Unexpected - Part 9

Voor een 3tal maanden bleef ik alleen achter in het appartement. Elke dag was zo saai zonder hem. Maar de filmpjes van de concerten waarin je zag dat Niall zich amuseerde maakte alles beter. Zolang ik hem happy zag, was ik ook happy. Als  mijn werkcontract afliep, was ik direct weg. Het appartement deed me te veel denken aan Niall en al die fantastische momenten die we beleefde. Ik had nog nooit in mijn leven zo erg iemand gemist. In de trein naar huis zette ik alles op een rij en begreep ik het. Dat raar gevoel, die kriebels, was gewoon verliefheid. Al die dingen die hij met mij deed, was om zo veel mogelijk tijd met mij te spenderen.  Zijn plotse aanrakingen,  het staren in mijn ogen, poeslief zijn tegen mij… Allemaal tekenen dat hij me graag had en toch kwam die kus totaal onverwacht. Waarom had ik dat niet door? Ze waren overduidelijk. Ze zeiden zelfs dat hij het veel over mij had, komaan dat dan mijn euro niet gevallen was. En die Nelly had hem gewoon door. Godverr, Sarah nu is het veel te laat. Het enige contact dat ik heb met hem is de gsm. Elke dag stuurt hij dat hij me mist en vertelt over het concert & alle andere dingen dat ze doen. Nog nooit had ik hem durven antwoorden. Juist als ik daarover denk, trilt mijn gsm. “It might get old but I’m still missing you. The concert of yesterday went great. Can’t wait to get in Belgium :) N.” Ik krijg voor de eerste keer een glimlach op mijn gezicht bij het lezen van een bericht van hem. Ik had het eindelijk uitgedoktert; ik had hem ook graag. “Miss you too  :) I honestly can’t wait to see you again xxx” stuurde ik terug. Bijna had ik er ‘love u’ nog bijgezet maar dat was nog iets te vroeg. Er verschijnt een nog grotere glimlach op mijn gezicht als mijn gsm weer trilt. “Me neither, I’m already counting the days, N.” Niet veel later rijdt de trein België binnen. “Oost-west, thuis best” zucht ik en stap de trein uit. 2maanden later was het zover. Mijn vriendin stond s’ochtends vroeg al aan mijn deur. Nadat we ons klaargemaakt hadden, besloot ik haar het een en het ander te vertellen. “Ik heb  je eigenlijk iets te vertellen over Engeland. Iets dat ik je nog niet vertelt heb.” “O, dat Niall James Horan je buur was? Dat had ik al uitgevonden. Directioners zijn zoals de FBI weet je” lacht ze. “Nee, ja eigenlijk nog iets anders…” “Ohla, heb je iets op te biechten? Zeg me niet dat jullie 2 met elkaar omgaan eh, dan krijg ik nog een hart attack” “Nu jah…” “Zeg willen jullie nog naar dat concert of niet?!” roept mijn ma als een soort redding.