Unexpected - Part 9

Voor een 3tal maanden bleef ik alleen achter in het appartement. Elke dag was zo saai zonder hem. Maar de filmpjes van de concerten waarin je zag dat Niall zich amuseerde maakte alles beter. Zolang ik hem happy zag, was ik ook happy. Als  mijn werkcontract afliep, was ik direct weg. Het appartement deed me te veel denken aan Niall en al die fantastische momenten die we beleefde. Ik had nog nooit in mijn leven zo erg iemand gemist. In de trein naar huis zette ik alles op een rij en begreep ik het. Dat raar gevoel, die kriebels, was gewoon verliefheid. Al die dingen die hij met mij deed, was om zo veel mogelijk tijd met mij te spenderen.  Zijn plotse aanrakingen,  het staren in mijn ogen, poeslief zijn tegen mij… Allemaal tekenen dat hij me graag had en toch kwam die kus totaal onverwacht. Waarom had ik dat niet door? Ze waren overduidelijk. Ze zeiden zelfs dat hij het veel over mij had, komaan dat dan mijn euro niet gevallen was. En die Nelly had hem gewoon door. Godverr, Sarah nu is het veel te laat. Het enige contact dat ik heb met hem is de gsm. Elke dag stuurt hij dat hij me mist en vertelt over het concert & alle andere dingen dat ze doen. Nog nooit had ik hem durven antwoorden. Juist als ik daarover denk, trilt mijn gsm. “It might get old but I’m still missing you. The concert of yesterday went great. Can’t wait to get in Belgium :) N.” Ik krijg voor de eerste keer een glimlach op mijn gezicht bij het lezen van een bericht van hem. Ik had het eindelijk uitgedoktert; ik had hem ook graag. “Miss you too  :) I honestly can’t wait to see you again xxx” stuurde ik terug. Bijna had ik er ‘love u’ nog bijgezet maar dat was nog iets te vroeg. Er verschijnt een nog grotere glimlach op mijn gezicht als mijn gsm weer trilt. “Me neither, I’m already counting the days, N.” Niet veel later rijdt de trein België binnen. “Oost-west, thuis best” zucht ik en stap de trein uit. 2maanden later was het zover. Mijn vriendin stond s’ochtends vroeg al aan mijn deur. Nadat we ons klaargemaakt hadden, besloot ik haar het een en het ander te vertellen. “Ik heb  je eigenlijk iets te vertellen over Engeland. Iets dat ik je nog niet vertelt heb.” “O, dat Niall James Horan je buur was? Dat had ik al uitgevonden. Directioners zijn zoals de FBI weet je” lacht ze. “Nee, ja eigenlijk nog iets anders…” “Ohla, heb je iets op te biechten? Zeg me niet dat jullie 2 met elkaar omgaan eh, dan krijg ik nog een hart attack” “Nu jah…” “Zeg willen jullie nog naar dat concert of niet?!” roept mijn ma als een soort redding. 

Unexpected - Part 8

“Really? Awhh. I’ll be okay, no worries. Besides I’m not staying for a long time, my contract doesn’t go that far. I’ll miss you too.” zeg ik en geef hem klop op zijn schouder. Hij kijkt me niet aan en drinkt zijn glas leeg. Niet veel later vertrekken we terug huiswaarts. De resterende dagen zijn we beide overdag weg. Hij druk aan het repeteren en ik aan het werken. S’avonds is de enige tijd dat we nog kunnen samen spenderen maar meestal is hij veel te moe dus blijft het bij zeveren, tv kijken of een film kijken. We genieten nog van de laatste weken dat we samen kunnen doorbrengen als vrienden. Soms denk ik wel is, hoe het moet zijn als hij weg is. De vorige keer was het korter dan deze keer en dat vond ik al niet leuk. Ik laat het Niall wel niet merken dat ik het eigenlijk ook haat dat hij weg gaat. Als ik dat doe, zal het voor hem moeilijker zijn en ik wil ook niet de reden zijn dat hij zich tijdens de tour slecht gaat voelen. De dag voor zijn vertrek help ik hem met inpakken. Van zijn vrienden en familie had hij al dit weekend afscheid genomen. Zoveel koffers en rugzakken had ik nog nooit. Het waren evenveel als ik met mijn familie op reis ging. Hij had al zijn kleren mee, voor alle seizoenen, plus dan nog vanalle spullen. De volgende ochtend stond ik speciaal voor hem vroeger op zodat we nog afscheid konden nemen. Onwennig klopte ik aan zijn deur, denkend dat het de laatste keer was. Met een klein lachje deed hij open. “Just a second” zei hij en liep weer weg. “Ready now” zucht hij en gaf me een knuffel. “So I guess,  this is it…” “Yeah, sadly enough yes…” Het werd stil. Er werd geklopt op de deur en een chauffeur nam een voor een zijn  koffers weg. Ik werd er niet happier op, ik ging hem echt wel missen en stilletjes wou ik dat hij niet wegging maar ja… Wanneer zijn koffers ingeladen waren, kwam Niall weer binnengesloft. Met zijn hoofd naar de grond gericht en zijn handen in zijn zakken. Ik ademde diep in en pakte hem nog is goed vast. “I actually got something to confess… Before I go, I want to say you something” zegt hij en houd mijn handen nog vast. Weer zoekt hij achter de goede woorden en ik voel weer een raar gevoel opkomen. “Sir? We really have to go if you want to be there on time.” zegt de chauffeur gauw. “Please 5min, okay?” antwoord Niall en draait zich terug naar mij. Minutenlang kijk ik in zijn ogen, wachtend op wat hij wilt zeggen maar er komt niets. Juist wanneer ik wil vragen wat er nu is, drukt hij zijn lippen op de mijne. In een reflex kus ik terug maar trek me direct terug. “I like you. I know I should have said this earlier but I didn’t want to ruin our friendship…” zegt hij als ik hem met een vragende blik aankijk. Niet veel later laat hij me verward achter met dat ene raar gevoel…

Unexpected - Part 7

Bij het eerste streepje licht dat door de ramen viel, werd ik wakker. Ik was op Niall’s schoot in slaap gevallen. Ik stond voorzichtig op zodat hij niet wakker zou worden. Hij was zo schattig wanneer hij sliep. Ineens gromde mijn maag van de honger. In een reflex sloeg ik mijn handen op mijn buik maar dat helpt natuurlijk niet tegen het geluid. Het was te laat. Niall opende zijn ogen en gaapte is. “Woah, someone needs a breakfast.” zei hij terwijl hij zich is uitrekte. “Sorry for waking you up”  verontschuldigde ik me. “No problem, come’on let’s go get breakfast” “Uhm can I change first?” Ik had nog altijd mijn kleedje aan en zag er niet echt fris uit. “Okay, why not? Meet you in 10min?” “Sure” lach ik nog is en sloot dan de deur. Ik verander van kleedje naar een comfortabele jeans & mooi bloesje. Mijn make-up veeg ik er helemaal af en ik ga nog is met de kam door mijn haar. “Can you actually take me somewhere? I mean with the management and stuff.” “Don’t always believe what you hear. Yes, the management got some rules but that doesn’t involve taking a friend out eating. A date, that’s different.” Het is niet zo druk in het restaurant waar we arriveren. Aan de bar bestellen we ons eten en dan zetten we ons aan een tafeltje. “Do you remember something of last night?” vraagt Niall. “No not really, only that your friend Nelly try to make us a couple.” “Haha, typical her. She does that with every girl I’m friends with.” lacht Niall een beetje flauw. Ondertussen hadden ze ons eten al gebracht en vielen we aan. Nadat onze borden weer weggenomen waren, zetten we ons nog aan de bar om iets te drinken. “So I guess you know, I won’t be home for a long time in a couple of weeks” “Oh right, World tour and? Excited?” “Yeah, kinda.” “That wasn’t convincing enough. What’s up?” “Just not being home with family and friends for a year, that’s what I hate about it” “Awn, think about the many girls you’ll make happy. I guess friends and family can be invited, no?” “Yeah, they’re coming to a few shows… Are you going to a concert?” “Yes, I’m going with a friend. In Belgium of course so make it a good one there” lach ik. Niall lacht weer eens flauw en kijkt in zijn glas. “Okay, what’s wrong? You don’t seem so happy about it.” “The thing that I really hate is that…” Het is precies of hij de juiste worden aan het zoeken is. “Yeah? You can tell me anything, you know…” stel ik hem gerust. “Uhm it’s just that… Oh god… I’m going to miss you… I really hate leaving you alone in the appartement.”  

Unexpected - part 6

Tegen mijn ouders zeggen dat ik niet zou kunnen komen, was heel moeilijk maar ze begrepen het. Van mijn werkgeefster mocht ik thuisblijven voor een paar daagjes. Die dagen was Niall heel attent voor me. Ik kon me geen betere buur voorstellen. De avond van zijn house warming party ben ik bij hem iets vroeger dan alle andere zodat ik hem nog kan helpen. Ik help hem nog dingen verzetten, hapjes bovenhalen en drank koel zetten. Daarna neem ik vlug een douche en maak ik me klaar. Eindelijk kon ik eens een kleedje aandoen. Als ik terug beneden ben,  is er al volk. “Sarah, looking good. Come in!” lacht Niall. Ik herken vele mensen zoals de rest van One Direction en hun lieven. “Everyone this is Sarah, my neighbor from upstairs!” roept Niall tegen iedereen. Iedereen kijkt en mijn wangen krijgen een rood kleurtje. Liam, Harry, Louis en Zayn zijn het rapst bij mij. “So you’re the Sarah?” vraagt Louis. “I guess so…” “Nice to finally meet you” zegt Liam vriendelijk en geeft me direct een kus op mijn wang. “Yeah, Niall talks about you a lot” lacht Harry en begroet me ook. “Talks about me? A lot?” “Yup, the things you guys do and stuff” legt Zayn verder uit. “Ahh like that, he’s nice…” zeg ik wanneer ik Niall met mijn ogen volg. Als de jongens weglopen, ga ik iets halen voor te drinken. Niet veel later heb ik weer gezelschap. “Hye, I’m Nelly. One of Niall’s old friends” “Oh hello, Nelly. Nice to meet you” “So how is it to have Niall as neighbor?” “Fun, we do a lot of things together. We’re very good friends.” “Ah I see, excuse me I’m going to talk with some friends over there. It was nice talking to you” lacht ze me nog toe en verdwijnt. Juist op dat moment duikt Niall naast me op. “Having a good time?” “Yeah sure, met a few interesting people” lach ik. “Niall! You’re needed!” wordt er geroepen. Blijkbaar hadden ze aan de jongens gevraagd om Little things te zingen. Niall pakt zijn gitaar en iedereen troept samen rondom hen. Ik blijf op een afstand staan, door het verhoogje kan ik alles perfect zien. Het is muisstil gedurende het hele liedje. Wanneer het aan Niall is, kijkt hij mij richting uit en blijft in mijn ogen kijken tot als hij gedaan heeft. Ik kreeg er maar een raar gevoel van. In het groepje dat rond getroept is rond hun, zie ik Nelly lachen naar mij maar vraag mij niet waarom. Na een paar uurtjes wordt het feestje voorgezet in een of andere club. Ik amuseer me te pletter en denk totaal niet aan wat er vroeger deze week is gebeurt. Vroeg op de ochtend keren Niall en ik huiswaarts. Beiden een beetje in de wind lopen we zijn appartement binnen en ploffen in de zetel. “Nice party” “Yeah, totally” zeggen we nog maar niet veel later wordt het zwart voor mijn ogen.

Unexpected - Part 5

Door mijn vertroebeld zicht zie ik Niall, hij kijkt me bezorgd aan. “M-my my …” probeer ik te zeggen maar het lukt niet. “Come inside” zegt hij en trekt me recht. Met zijn ene arm rond mij begeleid hij mij naar zijn appartement en zet me in de zetel. “Need to drink something?” “W-Wawater” snik ik. Hij komt terug met water en geeft me een pakje zakdoeken. “There you go” zegt hij en komt naast mij zitten. Wanneer ik alle tranen droog met een zakdoek, merk ik op dat mijn mascara uitgelopen. “Fantastisch, nu zie ik er totaal niet uit” zucht ik. “What did you say?” “Oh sorry nothing” Niall kijkt me nog altijd bezorgd aan. “So, can you tell me what happened?”  “My grandmother died yesterday” antwoord ik en de tranen komen weer op. “Oh okay that sucks” “Yeah” “So you probably go to Belgium one of these days” Ik knik en wrijf de tranen weer weg. Alsof hij mijn gedachten kon lezen, pakte hij zijn laptop en gaf die aan mij. Ik zocht op welke trein ik kon pakken en keek direct ook voor na het weekend terug te komen. Daarna pakte ik mijn gsm voor naar mijn baas te bellen. “Yes, you can but how will you get home in Belgium?” “Thanks, how do you mean?” “There’s a strike Friday, over the whole country so I think there won’t be trains or boats going to Belgium.” “Oh no, you’ve got to be kidding me. Thanks for saying.” Als ik mijn gsm neerleg, zoek ik het direct op op het internet en ja, ze had gelijk. Mijn ogen werden weer waterig en ik liet mijn hoofd steunen op mijn hand. Niall vroeg direct wat er aan de hand was. Toen ik het hem uitgelegt had, stond hij direct recht en deed teken voor een knuffel. Het was de langste knuffel  die ik ooit had gehad met een jongen. “Is it okay to do my house warming party this weekend than?” “Yeah, no problem. It will distract me from things” zeg ik en drink mijn glas water leeg. “If you could excuse me, I have to phone to my parents”  “Okay, no problem. I’m here if you need me” hoor ik nog voordat ik de deur toetrek.

Unexpected - Part 4

Niall was verrast dat ik hem vroeg mijn reservesleutels bij te houden maar nam ze wel aan. Op de een of andere manier vertrouwde ik hem. De volgende dagen bouwden we een soort van band op. Hij was even een tijdje thuis voordat hij weer vertrok. Elke keer dat ik thuiskwam van mijn werk, werd ik bij hem uitgenodigd of kwam hij bij mij. We zeverden, praatte, bestelden eten of kookte, speelden playstation, keken tv of films… Elke avond zagen we elkaar, het werd een soort van gewoonte. “So I’ve been thinking, I want to do a house warming party” zegt Niall op een avond. “Cool, when?” “Probably when I’m back from the little promotion tour so in 2-3weeks and of course you are invited.” “I rather want to help you with the drinks and stuff.” “Oh no, I’m not letting you work on my house warming party” “Come’on, please I’d love to” “In that case… We’ll see” De volgende dag vertrok hij en was het stil in het appartement. S’avonds voelde ik me echt eenzaam aangezien ik gewoon was dat Niall in mijn buurt was. Op zo’n korte tijd waren we goede vrienden geworden. Ik zag hem niet meer als Niall van One Direction maar gewoon als Niall. De volgende dagen gaf ik meer en meer toe aan het gevoel dat ik hem miste. Het was saai zonder hem, dat wist ik nu zeker. De dag dat hij terugkwam was ik goedgezind maar een telefoontje na het werk verbrodde mijn humeur. Ik werd gebeld door mij moeder als ik juist binnengelopen was in het appartementsgebouw. “Mam, zo goed je weer te horen” zei ik opgewekt. “Ik heb je iets te vertellen en ik vind het stom om over de telefoon te doen maar er zit niets anders op” klonk het door de telefoon en het was niet bepaald vrolijk. “Oke…” “Oma is gisteren plots gestorven” “Wat? Nee, dat kan niet. Ze was kerngezond wanneer ik vertrok” snik ik. Ik zak door mijn benen en plof op de grond. “Ja, ik weet het. Kan je vakantie nemen op je werk en terug komen? Ze zal dit weekend worden begraven.” “Nee… Ja uhm ik weet het niet, ik zal is zien en je daarna terugbellen” zeg ik en leg af. Vol ongeloof zet ik me tegen de muur en sla mijn armen rond mijn benen. Met mijn oma had ik een goede band, elke week ging ik er bij langs. Ze is me nog komen uitwuiven, dit was echt onverwacht. Door mijn gesnik hoor ik niet dat er een auto bij het appartement stopt en iemand naar binnen  komt gelopen. “Sarah? What’s wrong? Something happened?”

Unexpected - Part 3

“Yeah?” klonk er. Zijn stem had iets gerustellend in zich. “ Uhm I’m the girl from upstairs and… It’s quite embarrassing… I kind of forgot my keys, can you let me in?” zeg ik in de microfoon. Weldra volgde er een ‘sure’ en begon de deur te zoemen. Hij stond al in het deurgat als ik binnenkwam. “Okay, this is a stupid way to meet” zucht ik. “Haha, yeah it is. Come in, I have the phone number of the owner. I’ll call him” zegt hij en laat me binnen. Ik kijk een wat rond in zijn appartement als hij de eigenaar belt. Het is veel luxueuzer ingericht en aan de muren hangen een paar gouden platen. Ook een gitaarcollectie en awards staan mooi te blinken. “I guess you know me by seeing all of this” zegt er een stem ineens achter mij, ik verschoot. “ Still I’m going to introduce myself. Niall Horan, member of One Direction. Nice to meet you!” lacht hij aanstekelijk. “Sarah from Belgium, not a member of One Direction” grap ik. We zetten ons in de zetel en zeveren nog  verder. Raar, ik voelde mij bij hem direct thuis en het was precies of we elkaar al jaren kende. “ I need to ask you this. Fan or not? Because you’re not really fangirling or scream but you are the perfect age so…” “Perfect age? How old do you think I am.” lach ik “Well, I’ve got something to confess. I’m probably not fangirling because I still don’t believe you are actually my neighbor. So to answer your question, yes I am a fan but not as crazy as other could be.” Er verschijnt een nog grotere glimlach op zijn gezicht.” What’s your favorite song from Take me home?” “Uhm that’s difficult… Magic? I don’t know, they’re all so good.”  De tijd gaat veel te rap voorbij. Plots word er gebeld aan de deur. De eigenaar geeft me de reservesleutel zodat ik mijn appartement binnenkan en mijn sleutels kan halen. Daarna wil ik de sleutels  teruggeven maar de eigenaar weigert ze terug aan te pakken. “You need to hide that somewhere or give it to someone you trust” zegt hij. Verstoppen was geen goed idee want ik kon het vergeten waar het lag of het kon gestolen worden. De 2^de optie was ook niet echt ideaal aangezien ik hier niemand kende buiten mijn collega’s en… Niall. Hij kwam er op het juiste moment bijstaan en ik lacht naar hem. “Okay, uhm why are you looking at me like that?” 

Unexpected - Part 2

Gelukkig had ik nog een kans om te zien wie mijn buur werd. Spijtig genoeg miste ik de metro en vreesde ik dat ik te laat ging zijn. In looppas liep ik naar het appartement. Ik moest zien wie die mysterieuze nieuwe buurjongen was. Ik was zo gefixeerd dat ik niet oplette wanneer ik het appartement binnenliep. Ineens gebeurde alles zo rap. Ik liep tegen iemand op, ik dacht een van de verhuizers maar witte sneakers zijn niet echt de schoenen voor te verhuizen. Ik keek op en verontschuldigde me uitvoerig in mijn beste Engels. “It’s okay” lachte de jongen en liep weg. In een flits zag ik zijn gezicht en zijn blonde haren. Ik keek hem na tot als hij de hoek om ging. Daarna probeerde ik zijn gezicht terug te halen. Ik had een gevoel dat ik het al ergens eerder had gezien. De volgende dagen was er geen beweging beneden. Vreemd, ik dacht dat hij deze week nog in het appartement kwam. Onze ontmoeting, die maar een paar luttele seconden duurde, bleef nazinderen. Van waar kende ik hem toch? Op de momenten dat ik niets te doen had, piekerde ik erover. Thuis, op het werk… “You never love yourself half as much as I love you. You'll never treat yourself right darling but I want you to. If I let you know, I'm here for you maybe you'll love yourself like I love you oh” Daar heb je zijn stem weer, zuchte ik. Wacht eens even, dat kwam van de radio. Het kon me niet schelen wat mijn collega’s van me dachten toen ik een sprintje inzette naar de radio. “That was the beautiful Little Things from the boys that only go in one direction” zei de radiopresentator en ik kon het nog net horen. OMG, natuurlijk waarom had ik daar nooit aangedacht? Ik herkende zijn stem van de vele liedjes die op mijn ipod staan en zijn gezicht van de vele magazines waar het in gestaan had. Niall James Horan, de Ierse kant van One Direction. Nee, dat kan niet. Hij dat onder mij komt wonen, onmogelijk. S’avonds op de bus haalde ik mijn ipod terug boven en luisterde terug naar de liedjes die ik maanden geleden plat speelde. Al neuriënd liep ik naar de deur van het appartement. Er brandde licht in het onderste appartement, wat dus betekende dat het eindelijk bewoond was. Ik taste in mijn handtas voor mijn sleutels maar vond ze nergens. Ik panikeerde, zonder sleutels kon ik het appartementsgebouw zelfs niet binnen. Zo goed was het beveiligd. Na mijn handtas en de zakken van mijn jas binnenstebuiten te keren, kwam ik tot het besluit dat ik deze ochtend mijn sleutels gewoon ben vergeten mee te nemen. Er zat maar 1 ding op, met een bonkend hart duwde ik op de deurbel van het appartement beneden.

Unexpected - Part 1

Een paar maand geleden had ik het nog maar gevraagd en hier sta ik al. Ergens buiten Londen, in een goed beveiligde buurt in mijn appartement. Het is altijd al een droom van mij geweest om in een jaar in Londen te werken. A dream come true, zeggen ze dan. Het appartement is redelijk groot, groter dan ik het gedacht had en al helemaal ingericht naar mijn smaak. Onder mij staat is er nog een appartement vrij. De eigenaar zou binnen een paar weken pas komen. Ik ben benieuwd, hopelijk is het geen oude man dat te veel zaagt. Pas volgende week begin ik te werken dus ik heb nog tijd genoeg om al een wat geld op te doen en de buurt te verkennen. Wat ik ook doe de volgende dagen. Ik kijk hoe ik naar mijn werk kan gaan, shop een beetje en ga opzoek naar de dichtstbijzijnde winkels. Een dikke week later is het tijd om te gaan werken. Al gauw maak ik vrienden. Later die week kom ik thuis van werk en er staan camions van een verhuismaatschappij  voor de deur. Een paar mannen lopen over en weer met dozen en meubilair. “Be carefull with that” zegt een vrouw, die alles staat te diregeren. “Hello, are you my new neighboor?” vraag ik aan de vrouw in mijn beste Engels.” No no no, I’m just taking care of things. The owner doesn’t have the time for this.” zegt ze en ze draait zich om. Ik loop naar boven en leg mijn spullen af. Daarna begint mijn gsm te rinkelen. Het is mijn vriendin van in België, waarschijnlijk wil ze weten hoe het is. Ik zet mij bij het raam en neem op. Terwijl we aan het praten, hou ik de werken beneden in het oog. Ik neem juist afscheid als er een zwarte jeep zich voor het appartement parkeert. Iemand met een kap op stapt uit en loopt het appartement binnen. Nieuwsgierig loop ik naar beneden. Ik doe alsof ik ga checken of er post is. De deur staat open dus ik kan binnenkijken. “How are things?” vraagt een jongensstem. “Oh fine, they’re almost done. Then it’s time to unpack” zegt de vrouw. Ik probeer een zicht te krijgen op de jongen maar de vrouw staat ervoor. Als ik zie dat hij weer naar buiten kom, loop ik gauw de trap op. Het enige wat ik daarna kan zien is zijn achterkant. “When can I move in?” vraagt hij. “Probably in 2days” “Okay, I’ll come tomorrow again” “Sure, no problem” zegt de vrouw en ik hoor hem terug naar buiten lopen.  Ik haal opgelucht adem. Yes, het is alvast geen oude man of bejaard vrouwtje dat met het minste begint te klagen. Het enige wat me dwars zit is zijn stem, ik heb die nog al is gehoord maar waar?