zondag 15 januari 2012

The Dream Photo - Part 10

Camille maakte voor mij mijn lievelingseten en s’avonds was het mega gezellig. Griezelen, lachen en een traantje wegpinken bij de films. Veel chips, koeken en popcorn gegeten tot we vol zaten. En dan konden we natuurlijk niet slapen want we zaten te vol. S’ochtends konden we maar moeilijk uit ons bed. Na het ontbijt was het tijd voor een beetje beweging, alles eraf sporten. “Tijd voor ochtendgymnastiek!” zegt Camille als ze naar de Wii loopt “Let’s do Just Dance” Hier lachten we ons ook mee rot. Maar beweging is beweging. Na een uurtje te dansen was het tijd om ons klaar te maken voor een dagje shoppen. Het was lang rijden, van Manchester naar Londen, maar hopelijk is het de moeite waard. Camille en ik lopen de ene winkel in en de andere uit. Make-up, kleren, muziek… Daaraan moest het geld geloven. S’middags nemen we een gezond broodje. Het was ongeveer 15u en we waren al door alle winkelstraten gelopen. Onze handen waren aan  het kreunen van het gewicht van de vele zakken. Ik was blij dat ik dit nog eens gedaan had. Als we terug rijden zet Camille mij af bij mij appartement. Ik kom nog maar juist uit de auto of er staan fotografen voor me. Ze vragen me over Zayn maar ik probeer met mijn vele zakken een weg te banen door hun en luister niet. Als ik eindelijk binnen geraak zonder enig fotograaf aan mijn zijde, zucht ik is opgelucht. Nu nog die vele trappen. Met veel moeite bereik ik de laatste trap maar blijf stilstaan wanneer ik Zayn zijn stem hoor. “Hye…Haylee” Ik kijk naar boven en zie hem staan. Daarom waren er zoveel fotografen buiten, ze hadden hem zien binnenglippen. Ik stap verder de trap op en ga richting mijn deur. Wanneer ik de sleutel in het sleutelgat steek en probeer binnen te gaan is hij me te snel voor. Hij zet zich voor me en zegt: “Can we have a proper talk? Without you ignoring me.” Ik laat hem binnen en zet mijn zakken weg. “All right, but about what do we’ve to talk?” zeg ik hem wanneer ik me een cola uit de frigo haal. “I think I’ve got the solution for our problem.” zegt Zayn “I’ve found a job for you. A perfect one, no press and no papparazi job. A well known photographer is searching for an assistant.” “Thanks Zayn but I can find a job myself, you didn’t need to do that for me. I’m so sorry for being so stupid and heartless…” Zayn komt naar me toe en pakt me vast. “It’s okay, babe. I had put you in a stupid situation, that wasn’t what I mean. I wanted to know you better but it’s so hard to do that without the press knowing.” Hij laat me los en ik vraag: ‘Owkay want something to drink?” “Yeah I’m thursty for a coke.” lacht hij. Ik geef hem het blikje maar ipv dat ik me rustig kan neerzetten, trek Zayn me de zetel in. Nu lig ik ongemakkelijk op zijn schoot, hij lacht en schuift vanonder mij weg. “And where do I have to sit? You occupied the whole seat” Ik zet me terug recht, duw hem in de zetel en ga op zijn schoot zitten. “Now better?” vraag ik. “Much better.” lacht hij en we kussen. Gelukzalig liggen we een tijdje in de zetel. “You’ve got to thank Camille btw.” zegt Zayn. “Why?” “She gave me the best advice ever. Never give up on a special girl.” Ik lachte en dacht aan het leven dat ik nu zou leiden. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten