“… Owh …
Wait what did you just asked me? Someone of you guys in my house?” vraag ik
verward. “Yeah, nobody has to know it ‘till we can catch a plane.” zegt Niall
die er ondertussen is komen bijstaan. “Euhm I don’t live here in the
neigboorhood but I’m alone home so why not?” zegt ik en kan het bijna niet
geloven. “I volunteer” zegt Liam, die zich eigenlijk al een tijdje op de
achtergrond houd, “I don’t need a hotel to stay in” “Right then, that’s
settled. We’ll call when it’s time to go” zegt Louis en ze nemen afscheid. Ik
ben effen starstruck omdat ze mij allemaal een kus geven. Verkleumd loop ik
naar mijn auto, na een stevige wandeling van het hotel terug naar de
luchthaven. Liam zeult met zijn koffers en zucht wanneer we er zijn. Ik had hem
nochtans gevraagd of ik hem kon helpen maar het moest niet. Op mijn gemakje
rijd ik de parking uit en de autostrade op. Ik ben blij dat er niet veel op de
baan zijn, anders was het aanschuiven en dat met sneeuw pff. “Wow this is
weird” lacht Liam. Hier in België rijd men omgekeerd dan in Engeland. “See, that’s why I didn’t want you
to drive. Otherwise you’ll be driving the wrong direction” leg ik hem
uit en moet effen lachen bij het woord direction. Rustig rijd ik verder naar
huis, niet te snel want ik wil geen ongeluk hebben. Dat zou pas afgang zijn.
Als we thuis zijn, leidt ik hem rond in het huis. “My parents just left for vacation this morning
so we’re alone btw” zegt ik achteraf nog tegen hem. Ik laat hem slapen
in mijn broers kamer vlak naast de mijne. Terwijl hij de pakken aan het
uitpakken is, kleed ik me om in comfy kleren. “All right in here?” vraag ik hem
als ik in de deuropening sta. “Yeah no problem. I’m done.” antwoord hij. We zetten ons in de zetel en
beginnen te praten. “Why did you actually came to Belgium?” “We were flying
back to UK but the plane had to stop in Belgium for the weather. Later, they
said there was no flights possible anymore so we were stuck at the airport. The
crew and security left with another plane, probably they’re in UK already. The
network is down because of the snow. We can’t call them to say that we’re here.”
legt hij uit. “This is actually very crazy for me, having you in my home” lach
ik. “Yes I know, it’s unusual weather and that leads to unusual things” Daarna
praten we nog zeker een uur voort. Ineens gaat de deurbel. “Owh shit”
zeg ik wanneer ik zie dat mijn beste vriendin voor de deur staat. Ik had haar
gezegd dat ze mocht afkomen als mijn ouders weg waren. “Get upstairs, she can’t
see you” beveel ik Liam die gehoorzaam naar boven gaat. “Hye, ik kom je
gezelschap houden” “Euhm je moet niet hoor. Ik denk dat ik is vroeg ga slapen” “Oh
om 18u al? Komaan, is er iemand dat ik niet mag zien?” vraagt ze nieuwsgierig. “Neenee”
“Is er een jongen hier misschien” “Nee, bedankt dat je gekomen was maar je mag
nu terug naar huis gaan” zeg ik en smijt de deur dicht. Liam komt me tegemoet
gelopen als ik hem zoek. “Is she gone?” vraagt hij. Als ik zie dat ze nog voor
de deur staat en ons kan zien. Duw ik Liam naar beneden en ik duik ook weg.
Juist op tijd want ze keek juist naar boven. “No, she was still there” lach ik
als ik recht in zijn ogen kijk. En effen blijft het stil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten