Op het gewone uur kom ik weer thuis. Zoals altijd doe ik mijn routine, effen pauze met een koekje en dan aan huiswerk beginnen. Maar het huiswerk gaat moeizaam, ik doe er langer over als normaal. Als ik dan eindelijk gedaan heb, pak ik de cd en foto om te handtekeningen te bewonderen. Ik wil fangirlen maar hou me rustig, je hoort het namelijk heel makkelijk wat ik hier op mijn kamer doe. Ik zet mijn laptop op en zet de foto’s op facebook, wat Suzie ook gedaan heeft. Direct komen er reacties van: “Is that what sick girls do?” of “You look very good for being sick” Van de directioners onder mijn vrienden krijg je dan de fangirl reacties. Ik was luid aan het meezingen met One Direction wanneer mijn moeder me roept voor het eten. Aan tafel ben ik iets opgewekter dan normaal en dat merken ze. “I think somebody is in love” plaagt mijn broer me. Ik wil nog is zeker checken dat ik alles ken voor morgen en zoek achter mijn agenda in de hoop die ondertussen op mijn bureau ligt. Ik heb mijn agenda gevonden maar er vallen enkele dingen op de grond. Rustig raap ik alles op en leg ik het terug. De gehandtekende foto van vandaag ligt omgekeert op de grond waardoor ik ineens merk dat er iets op de achterkant staat. Een GSM nummer met daaronder “Niall” Ik begin te flippen, zou dit echt zijn? Ik kan mijn ogen niet geloven en wil direct bellen maar langs de andere kant durf ik niet. Met een bang hartje tik ik de telefoonnummer in en bel ernaar. “With Niall.” hoor ik aan de andere kant, ik ben volledig verlamt want het is echt zijn stem en zijn nummer. “Hello?” “I-I’m sorry, am I speaking with the real Niall Horan?” stotter ik. “Yeah, you’re and who am I speaking to?” antwoord de stem. “The girl you gave your phonenumber to, on the signing today” zeg ik al meer relaxer. “Owh right. I didn’t think you were gonna to call but you did” lacht Niall. “Yeah why not?” “Look, I haven’t got much time…I gave you my number because I want to know you better. You know what? Give me your Twittername and I’ll DM you.” Op de achtergrond hoor ik Louis zijn stem dat zegt dat hij moet afleggen. Ik geef hem rap mijn twitternaam en neem afscheid. De eerst minuten na het gesprek blijf ik onbeweegelijk zitten. Daarna is het fangirlen tot en met. Zo erg dat mijn moeder mijn kamer komt binnengelopen om te vragen wat er aan de hand is. Ik lach en zeg: “I’m sorry” Ik zet mijn laptop op en ga op skype. Als ik Suzie zie, bedenk ik me om het te zeggen. Het is waarschijnlijk het beste dat zo min mogelijk personen het weten. Ik sla de nummer op in mijn gsm onder een valse naam. De rest van de avond loopt als normaal. Facebook, tumblr en skype. Alleen vergeet ik nog iets, twitter. Ik meld me aan en zie “1 Ongelezen bericht”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten