Crash - Part 10

Alsof de goden ermee gemoeid waren, werd ik de volgende ochtend ziek. Koorts, buikpijn… Resultaat: ik mocht in het bed blijven. Het was niet voor 1 dag, nee voor meerdere. Op de dag dat ze vertrokken moest ik nog uitzieken maar was ik wel zo goed als genezen. “So are you finally going to tell me what you figured out?” vraagt Saar als ze me een bezoekje brengt. “I think I like Louis but really like him” “Haha, that’s normal. Your one of his fans.” “No, you don’t understand. I feel more, that kiss… It felt so right.” Wait, you guys kissed? That’s new to me…” “Saar, you need to get me out of here. I need to see Louis before he gets on his plane” “Please Emily, you’re still a little bit sick and it’s ridiculous” “Saar… It’s sounds like that but it’s the truth. Do this for me!” Saar staat op en gooit me een paar kleren toe. “Okay, but don’t come cry when it turns out the other way” stemt ze toe. We rijden naar zijn appartement maar daar treffen alleen zijn vrienden aan. “He’s already gone for an hour. You must hurry, the flight is in a half hour” zegt de vriend. We twijfelen niet langer en rijden richting luchthaven. “Shit, were do they have to be?” vraag ik me af als we daar aankomen. “The gates of the flight to LAX are almost closing. Passengers must hurry to gate 8.” word er omgeroepen. We konden alleen maar proberen. Ik wurmde me door de meisjesmassa door. “Louis?” riep ik maar het was al te laat. Het vliegtuig maakte zich al los. Saar sloeg troostend haar arm om mij. “You could try, come’on let’s go back to bed” zegt ze. Sloffend liepen we terug naar de uitgang. “Wait, can we drink something first? I’m thirsty” vraag ik. Saar lacht en we zetten ons neer in het café juist bij de uitgang. Diep verzonken in gedachten nipte ik van mijn koffie. “Emily?” zegt een bekende stem achter mij. Het was niet Saar dus ik draaide me direct om. “Louis? What are you still doing here? Shouldn’t you on the plane to LAX?” zeg ik verrast. “Safety reasons, we will take a plane later. What are you doing here?” “OMG, I’m so glad you’re here” zeg ik opgelucht en val hem in de armen. Louis kijkt me vragend aan. “Oh, I’m sorry… I’m sorry that I ran away after the kiss. I shouldn’t have done that” “No, you don’t need to be sorry. I shouldn’t have kissed you.” “Louis listen please. I like you … That’s why I was disappointed at you, I had feelings for  you and you let me down. When you lied, you hurt my feelings. Somehow the kiss was the right thing to do, I realized that later. Then I was sick, I couldn’t come to you and tell everything. So that’s why I am here, to tell you what I think…” Er valt een stilte, Louis lijkt overdonderd. Dan pas bedenk ik dat het niet waar kan zijn. Dat ik verliefd ben geworden op het idee dat Louis me mag. Ik keer terug naar de tafel en pak mijn spullen. “Come’on Saar, I need to go back to bed” zeg ik en keer mijn rug naar Louis. Voor de tweede keer in een paar dagen tijd. “I’ll get my scooter, you wait here” zegt Saar wanneer ze op zoek gaat naar haar scooter op de parking. Niet veel later zit ik op de scooter, klaar om te vertrekken. “Emily! Wait! Don’t go!” roept er iemand. Louis sleurt me van de scooter. “It’s true, you’re right. I like you that’s why I kissed you. Your reaction was again what I didn’t expect. Thanks to your reaction and the fact that you didn’t show up, I thought you didn’t like me at all. Maybe for what I did… What I want to tell you, is that I managed to go on a flight tomorrow. So I have at least one day that I can spend with you.” legt Louis uit en op het einde verschijnt er een lach op mijn gezicht. Louis buigt zich voorover om mij terug te kussen maar ik hou hem tegen. “I’m still sick and contagious, you know” lach ik. “So what? Then we will spend more days with each other.” grijnst hij nog voor onze lippen elkaar weer vinden.