dak. Ik word effen duizelig wanneer ik naar beneden kijk. “It’s okay, I’m here.” zegt Zayn en ik voel een arm rond mijn zij. Het uitzicht is magnifiek. We zetten ons neer, niet bij de rand want ik heb hoogtevrees. “Why did you want to come up here?” vraag ik hem nieuwsgierig. “I use to come up here when I was too nervous.” zegt hij “I wanted to show you how nice it is up here” “You don’t really have to do that but thanks. You wanted to continue our talk?” en zo begonnen we te praten. Van hoe het was om in België te leven tot het gevoel dat het geeft om op te treden voor duizende meisjes. De tijd ging rap. We lachten soms en andere momenten was het gewoon luisteren naar elkaar. Het was een fris windje en een trillende GSM die me wakker maakte. Blijkbaar was ik in slaap gevallen. Wanneer ik me recht zetten, zag ik dat ik op Zayn zijn buik had gelegen en dat hij ook sliep. Ik keek naar mijn GSM. 04u45, owh shit zegh. 3 ongelezen berichten en 2 gemiste oproepen. Allemaal van Camille, “Waar blijf je? Ik sta hier met de drankjes”, “Heey ik blijf hier niet eeuwig staan. Waar zit jij?” en ook “Sorry je bent te laat voor de drankjes. Kun je me alstublieft zeggen waar je bent? Ik maak me zorgen.” Ik kijk naar Zayn, die daar heel schattig ligt te slapen. Door de wind vliegt er iets op zijn gezicht. Ik lach en Zayn word wakker. “Auwtch, Euhmm… For how long did we sleep?” vraagt Zayn. “I don’t know. But I think it’s better to go downstairs.” zeg ik. Als we beneden weer verschijnen, gaat Zayn eerst de zaal binnen en ik pas 5min daarna. Camille komt als een ongeruste moeder naar me gelopen. “Waar was je? En wat is er met je kleedje gebeurt?” Als ik kijk naar mijn kleedje, zie ik een paar vlekken. “Genoeg redenen om naar huis te gaan?” lach ik. Ik kijk de zaal in en zoek Zayn. “Allé zal dan onze spullen gaan halen, aangezien jij toch uren wegblijft wanneer je dat doet” zegt Camille. Ik zoek nog steeds naar Zayn maar moet niet langer meer zoeken. “Heey thanks for the talk. I really loved it talking to you. So, if u need me… I’ll give you my number, in case of…” zegt Zayn. Hij geeft me een papiertje, een zoen op de wang en weg is hij. Als ik me omdraai zie ik  het verbaasde gezicht van Camille. Ze komt naar me toe en lacht: “Zie je wel… Ik heb daar gewoon oog voor.”

The Dream Photo - Part 4

Het wachten was voorbij, de limousines kwamen af en aanrijden en mijn fototoestel stond nooit stil. Dan had je Katy Perry, daarna Little mix en zo ging het voort. Nog nooit had ik zoveel beroemdheden op 1 avond na elkaar gezien. Na een tijdje begon je het wel in je vingers te voelen maar ja daar werd je aan gewend. Het publiek, dat buiten stond en grotendeels uit meisjes bestond, begon te gillen. Dat kon maar 1 ding beteken, One Direction is toegekomen. Maar  het duurde nog even voor ze uiteindelijk in het zicht kwamen. Als de 5 cute jongens eindelijk voor de fotografen poseerde, ging het er zoals normaal aan toe. Het begon met normale poses maar dan begonnen ze meer en meer zot te doen. Dat was ik wel al gewend. Ineens had ik het gevoel dat Zayn zijn ogen mij aan het zoeken waren. Waarschijnlijk had hij Camille al gezien en verwachte hij dat ik hier ook ergens moest zijn. Als ze uiteindelijk het rode tapijt verlaten, kijkt Zayn nog een laatste keer om en dan kruisen onze blikken. Maar algauw staat er de volgende om te fotograferen. Alle sterren zijn binnen dus is het tijd om in te pakken. Ik en Camille hebben backstagepasjes zodanig dat we al het vuil dat backstage gebeurt kunnen uitsmeren. Zoals Camille het altijd verwoord. We begeven ons backstage. Het gala is ook een soort van liveshow waar men zoveel mogelijk geld wilt inzamelen. De vele sterren, die aanwezig zijn, hebben dus oftewel hun centje bijgedragen oftuwel komen ze optreden. De persroom zit het bijna vol. De persroom is de ruimte, die afgesloten is voor de pers, met verschillende tv’s. Zodanig dat we alles op de voet kunnen volgen. Ik moet eigenlijk niets doen buiten Camille steunen  want met mijn fototoestel kan ik moeilijk foto’s trekken van een tv. Ik weet dat One Direction hier ook rondloopt dus is de kans groot dat ik Zayn tegen het lijf loop. De liveshow begint. Eerst wat blablabla hier en een filmpje daar. Dan is het tijd voor het eerste optreden. Ik moet naar toilet, heel dringend dus snelwandel ik naar de WC. Als ik uit de WC kom bots ik bijna frontaal op iemand. Maar niet zomaar iemand, het is Zayn… “Wow I’m sorry. Didn’t see you coming” lach ik. “It’s no problem, Haylee” zegt Zayn. “Heey you still know my name.” zeg ik terug. “Yeah, no wonder for a pr…” Zayn kan zijn zin niet afmaken. “Zayn mate it’s time to perform. You can deal with the pretty ladies later.” onderbreekt Louis hem. Ik loop terug naar de pers room waar ik kan zien dat One Direction op het podium optreedt. Ik vertel Camille dat ik op Zayn  gebotst ben en ze moet lachen. “Als daar niks van komt…” zegt ze. Ik bekijk haar met een raar gezicht. De rest van de liveshow vliegt voorbij. Daarna is er nog iets van een kleine receptie voor degene die zin hebben om is na te praten. Iedereen is goedgezind omdat ze redelijk veel geld hebben bijeengezameld. Samen met Camille loop ik nog rond om reacties te verkrijgen en nog een wat fotootjes te trekken. Camille ziet One Direction staan en loopt er direct naar toe. Of ze het nu expres doet of niet, ik weet het niet. “Smile for the Photo!” zeg ik nog voor ik een foto trek. We gaan verder maar in mijn ooghoeken kijk in nog effen naar Zayn. “Camille, is het gedaan?” vraag ik haar wanneer we de ganse zaal hebben rondgelopen. “Ja hoor, nu hebben we genoeg” lacht ze. Eindelijk, nu kan mijn fototoestel wegzetten. “Hier, neem je mijn notities ook mee? Dan kan ik al voor de drankjes zorgen.” zegt Camille me nog. Ik ga backstage alles wegsteken. “Like to continue our talk?” hoor ik achter mij.

