The wedding - Part 1

“Is je koffer al gepakt voor morgen?” vraagt mijn moeder direct als ik terug thuis kom van een uitje met mijn vriendinnen. “Nee, ik zal er direct beginnen” zeg ik en loop direct naar mijn kamer. Morgen Engeland. We hebben daar verre familie zitten en er trouwt iemand. Het was wel een verassing toen de uitnodiging binnenviel want de banden waren een beetje verslapt. Mijn moeder had af en toe wel contact met een of andere verre tante. Het is de dochter van die tante dat trouwt. Ik pak mijn lieveling t-shirts en jeans mee. Ook de outfit voor de trouw mag ik niet vergeten. Een mooi bloemenkleedje met bijpassende sandalen, armbanden en handtas. Ik heb er lang op gezocht, wat ik zou aandoen, maar toen ik het kleedje zag hangen, moest ik het hebben. Ik zet mijn koffer beneden bij de rest. Het is alleen ik en mijn moeder, mijn vader reist constant de wereld rond. Ik ben het wel gewoon om alleen een moeder te hebben. Het is ook daarom dat ik een goede band met haar heb. Mijn vader zie ik alleen op feestjes of via skype. Hij ging zien of hij op tijd op de trouw geraakte. Dat zou de eerste keer in 2maanden zijn dat ik hem zag dus hoopte ik een beetje dat hij kwam. Ik bekeek nog is gauw de uitnodiging. ‘The Bradley’s & The Malik family announce…’ Malik, van waar ken ik die naam? De volgende ochtend is het vroeg opstaan. Trein pakken, naar het hotel gaan, familie is bezoeken voor de trouw, even een wat rondneuzen… Een heleboel dingen voor 1dag maar toch vliegt ze voorbij. Tijdens het familiebezoek ben ik bevriend geraakt van meisjes van mijn leeftijd. Op de dag van de trouw moeten al vroeg in de kerk zijn. Mijn moeder wilt goed vooraan zitten. De kerk komt voller en voller te zitten. Even zit ik alleen als mijn moeder is gaat kijken bij de bruid. Ik trek een wat foto’s van de mooi versierde kerk. Melody, 1 van de meisjes die ik gisteren heb leren kennen, komt naast me zitten. “Why don’t you come and sit with us?” vraagt ze en wijst naar 2 stoelen die vrij zijn aan de andere kant bij haar, Tracy en Abbie. “Good idea, if I see my mum I’ll ask her” antwoord ik in mijn beste Engels. Niet veel later komt mijn moeder terug en we verhuizen naar de andere kant. Melody, Abbie & Tracy maken ineens een gilgeluidje,beginnen te fluisteren en te wijzen. Ik kijk naar waar ze wijzen. Zayn Malik, vandaar dat ik die naam herkende, van One Direction. Ik kende hem van in de boekjes maar ben niet echt fan. In zijn pak en in het echt, lijkt hij nog veel knapper dan op foto’s en in filmpjes. Als hij is onze kant opkijkt wuiven we naar hem en hij wuift terug. Weer ontsnappen er kleine gilgeluiden en zitten ze naast mij te freaken. “Did you knew he was coming?” vraag ik aan Tracy. “We knew Sarah was marrying his cousin but that he would show up… We actually thought he was busy recording the second album” lacht ze. Ik kijk nog is zijn kant op. Voordat hij zich zet, kruisen onze blikken en kan er een glimlachje vanaf. Zijn bruine ogen zijn de mooiste die ooit mijn kant hebben opgekeken.