“Awel, waar heb jij de godganse dag uitgehangen?” vraagt
mijn vader boos. “Oh Britt daar ben je. Waar heb je gezeten, meid?” vraagt mijn
moeder iets vriendelijker. Zou ik het nu zeggen of liegen? “Melody, Tracy &
Abbie zijn een dagje naar hier gekomen. We zijn een film gaan zien” floep ik
eruit. “En nu nog gaan liegen ook, we hebben Melody’s moeder aan de lijn gehad.
Zij zitten nu te bruinen aan de spaanse kust. Waar was je echt?” “Euhm, bij die
jongen dat ik ontmoet heb op het trouwfeest.” “Ah zo, je laat ons hier maar
achter voor een jongen, laat niks van je horen en liegt er dan nog is bovenop. Dit laat ik
zomaar niet laten voorbij gaan. Ga nu naar je kamer en je komt er niet uit voor
ik het zeg!” zegt mijn vader boos. Als ik naar de lift loop, denk ik: owh god
wat heb ik nu weer gedaan? Maar eigenlijk, het was de moeite waard. Ik
moet lachen bij de gedachte dat ik een
vriendje heb en niet zomaar een vriendje. Het doet me alles vergeten. De ruzie,
de straf die eraan zit te komen… Eens op mijn kamer, kijk ik naar mijn gsm.
Zayn heeft me een berichtje gestuurd met de vraag of alles oke is. Ik besluit
om hem op te bellen. “Zayn, it’s me. I’m okay but I had a fight with my parents. They didn’t like that I
ignored their calls and texts” “I knew it was a bad idea. I’m so sorry” “No
it’s okay. It was totally worth it.” “Are they going to punish you?” “I think
so, I don’t know what but my dad said that a punishment was coming so…” “Babe,
I gotta hang up. Got some stuff to do. Call me when you know more”
“Yeah, okay” Ik druk op het hoorntje en val op het bed. Het was toch zo’n zalig
gevoel. Ja, ik geef het toe. Ik ben verliefd op Zayn Malik. Toen hij babe tegen
me zei, versnelde mijn hartslag voor even. Mijn moeder haalt me uit mijn droom.
“Je vader en ik wachten beneden op je voor het eten” zegt ze en weg is ze. Ik
slenter naar beneden en zet me aan tafel. Het eten word geserveerd. “We hebben
besloten om terug naar België te gaan” zegt mijn vader ineens. Mijn zin om te
eten is direct over. “Wat? Waarom” zeg ik overstuur. “Je acties van vandaag
waren er over. Zie dit als een soort straf. Thuis heb je direct huisarrest.”
“Morgen nemen we s’middags de trein terug naar België. Tegen dan moeten je
koffer zijn gepakt.” gaat mijn moeder verder. “Ook ga je je hotelkamer niet
buiten zonder dat je toestemming hebt van ons. En nog iets, je gsm mag je
afgeven” zegt mijn vader. “Is het al niet genoeg? Waarom moet ik mijn gsm nu
afgeven?” antwoord ik boos. “Je mag geen contact meer hebben met die jongen. We
weten wie het is en het is beter zo” vertelt mijn moeder op een zachtaardige
toon. Ik sta op en loop weg van de tafel. “Wat ga je doen?” vraagt mijn vader.
“Mijn gsm halen!” roep ik boos voor gans het restaurant. Eens op mijn kamer
beginnen de tranen al te vloeien. Ik haal mijn gsm uit mijn zak en schrijf gauw
Zayn’s nummer over. Mijn moeder loopt mijn kamer binnen en pakt mijn gsm uit
mijn handen. “Sorry” zegt ze nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten