Niall was verrast dat ik hem vroeg mijn reservesleutels bij
te houden maar nam ze wel aan. Op de een of andere manier vertrouwde ik hem. De
volgende dagen bouwden we een soort van band op. Hij was even een tijdje thuis
voordat hij weer vertrok. Elke keer dat ik thuiskwam van mijn werk, werd ik bij
hem uitgenodigd of kwam hij bij mij. We zeverden, praatte, bestelden eten of
kookte, speelden playstation, keken tv of films… Elke avond zagen we elkaar,
het werd een soort van gewoonte. “So I’ve been thinking, I want to do a house warming party” zegt Niall
op een avond. “Cool, when?” “Probably when I’m back from the little promotion
tour so in 2-3weeks and of course you are invited.” “I rather want to help you
with the drinks and stuff.” “Oh no, I’m not letting you work on my house
warming party” “Come’on, please I’d love to” “In that case… We’ll see”
De volgende dag vertrok hij en was het stil in het appartement. S’avonds voelde
ik me echt eenzaam aangezien ik gewoon was dat Niall in mijn buurt was. Op zo’n
korte tijd waren we goede vrienden geworden. Ik zag hem niet meer als Niall van
One Direction maar gewoon als Niall. De volgende dagen gaf ik meer en meer toe
aan het gevoel dat ik hem miste. Het was saai zonder hem, dat wist ik nu zeker.
De dag dat hij terugkwam was ik goedgezind maar een telefoontje na het werk
verbrodde mijn humeur. Ik werd gebeld door mij moeder als ik juist
binnengelopen was in het appartementsgebouw. “Mam, zo goed je weer te horen”
zei ik opgewekt. “Ik heb je iets te vertellen en ik vind het stom om over de
telefoon te doen maar er zit niets anders op” klonk het door de telefoon en het
was niet bepaald vrolijk. “Oke…” “Oma is gisteren plots gestorven” “Wat? Nee,
dat kan niet. Ze was kerngezond wanneer ik vertrok” snik ik. Ik zak door mijn
benen en plof op de grond. “Ja, ik weet het. Kan je vakantie nemen op je werk
en terug komen? Ze zal dit weekend worden begraven.” “Nee… Ja uhm ik weet het
niet, ik zal is zien en je daarna terugbellen” zeg ik en leg af. Vol ongeloof
zet ik me tegen de muur en sla mijn armen rond mijn benen. Met mijn oma had ik
een goede band, elke week ging ik er bij langs. Ze is me nog komen uitwuiven,
dit was echt onverwacht. Door mijn gesnik hoor ik niet dat er een auto bij het
appartement stopt en iemand naar binnen
komt gelopen. “Sarah? What’s wrong? Something happened?”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten