Geen shopping dus. Ik moest gewoon mezelf zijn ook al ging ik mijn beste kleren aandoen en misschien een beetje make-up. Caithlyn ging me niet laten gaan voordat ik tenminste oogpotlood en mascara aanhad. Ze had me ook gestyled. Ik heb geprobeerd om er nog zoveel mogelijk van “the real me” aan te doen. Nu had ik een gestreept topje aan met een dun jasje eroverheen, mijn favoriete jeansbroek en een paar spiksplinternieuwe ballerina’s van Caithlyn. Om eerlijk te zijn leek ik niet echt niet meer “the real me” maar ja. Suzy deed ons weg, ze ging zelfs mee tot de ingang tot ze niet meer verder kon. Sinds het ongeluk is ze veel beschermender dan ervoren. We werden naar onze plaats geleid. Het was echt wel de beste plaats die je kon hebben. Ook al had ik liever vooraan gestaan waar ik nu zat had ik een groot overzicht. De zaal vulde beetje bij beetje. Ook bij ons kwamen er nog mensen zitten. Verrast waren we als we Danielle&Eleanor naast ons kwamen zitten. De rest herkende Caithlyn als vrienden van de boys. Ik wist echt niet wat ons overkwam. Ik had het gevoel dat dit wel de nacht van mijn dromen kon worden. Het voorprogramma begon te spelen. Ineens merkte Eleanor&Danielle ons op, ze vroegen of wij de “harrysgirls” waren. Wij lachten natuurlijk en zeiden ja. Zenuwen kwamen en gaan want het voorprogramma was gestopt met spelen. Alles werd in gereedheid gezet voor de boys, het filmpje begon te spelen. En dan, een groot geschreeuw. De eerste keer dat ik volledig 1D zag. Het was ronduit fantastisch. Op een bepaald moment hadden Louis en Liam opgemerkt dat Danielle&Eleanor er zaten. Wanneer ze zwaaiden deden Eleanor&Danielle het teken dat wij er ook zaten. Louis ging iets in het oor fluisteren van Harry. Harry begon te lachen, keek op en zwaaide. Natuurlijk dacht half de zaal dat Harry naar hun aan het zwaaien was. Ik moest lachen. Het vloog voorbij omdat het echt de max was. Nog nooit voelde ik me zo blij en opgewekt. Als het gedaan was liep de zaal weer beetje bij beetje leeg. Eleanor deed het teken dat we haar moesten volgen. We werden naar de backstage geleid. Daar stond al drank en eten klaar. “You’ve got to wait,they’re changing.” zegt Danielle. Ineens valt het op dat ik mijn tasje ben vergeten. “Forgot my purse, i’m gonna get it as fast as I can” zeg ik tegen Caithlyn en ik loop richting onze plaats. Eens daar aangekomen begin ik te zoeken. Maar ik vind het niet, ik begrijp het niet want ik had het wel degelijk hier gelaten. Omg ik hoop echt dat niemand het heeft meegenomen. “Forgot this beautiful?” hoor ik een warme stem achter mij zeggen. Ik draai me om en zie Harry staan met mijn tasje. “Yes thank you” zeg ik nogal heel verlegen. “Caithlyn couldn’t resist it?” vraagt hij wanneer hij me bekijkt. “Yeah couldn’t go without” Ik ben super verlegen en heel zenuwachtig. “Let’s go before they think we’re gone” zegt Harry en hij legt zijn hand op mijn schouder. We komen aan backstage. Ik zie dat Caithlyn al druk aan het praten is met de rest. Ik loop naar haar wanneer Harry zijn vrienden gaat begroeten. “Hye you must be Nel?” vraagt Louis me ineens. “Yes I’m” zeg ik. “Finally I meet you. Harry is been talking about you for ages.” zegt hij verder “never heard him talking about a girl like that. You must be special.” “Yeah I guess” “Heey guys come over here and meet nel!” zegt Louis tegen Liam, Niall en Zayn. Damn nee he. Ik word nu echt superverlegen. “Hye nice to meet you!” zeggen Liam, Niall en zayn precies in koor. We beginnen te praten en het word een gezellige boel. Caithlyn, Eleanor en Danielle komen er ook bij staan. Ineens voel ik een hand in mijn zij. “Can I join or may I borrow Nel?” zegt Harry als zijn gezicht juist naast de mijn komt. Iedereen lacht. “You can borrow Nel mate.” lacht Zayn. Harry pakt mijn hand en leidt me weg. We komen in een van de omkleedkamers. Ik weet echt niet wat ik moet verwachten. Hij pakt me vast en begint me te knuffelen. “Nel, you don’t know how hard I missed you. It maked me realise that I really like you.” fluistert hij me in het oor. “Missed you too” fluister ik terug. Mijn vlinders in mijn buik zijn er weer. Heviger dan ooit. “You know, I thought I never could like a fan so much.” zegt hij. Hij wandelt naar de zetel en zet zich neer. Ik blijf een beetje afwezig staan, ik weet niet wat te doen en ik kijk verward naar Harry. Hij zet zich terug recht en pakt me weer vast. “I know it’s hard to believe” zegt hij en pakt mijn gezicht vast “but it’s the fucking truth” Hij is nu maar millimeters verwijderd van mijn gezicht. Ik kijk recht in zijn ogen, die heel poeslief terug kijken. Nog nooit had iemand zo naar mij gekeken. We blijven zo effen staan tot als Harry er genoeg van heeft en me kust. “Now and the coming weeks you are mine!” lacht hij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten