“There you go!” zegt Louis wanneer we buiten staan. Dan zie ik Louis zijn porsche staan, juist ja. “What? Don’t say you didn’t know that?” lacht Louis als hij me ziet staren naar zijn porsche. Hij doet de passagiersdeur open en doet me een teken om in te stappen. “Well, It’s kinda the first time” lach ik terug. “I’ll be riding slow especially for you” Maar dat doet hij niet echt, tenzij ik gewoon ben aan mijn ouders rijstijl… Na een tijdje stopt hij en laat me uit. “This is my favorite place.” zegt Louis. We staan aan de overkant van de thames en hebben een overzicht over Londen. We gaan op het bankje zitten en praten de ganse tijd. Katrien stalkt me met berichtjes maar ik trek me er niks van aan. Het gaat over vanalles. De tijd vliegt voorbij. “Damn, that late… I’m sorry but gotta get up early tommorow. Should I get you to your hotel?” zegt Louis. “Owh yeah okay” en we zijn weg. Louis zet me een paar straten vroeger af. “I guess this could be the last time we are gonna see each other. So goodbye” en we nemen afscheid. Ik loop naar het hotel weer in een soort van trance. Wat gebeurt er toch met mij? Ik heb zojuist uren gespendeerd met Louis Tomlinson… Hoe gelukkiger kan ik nog zijn? Als ik de hotelkamer binnenkom kijkt Katrien me boos aan. “Ahn wie we daar hebben! Mij zo in de steek laten. Wie denk je wel dat je bent?” roept ze tegen me. “Sorry” is het enigste wat ik er tussen kan krijgen. Ze is boos maar echt boos. Zo had ik haar nog nooit gezien. “Is dit misschien wat ik verdien? TRUT!” roept ze. Dan ontploft het bij me. “Trut? Trut?! Hoe durf je? Jij verpest mijn Citytrip helemaal met jouw reisgidsje! Waarom doe je dit?!” roep ik terug “Maak dat je uit mijn kamer bent! Ik wil je niet meer zien!” Met een klap valt de deur dicht. Ik blijf een tijdje onbewegelijk staan daarna stort ik in. Er word op de deur geklopt. “Could you be a little bit…” zegt de hotelmanager. “I-im so sorry. Didn’t mean to interrupt the other guests” verontschuldig ik mij. Van superblij naar megaboos. Hoe durfde ze? Ik pak al haar kleren en stop ze in haar valies. De valies zet ik buiten, als iemand anders ze mee neemt is dat pech voor haar. Ze verpeste mijn citytrip. Slapen kon ik nu niet doen dus ik stap de kamer uit. Een wandelingetje, dat ging ik doen. Hopelijk kwam ik haar niet buiten tegen. Ik wandel en wandel. Ik weet totaal niet waar ik ben. Ik zet me op een bankje en tweet het. Ineens merk ik dat ik iets in mijn jaszak heb zitten. Ik haal er een papiertje uit: “I sneaked this in your jacket. I hope I made you feel better and made the citytrip lots better. If you want to meet me again, just call this number, Its mine … Louis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten