woensdag 22 augustus 2012

The wedding - Part 8


Gelukkig stonden ze me niet op te wachten bij de deur. De volgende ochtend staat er nog niets op de planning. “Je moeder en ik zullen is overleggen wat we kunnen doen. Jij kunt ondertussen naar je kamer gaan ofzo. Het kan zijn dat we naar ergens anders vertrekken morgen.” zegt mijn vader bij het ontbijt. Er is niets anders te beleven dus ga ik naar mijn kamer. Niet veel later krijg ik een berichtje van Zayn. “Can you come downstairs?” staat erin. Als ik beneden ben, zie ik dat mijn ouders niet meer in het restaurant zitten. Ik kijk rond maar zie Zayn niet staan. “Miss? Miss!” hoor ik. De dame aan de balie roept me. “This boy is looking for you” zegt ze. “You’re Britt?” zegt de jongen met een gezicht dat ik ook al is heb gezien. “Yeah” “Zayn sended me to get you. I’m Liam” Daarom herkende ik hem, hij is een van One Direction. “Why? Is he too busy?” “No, but I can’t say much. Come’on we need to go” zegt hij en leid me in een auto. Op het laatste vergezelt Niall me op de wandeling naar een of andere plek. “It was nice meeting you, this is the place I had to drop you off. Have fun!” zegt Niall en verdwijnt. Het is redelijk stil en de plek had een mooi uitzicht over Londen. Ik zet me neer op het bankje, dat er staat, en wacht op Zayn. Na een paar minuten schuiven een paar handen voor mij ogen. “Hye there” lacht Zayn en kust me op het voorhoofd. Hij zit nog niet lang neer of ik pak hem al vast. “So, do you like the view?” “Yeah, it’s nice” “I wanted you to see it. I come here every time after a busy schedule, to relax” “Why did the other boys bring me?” “Oh yeah I’m sorry, it’s for the press. To confuse them. I probably must have told you.” “No it’s okay” Hij legt zijn arm rond mij en ik leg mijn hoofd op zijn schouders. Onze vinger haken in elkaar en we genieten van het uitzicht. “How are we going to do things? I think we’re leaving soon, I don’t know if it’s back to Belgium or to somewhere else in England.” “We’ll figure something out. Now we have to enjoy the time that we can be together” lacht hij en kust me. De tijd vliegt voorbij. Zayn had ook drinken en hapjes bij. We hadden de ganse tijd gepraat over vanalles. Mijn gsm had ik uitgezet omdat mijn ouders me belden enzo. Ik had geen zin om me te verantwoorden en dan terug te moeten. “How long have we been here?” vraag ik wanneer het stilaan donker word. “A couple of hours, do you want to go back?” “Maybe, my parents will be pissed but I want to be with you” “I don’t want your parents to think I’m a bad influence on you” “1hour and then we’ll go back, please?” “Yeah okay” stemt Zayn in. Ik leg mijn hoofd op zijn schoot en kijk naar de sterrenhemel. Een uur later nemen we afscheid en zet een chauffeur me af aan het hotel. Mijn ouders stonden me op te wachten. Nu moest ik hen alles uitleggen, ik had schrik voor hun reactie…

Geen opmerkingen:

Een reactie posten