The Dream Photo - Part 3

Trots bewonder ik het resultaat in de volgende TOTP. Ik ben best tevreden met wat erin staat. Ondertussen had ik heel wat andere werkjes gehad. Ik begon meer te werken dan te feesten. Waarom weet ik niet. Zayn zijn foto stond nog altijd op mijn computer. Maar ik had hem niet doorgestuurd naar Mike. Het leek of hij recht in mijn ogen keek … Ik word ineens wakker gebeld. “Hye with Haylee” “Haylee, It’s Mike here. The boss really liked your work. You need to get here. We’ve got something to discuss.” zegt Mike opgewekt aan de telefoon. Ik zet met mijn Vespa vaart richting TOTP. Ondertussen spookt er in mijn hoofd rond wat er allemaal kan gebeuren. Vrolijk staat Camille me op te wachten. “Weet jij er iets van?” vraag ik aan haar “Ja maar ik moet zwijgen als een graf” glundert ze. Aan die reactie zag je dat het goed nieuws was. We stappen het bureau binnen en zetten ons aan de tafel. “Haylee…” begint de man in het pak “The interview with One Direction was a succes. Even the manager called me to say this. Mike is really glad about you. We’ve another assignment for you, but this time it takes longer.” “Yeah, we want you to work with us” zegt Mike verder “Like a collaboration, you and Camille together. It worked out pretty well so what do you think?” Ik zie Camille al hevig ja knikken met haar pretlichtjes in de ogen.  “Yes why not? I think me and Camille form a super team.” zeg ik. “Well, welcome to TOTP haylee! You can start right away. The papers is for later” zegt ‘theboss’ Ik word rond geleid in de kantoren, krijg mijn eigen werkplek en ontmoet alle andere redacteurs-journalisten-fotografen. Weg freelance journalist/fotograaf, hier is Haylee van TOTP. Superblij ga ik terug naar huis. Ik bel mijn ouders op met het goede nieuws en plof daarna in mijn bed. De volgende dag breekt vroeg aan met een meeting op mijn nieuw werk. Mijn eerst nieuwe grote opdracht voor TOTP was direct raak. Ik mocht samen met Camille naar een of ander goededoelgala. Ik mocht zelfs foto’s trekken op het rode tapijt. Samen met Camille besprak ik het werk want binnen een paar daagjes was het zover. We moesten een soort van verslag uitbrengen en voor mij was er nog iets extra want doordat ik ook op het rode tapijt foto’s mocht trekken, moest ik ook zorgen voor een Hot/Not spot. Ik was zo ‘overexcited’. Ik kon bijna niet wachten om daar te staan. Natuurlijk moest ik en Camille iets deftig aandoen. Maar dat was niet echt een probleem. Ik had een kleedje aan, niet te lang en te opvallend met hakken. Hetzelfde voor Camille. We konden er moeilijk niet zo deftig verschijnen. “Weet je eigenlijk wie er allemaal komt?” vroeg ik aan Camille die een wat beter ingeburgerd was in die engelse celebmaatschappij. “Wel ik heb gehoord dat Jessie j, Cheryl Cole, One Direction enzovoort komen” Dus redelijk chic volk. Oh One direction komt. Ik ga Zayn terug zien, damn. Maar ja, hij gaat me hoogstwaarschijnlijk niet zien. Als we toekomen worden we uit elkaar gehaald. Ik moet bij de fotografen gaan staan en Camille bij de journalisten. De andere fotografen kijken me maar raar aan als ze mij zien uitpakken. Maar het voordeel is wel dat je ze voorlaten als vrouw, dus sta ik helemaal vooraan aan de ranghekkens. Ik zwaai effen naar Camille, die aan de andere kant staat. Over een goed halfuur gaat hier de ene beroemdheid na de andere voorbijstappen.

The Dream Photo - Part 2

Het is donderdag 9u s’ochtends. Met de slapers in mijn ogen sta ik rond iets voor 9u aan de kantoren van TOTP. Mike laat iets op zich wachten. Gelukkig is het niet te koud. Na 5min komt er een MINI de parking opgereden. De MINI stopt voor me en een vrouwenstem zegt: “Hye, You’re Haylee right? I’m Camille, Mike’s assistent. Mike has called of sick. He said I’ve to go in his place. Please get in, they expect us in a quarter of an hour so.” Ik stap in en begroet Camille. “Hye Camille, doesn’t sound like an English name” lach ik. “Yeah, I’m Belgian. Moved here when I was 5.” zegt Camille. “Euhm I’m Belgian too. Can you speak then dutch or rather English?” vraag ik haar. “Wel, ik kan het nog dus nederlands is goed” antwoord ze.  We komen aan een poort. Camille duwt op het knopje en zegt: “Hye, It’s Camille and Haylee from TOTP. We’re here for a interview with One Direction.” “Okay, please come in and ring at the doorbell” klinkt er door het microfoontje. De poort gaat open, wij stappen het terrein binnen en begeven ons naar de deur. Wat een gebouw! Dit word toch niet alleen bezet door One direction? vraag ik me af. De deur gaat open en een man in pak begroet ons. “Hello. Mike coudn’t make it?” vraagt hij. “No, he’s sick that’s why he sended me. This is our new photographer Haylee” zegt Camille vriendelijk terug. “Hello Haylee, please come inside” zegt hij tegen mij. “It’s their manager” fluistert Camille in mijn oor. We komen in een soort van Lounchachtige living. Heel chic en modern. “I’ll ring the boys up. You’ve got time to set your things up” zegt de manager. Maar veel spullen hadden we niet bij. Ik had alleen mijn fototoestel nodig en Camille haar laptop waar de vragen opstonden. Het duurde wel een paar minuten voordat ze binnen kwamen. Ze kwamen tegelijk binnen, druk nog aan het praten en met een gelukzalige lach op hun gezicht. “Boys, this are Camille and Haylee. They’re here for the interview” In een rijtje zegden ze gedag. Eerst Liam, Niall, Louis, Harry en dan Zayn. Zayn lachte nog effen naar me voor hij zich in de zetel nestelde. Camille begon met het interview en op haar laptop te tokkelen. Elke keer dat er iemand iets uitbeelde of lachte trok ik een foto. Op een bepaald moment zette ik me recht om vanuit een andere positie foto’s te trekken. Ik richt mijn lens op de zetel waar de jongens zitten, ineens draait Zayn zijn gezicht juist wanneer ik de foto trek. Ik kijk ofdat mijn foto goed gelukt is en blijf er naar staren. Zayn kijkte recht in de lens en met een blik dat… Ik kijk terug op van mijn fototoestel en zie dat het gedaan is. Iedereen staat recht en neemt afscheid. Zayn komt op me afgelopen, geeft me een kus op de wang en zegt: “Hope you’ve got some good photos.” Als hij wegloopt geeft hij me nog een knipoog. Ik neem ook afscheid van de rest en vertrek samen met Camille terug naar de kantoren. “Ik hoop dat je foto’s goed gelukt zijn en Mike aanspreken dan kunnen we nog meer samenwerken.” zegt Camille “De foto’s moet je doorsturen naar Mike” Ze zet me af en ik rijd met mijn vespa terug naar mijn appartementje. Ik ben moe maar moet altijd aan die ene foto denken. Ik zet mijn computer aan en zet de foto’s over. Ze zijn allemaal goed gelukt, ik ben opgelucht maar dan komt er die ene foto van Zayn. Die foto heeft gewoon iets, hij die recht in de camera kijkt terwijl de andere druk bezig zijn.

The Dream Photo - Part 1

*Piep, piep, piep* Nee eh, die kutwekker!Ik kijk ernaar en zie dat het tijd is om op te staan. Ik heb een afspraak met de Top Of The Pops.  Ik ga naar de badkamer en zie mezelf in de spiegel. Dat is Haylee, meisje van 19jaar. Ik ben Freelance fotograaf en journalist. Ik heb een jaar kunnen overslaan dus ben ik vroeger aan mijn studies journalistiek en fotografie kunnen beginnen. Dit jaar ben ik ook verhuist naar een appartementje in Manchester. Ik ben Belg van origine maar door mijn job ben ik naar hier verhuist. Nu, mijn afspraak met Top Of The Pops. Zo kan ik alvast niet gaan. Het was gisteren een wat te laat geworden dus zie ik er echt niet uit. Na een halfuurtje van shminken en doen zie ik er eindelijk weer uit. Mijn properste kleren aan en haar netjes. Doordat ik al een paar opdrachten heb vervuld voor bekende kranten en magazines, hebben die van Top of The Pops mij gebeld. Ik weet totaal nog niet wat ik moet doen. Het is tijd om te vertrekken. Helm op, sleutels in het stopcontact en weg zijn we. Ik heb nog een oude vespa op de kop kunnen tikken bij een vriend. Ik kom aan bij de kantoren van Top Of Pops. Ik stap ze binnen en ga direct naar de balie. “Hye I’m haylee. I’ve an appointment with…” ik kan mijn zin niet afmaken. “Miss Haylee!” klinkt er achter mij, een nogal stuntelig secretaresse komt aangelopen. “Yes that’s me.” zeg ik. “Would you please follow me. The others are waiting.” zegt ze en ze loopt weer weg. Ik kom in een soort van bureau/vergaderzaal. Aan de tafel zitten al een paar mensen. Een man, strak in het pak, komt naar me gelopen. “Ah you must be Haylee. Please sit down.” zegt hij. Ik zet me aan de tafel. “Haylee, this is Thomas ,our editor in chief and Mike.” “Hye nice to meet you” zeg ik om beleefd over te komen. “Let’s come straight to the point. Thomas?” “Yeah, We’ve a assignment for you. We’re for the moment out of photographers. This is Mike, he’s a journalist for the magazine. He needs a photographer for his next interview” zegt Thomas. “It’s an interview with One Direction, in their new apartments. So I could use a photographer, for some nice pictures of the cute boys in their apartments.” legt Mike verder uit. De briefing loopt verder. Er word me gezegd wanneer, waar en hoeveel ik verdien. Tevreden stap ik terug op mijn vespa. Donderdag moet ik om 9u aan de kantoren zijn dan zal Mike me oppikken om richting One Direction te gaan. Die cute jongens van mijn leeftijd die de wereld zijn aan het veroveren met hun liedjes. Eindelijk terug een wat verdienen. Ik doe meer op dan dat ik verdien. Mijn ouders zijn daar niet echt trots op maar ja. Velen denken dat ik echt nog veel te jong ben voor deze job. Maar ik vind dat niet erg, jong geleerd is oud gedaan. “Wat?! Jij mag een interview doen met One Direction?” roept mijn jongere zusje aan de telefoon als ik het haar vertel. Net als alle andere meisjes van haar leeftijd is ze als een blok gevallen voor One Direction. “Ja, ik mag foto’s trekken. Nee, je mag niet mee. Blijf jij maar lekker thuis in België.” zeg ik haar om te plagen. Ik wist wel dat dit haar heel jaloers ging maken. Nu weer in mijn bed kruipen want ik val bijna in slaap.

De uitwisseling - PART 10

Geen shopping dus. Ik moest gewoon mezelf zijn ook al ging ik mijn beste kleren aandoen en misschien een beetje  make-up. Caithlyn ging me niet laten gaan voordat ik tenminste oogpotlood en mascara aanhad. Ze had me ook gestyled. Ik heb geprobeerd om er nog zoveel mogelijk van “the real me” aan te doen. Nu had ik een gestreept topje aan met een dun jasje eroverheen, mijn favoriete jeansbroek en een paar spiksplinternieuwe ballerina’s van Caithlyn. Om eerlijk te zijn leek ik niet echt niet meer “the real me” maar ja. Suzy deed ons weg, ze ging zelfs mee tot de ingang tot ze niet meer verder kon. Sinds het ongeluk is ze veel beschermender dan ervoren. We werden naar onze plaats geleid. Het was echt wel de beste plaats die je kon hebben. Ook al had ik liever vooraan gestaan waar ik nu zat had ik een groot overzicht. De zaal vulde beetje bij beetje. Ook bij ons kwamen er nog mensen zitten. Verrast waren we als we Danielle&Eleanor naast ons kwamen zitten. De rest herkende Caithlyn als vrienden van de boys. Ik wist echt niet wat ons overkwam. Ik had het gevoel dat  dit wel de nacht van mijn dromen kon worden. Het voorprogramma begon te spelen. Ineens merkte Eleanor&Danielle ons op, ze vroegen of wij de “harrysgirls” waren. Wij lachten natuurlijk en zeiden ja. Zenuwen kwamen en gaan want het voorprogramma was gestopt met spelen. Alles werd in gereedheid gezet voor de boys, het filmpje begon te spelen. En dan, een groot geschreeuw. De eerste keer dat ik volledig 1D zag. Het was ronduit fantastisch. Op een bepaald moment hadden Louis en Liam opgemerkt dat Danielle&Eleanor er zaten. Wanneer ze zwaaiden deden Eleanor&Danielle het teken dat wij er ook zaten. Louis ging iets in het oor fluisteren van Harry. Harry begon te lachen, keek op en zwaaide. Natuurlijk dacht half de zaal dat Harry naar hun aan het zwaaien was. Ik moest lachen. Het vloog voorbij omdat het echt de max was. Nog nooit voelde ik me zo blij en opgewekt. Als het gedaan was liep de zaal weer beetje bij beetje leeg. Eleanor deed het teken dat we haar moesten volgen. We werden naar de backstage geleid. Daar stond al drank en eten klaar. “You’ve got to wait,they’re changing.” zegt Danielle. Ineens valt het op dat ik mijn tasje ben vergeten. “Forgot my purse, i’m gonna get it as fast as I can” zeg ik tegen Caithlyn en ik loop richting onze plaats. Eens daar aangekomen begin ik te zoeken. Maar ik vind het niet, ik begrijp het niet want ik had het wel degelijk hier gelaten. Omg ik hoop echt dat niemand het heeft meegenomen. “Forgot this beautiful?” hoor ik een warme stem achter mij zeggen. Ik draai me om en zie Harry staan met mijn tasje. “Yes thank you” zeg ik nogal heel verlegen. “Caithlyn couldn’t resist it?” vraagt hij wanneer hij me bekijkt. “Yeah couldn’t go without” Ik ben super verlegen en heel zenuwachtig. “Let’s go before they think we’re gone” zegt Harry en hij legt zijn hand op mijn schouder. We komen aan backstage. Ik zie dat Caithlyn al druk aan het praten is met de rest. Ik loop naar haar wanneer Harry zijn vrienden gaat begroeten. “Hye you must be Nel?” vraagt Louis me ineens. “Yes I’m” zeg ik. “Finally I meet you. Harry is been talking about you for ages.” zegt hij verder “never heard him talking about a girl like that. You must be special.” “Yeah I guess” “Heey guys come over here and meet nel!” zegt Louis tegen Liam, Niall en Zayn. Damn nee  he. Ik word nu echt superverlegen. “Hye nice to meet you!” zeggen Liam, Niall en zayn precies in koor. We beginnen te praten en het word een gezellige boel. Caithlyn, Eleanor en Danielle komen er ook bij staan. Ineens voel ik een hand in mijn zij. “Can I join or may I borrow Nel?” zegt Harry als zijn gezicht juist naast de mijn komt. Iedereen lacht. “You can borrow Nel mate.” lacht Zayn. Harry pakt mijn hand en leidt me weg. We komen in een van de omkleedkamers. Ik weet echt niet wat ik moet verwachten. Hij pakt me vast en begint me te knuffelen.  “Nel, you don’t know how hard I missed you. It maked me realise that I really like you.” fluistert hij me in het oor. “Missed you too” fluister ik terug. Mijn vlinders in mijn buik zijn er weer. Heviger dan ooit. “You know, I thought I never could like a fan so much.” zegt hij. Hij wandelt naar de zetel en zet zich neer. Ik blijf een beetje afwezig staan, ik weet niet wat te doen en ik kijk verward naar Harry. Hij zet zich terug recht en pakt me weer vast. “I know it’s hard to believe” zegt hij en pakt mijn gezicht vast “but it’s the fucking truth” Hij is nu maar millimeters verwijderd van mijn gezicht. Ik kijk recht in zijn ogen, die heel poeslief terug kijken. Nog nooit had iemand zo naar mij gekeken. We blijven zo effen staan tot als Harry er genoeg van  heeft en me kust. “Now and the coming weeks you are mine!” lacht hij.

De uitwisseling - PART 9

Wachten, Wachten, Wachten … Gewoon blijven wachten. Dat is het enigste wat ik moet doen maar toch is het bijna onmogelijk. Het is nog zeker een maand wachten. Dat is wat ik de volgende ochtend denk aan de ontbijttafel. “Hye sad-face didn’t I cheer you up last night?” zegt Caithlyn als ze aan de ontbijttafel komt zitten. “Yeah but it’s waiting for soo long.” zaag ik. “Listen Nel, It’s worth it. You know you’re gonna see him. Be glad, I think there are much girls who want to be you. You already met him. You’re lucky. Think about that.” zegt Caithlyn om me gerust te stellen. Ze heeft gelijk, ik krijg een kans dat miljoenen andere meisjes ook zouden willen.  Ik begin weer te lachen. “Thats what I wanne see. Let’s go to school!” zegt Caithlyn. Bwah school, juist ja.  Mijn andere vrienden waren ook al goed bevriend met Caithlyn. De lessen waren nog altijd even saai. Hoewel Caithlyn daar iets aan proberen te doen. Testen en taken kwamen en gingen. Zowel goede als slechte. S’avonds was het altijd een feestje met Caithlyn. Huiswerk maken terwijl we zot aan het doen zijn en zitten te dansen. Raar maar het lukt. De tijd vliegt voorbij en Caithlyn moet vertrekken. “Gonna miss you so badly. Even when it’s only gonna be for some weeks.” zegt Caithlyn nog voor ze de trein weer op stapt. Over een paar weken was het zover. Het one direction concert, ik ging naar Engeland de dag ervoor en blijf slapen bij Caithlyn. Ik kon echt niet wachten tot dan. Mijn vriendinnen waren allemaal jaloers. Maar ja wat wil je VIPtickets voor een One Direction concert. Die VIP tickets wilt dus zeggen dat je recht hebt op de beste plaatsen van de zaal, na het concert drank en versnapperingen en dan een kleine ontmoeting met de boys.  Spannend! Caithlyn zit op haar trein terug naar huis. Als ik terug thuis kom voelt het zo leeg aan. Geen Caithlyn niet meer. Dat gaat pikken, elke dag op school en thuis. Mijn saaie leven gaat verder. Opstaan, ontbijten, naar school gaan, thuis komen, huiswerk maken en dan de vrije tijd proberen op te vullen. Het lijkt wel eeuwen te duren maar uiteindelijk is het tijd om alles bijeen te rapen en naar Engeland te vertrekken. De 3daagjes Engeland waar ik al zo lang op wachten. Eerst nog een dagje bij Caithlyn en dan het moment waar ik zo lang al op heb zitten wachten. “Wees voorzichtig deze keer” zegt mijn moeder wanneer we op de trein staan de wachten “Ik heb geen zin om weer zo’n telefoontje te krijgen.” De trein rijdt het station binnen, ik neem afscheid van mijn ouders en stuur een berichtje naar Caithlyn dat ik op de trein zit. Op naar weer een engels avontuur. Het duurt een paar uren voor de trein weer stopt. Ik stap af, ben blij weer in engeland te zijn en val in de armen van Caithlyn. “Missed you!” zegt ze “Owh yeah received another letter from Harry. You’ve to read it.” Als we bij Caithlyn thuis komen, geeft ze me de brief. Ik begin te lezen: “Dear Nel, blablabla missed you blablabla excited to see you back blablabla …” zo ging het verder. Hij zei ook wat me te wachten stond morgenavond. Verassend genoeg zei hij ook dat ik me niet moest opkleden “just be you” Ik kon echt niet wachten. Nu was het opeens zo dichtbij.