The Blue Dress - Part 2

Die nacht kan ik echt niet slapen. Ik dacht altijd terug aan dat moment met Louis. Waarom heb ik dat kleedje toch niet gekocht? Morgen teruggaan om te kopen? Waarom niet? Ik woelde de ganse nacht en lag te piekeren. De wekker ging redelijk vroeg af voor een slaaploze nacht. Katrien had vanalles gepland. Toen ik haar vroeg om een omwegje naar de Primark te doen, keek ze me maar raar aan. “Misschien… Als we tijd overhebben” zei ze. Vandaag gingen we Londen verkennen. Big ben, Londen eye … Al die soort dingen. Ik deed mijn platte schoenen aan voor de zekerheid. Katrien speelde de ganse dag een reisgids precies. Ik had al moeite om mijn ogen open te houden en nu moest ik een ganse dag rondlopen. Van het ene naar het andere. Ik was blij toen ik een bankje zag, waarop ik effen uitrusten. “Hyee luierik! Ben je bijna klaar?” roept ze me toe als ik effen te lang blijf zitten. Leuk, een dagje achter haar gat lopen. Nog nooit had ik ze zo gezien maar ja. Eindelijk kwamen we bij het winkelcentrum. Nu waren mijn voeten licht genoeg om naar de Primark te stappen. Maar ik vond het kleedje niet meer in mijn maat. Ik vloekte wanneer de medium te groot was. Ik zucht: ‘Ik had het gisteren maar moeten kopen” Daarna mocht ik weer achter Katrien lopen. Ik kon er geen woord tussenkrijgen. Het begon al donker te worden en eindelijk was ze uitgepraat. Toen ik een Milkshake City zag, liep ik er direct naartoe. Nu loopte Katrien achter mij. Ik was doodop en ging direct zitten. “Zal ik dan maar iets bestellen?” vraagt Katrien. “Ja, alstublieft” zeg ik. Het duurde niet lang voor mijn ogen bijna toevielen. “Heej! Niet in slaap vallen eh!” zegt Katrien als ze terug is met de milkshakes. Ik word direct wakker na de milkshake. Ineens word Katrien gebeld, ze gaat naar buiten om daar het gesprek voort te zetten. Waarschijnlijk haar vriendje in spe. “Hye there” hoor ik achter mij. Ik versteen als ik datzelfde paar blauwgroenige ogen opmerk. “You’re the girl of yesterday, right?” zegt Louis als hij bij me komt zitten. “Euhm… Yeah I guess” stotter ik. “Sorry I’m not interrupting something I hope. I saw that your friend was outside so I decided to talk with you. I hope you don’t mind?” zegt Louis vlot. “No, It’s okay with me. I’m really tired of her at the moment” “Owh what did she do?” “Well she took me everywhere today but really everywhere. And that all by foot.” “Yeah I understand” zegt Louis. Ik kijk naar buiten en zie ze nog altijd bellen. “Soo, can I buy you another? Or not?” vraagt hij. “No, thanks I’m good. I’m really not enjoying my citytrip much because of her” “Could I do something about it?” “I don’t know. If u can get me out of here without her seeing it” “Owkaay we can go tru the backside. My car is standing there. Than I can show you the city. In my way and not by foot” lacht hij. Hij leidt me via achter naar buiten. Juist op tijd want Katrien heeft juist gedaan met bellen.