“Ja, het gaat. Wat moeten we vandaag doen?” “Wel, de roddelsites is afgaan voor sappig nieuws dat we kunnen gebruiken en daarover een artikel maken” zegt Camille. Ik ga terug op internet en begin te zoeken. Overal duikt het op. Maar echt overal. Camille merkt het op dat ik niet in mijn doen ben en nu zeker niet. “Hye, wat is er? Je kunt niet tegen je zin hier zitten.” zegt Camille. Ik zucht en denk na of ik het haar nu zal vertellen of niet. “Sorry Camille maar hier kan ik je het niet zeggen.” zeg ik. “Owh dat is geen probleem. Kom naar mijn appartement. Daar hebben alleen de muren oren.” zegt ze. Ze pakt haar spullen en pakt me bij de arm. We passeren nog effe bij Mike om te zeggen dat we vandaag vanuit Camille haar appartement werken. “En mijn vespa?” vraag ik haar. “Weet je wat? Je blijft gewoon bij mij slapen en we nemen morgen een dagje vrijaf. Dan kan je je morgen eens goed amuseren.” lacht ze. We passeren eerst nog bij mijn appartement om spullen op te halen. Maar er staan fotografen om de hoek te luren en ik heb geen zin om uit te stappen. Camille geeft me een muts en zonnebril. Als ik uitstap zorg ik dat ik zo rap mogelijk binnen ben, met Camille als mijn bescherming. Ik raap wat spullen bijeen en slik effen wanneer ik de roos zie liggen. Juist op tijd doe ik de deur terug op slot voor dat Camille de roos ziet liggen. We springen zo rap mogelijk weer in Camille’s auto. Ik weet niet ofdat de fotografen mij hebben opgemerkt. Camille haar appartement is iets ruimer dan het mijne en heel cosy. Ze vraagt of ik iets moet drinken maar ik heb geen dorst. Als we in de zetel zitten zegt ze: “Tell me, wat is er? Wat maakt je niet meer de normale Haylee?” “Ik weet niet waar ik moet beginnen…” Uiteindelijk begin ik te praten, ik geraak moeilijk op gang maar het gaat vlotter en vlotter. Ik dacht dat Camille verbasender zou kijken maar ze keek me aan met een not-surprised poeslief gezicht. Wanneer ik de harde stukken vertel van gisteren kan ik mijn tranen niet bedwingen. “Het was niet mijn bedoeling om hem te kwetsen maar het kon niet anders. Ik wist niet wat te doen en was radeloos…” snik ik. Camille komt naast me zitten en pakt me vast. “Ik zou ook niet weten wat ik zou doen in zo’n situatie. Ik had mijn vermoedens al dat Zayn een oogje op jouw had maar dat het je zo in de put ging zetten had ik nooit verwacht. Maar nu, vanavond en morgen is het oppep tijd.” zegt Camille me om te troosten “We gaan niet meer aan Zayn denken of One Direction en we gaan doen wat jij wilt.” Ik probeerde om weer te lachen maar het was moeilijk hoewel er nu een grote blok steen van mijn hart is weggebrokeld door het aan haar te vertellen. “Wat kunnen we doen?” vraag ik haar. “Euhm voor vanavond kook ik voor je, houden we een mini sleepover met films. Morgen gaan we is goed shoppen en plezier maken. Deal?” “Jaah tuurlijk, dat sla ik niet af” Door haar was ik weer meer opgebeurd en ging ik een leuke avond tegemoet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten