Crash - Part 8

“See, I’m not the only one that thinks you should go to Louis” zegt Saar als ze weer naast mij komt staan. “I don’t know Saar, I’m afraid I will be there for nothing” “Nothing? You have a lot to discuss. Just go, he needs it.” We wandelen terug naar huis. “Maybe you should think about it. But you’ve to know me, Niall, Liam, Zayn and Harry count on you.” lacht Saar voordat ze naar huis vertrekt. Ik weeg alles af. Is het beter om te gaan of niet? De voorbije dagen flitste voorbij. Nog een tijdje ijsbeerde ik in mijn kamer. Ineens liep ik naar mijn laptop en zocht het adres op. Het was redelijk ver en een trein pakken was geen optie. “Emily? Mum and I are gone to a party. Your brother is still here so be good, okay?” roepte mijn pa. “Great, now the car isn’t a option anymore. I’m stuck here anyways” zucht ik. Het idee om naar Louis te gaan vanavond was niet meer doenbaar. Ik plofte in de zetel en zette de tv aan. Er was niet veel intressants op de de tv. Toen er reclame van scooters verscheen, kreeg ik een idee. Een paar maanden geleden kreeg Saar een scooter en ze had me erop leren rijden. Het duurde niet lang voor ik uit de zetel schoot, me omkleedde en naar Saar ging. “But you don’t have your license.” “But Saar, you’ve learned me to drive it. By the way it was you that said I better should go to Louis.” “Okaay, okay but don’t do anything stupid and bring the whole scooter back please. I trust you” zegt Saar al ze toestemt. Paar minuten later was ik op weg naar Louis met de scooter van Saar. Zoiets had ik nog nooit gedaan. Ik was regels aan het overtreden voor Louis. Hopelijk deed ik het niet voor niks. Als ik het eindpunt naderde, begonnen de zenuwen op te komen. Eerst zocht ik een staanplaats voor de scooter en deed hem dan op slot. Ik was nog niet van plan om nu direct naar binnen te gaan. In mijn hoofd repeteerde ik wat ik zou kunnen zeggen. Ik keek naar het appartementenblok en zocht waar Louis kon zitten. 5B, misschien de 5^de verdieping. Er verscheen ineens een hoofd bij een raam op de 5^de verdieping. Het keek voor zich uit. Oh, het was Louis zijn gezicht. Ik draaide me zo rap mogelijk om zodat hij me niet kon herkennen. Ik was nu hier, het zou stom zijn als ik nu gewoon weer naar huis reed. Met die gedachte stapte ik op het appartementenblok af. De zenuwen werden erger en erger naarmate ik de blok naderde. Ik glipte mee binnen met iemand. Dan moest ik 5 verdiepingen trappen doen want ik hield niet van liften. “Come’on, are you not going with us? It will be fun” “Sorry guys, I already broke a management law and what came after that wasn’t fun.” hoor ik Louis zeggen. “You’re gonna regret it” zeg een van de jongens die mij passeert. “Woah, hello there!” lacht een andere jongen van het groepje naar mij met een grijns. Ik loop verder de trap op en zie Louis nog in het deurgat staan. “Emily?” zegt Louis verbaast. “What are you doing here? How did you know I was here?”