: “Happy Valentine’s Day, Abbi!” roept Suzie me toe wanneer ik naar haar stap. “Yeah you too” zucht ik. Niall zat vandaag in Parijs en kon dus het niet vieren met mij. Ik ging een vriendjeloze Valentijn tegemoet. “It sucks without boyfriends” zegt Suzie. “You’re right, it sucks so hard” speel ik mee maar eigenlijk is het toch de waarheid. Niall had tegen me gezegd dat hij zo rap mogelijk naar me toe kwam als hij terug kwam. Maar dat was hooguit vanavond. Ik zuchte nogmaals en vertrok tegen mijn naar de klas. De dag ging tergend traag voorbij. Elke minuut keek ik op mijn gsm, geen berichtjes van Niall. “Hij zal het druk hebben” denk ik. De laatste bel gaat en ik slenter naar huis. Vandaag was er nu echt niets positief gebeurt. Ik had onverwachte test gehad en niet geleerd. Mijn moeder is nog niet thuis wanneer ik aankom. Het huiswerk duurde veel te lang totdat mijn gsm trilde. “Sorry, it’s quite busy here. Now we’re going to a signing and then we’re coming home. You will see me then. Btw Happy Valentine’s day, my Abbi” stuurde Niall. Ik was een beetje opgevrolijkt. Later helpte ik mijn moeder met het eten. Na het eten deed ik nog effen voort met het eten. Ik zat al op mijn computer wanneer me iemand belt, het was al heel laat. “Hye Abbi, I’m coming to you!” lacht Niall in de telefoon. “Owh you’re? When?” “Euhm soon, very soon” zegt hij grijnzend. Er word beneden gebelt aan de deur. “I call you back, there’s someone at the front door” zeg ik en leg af. Ik had het blijkbaar niet door. Ik doe de deur open en daar staat Niall met een roos. Ik vlieg hem in de armen. “Didn’t expect that?” lacht hij. Ik pak zijn hand en neem hem mee naar boven. Als we in mijn kamer zijn, geeft hij me de roos af maar dat intresseert me niet echt. Minutenlang knuffel en kus ik hem, het was dan ook zo lang geleden dat we bij elkaar waren. Mijn dag was in een klap meer dan goed. “You might wanna see what’s with the roze” zegt hij met een grijns. Ik pak de roos en zie dat er een kaartje aanhangt. Als ik het lees kan ik het niet geloven. “Don’t be sad ,this is a fake one. This will stay as beautiful as you are and as long as we’re gonna be together. That why I’m asking you to come and live with me after your studies” Vlug droog ik mijn traantjes van geluk. “I’m afraid, I’ve gotta ask this to my parents” zeg ik. Met zenuwachtige stapjes stap ik met Niall naar beneden. Mijn moeder zit op de laptop en mijn vader zit zijn krant te lezen. “Owh Niall you’re here? I didn’t see you come in, where is the secret door?” grapt mijn vader. “Mum, dad I’ve got to ask you something” zeg ik en knijp in Niall’s hand. “What is it hunny?” vraagt mijn moeder. “Can I go to Niall’s place after my studies?” vraag ik verlegen. “Owh but you don’t have to ask that anymore” lacht mijn vader. “Huh?” ik snap het niet. Vanuit mijn ooghoeken kan ik zien dat Niall een big smile krijgt. “Yes, Niall already came and asked that” zegt mijn moeder. “What? And you didn’t say anything?”zeg ik tegen Niall en hij begint te lachen. “Sorry Abb, just needed to be sure”zegt hij. “You’ve got my blessing, boy. But don’t make her sad” zegt mijn vader. “Thanks, I appreciate that” zegt Niall vriendelijk tegen mijn ouders als hij hun de hand schud. We lopen naar buiten in de sneeuw. Het was toch zalig, zo wandelen alleen in de sneeuw. Ineens zie ik een grote hoop sneeuw en als we er langslopen duw ik Niall erin. “For what you did” lach ik. Niall pakt me vast en trek me er ook in. “You know” zeg hij “I can stay here forever as long as I’m with you”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten