Ik ben te moe en kruip in mijn bed. Morgen is het weer vroeg dag. Als ik in bed lig denk ik aan alles wat ik vandaag meegemaakt heb. Het aanschuiven, de boys voor de eerste keer zien, Sam kwijtspelen… Na een tijdje val ik in slaap. De wekker gaat veel te vroeg af en de dag is echt saai. Ik zit in mijn allerlaatste les wanneer mijn gsm weer trilt. Heel mijn bank trilt mee en de leraar kijkt direct richting mij. “Sorry that was my knee, I’ve it sometimes” excuseer ik mij gauw. Later besef ik pas hoe stom dat antwoord was maar ik riskeer het mij niet om mijn gsm boven te halen. Als we uit de klas zijn kijk ik naar mijn gsm en zie dat het bericht weer van dat onbekend nummer is. “I hope I see you soon ;)” Wat? Wie is dat toch? De hele weg naar huis probeer ik uit te vinden wie het zou zijn. Thuis ligt er een verrassing op mij te wachten. Sam komt afgelopen met een roos. “For you” zegt hij op z’n schattigst. “Owh so sweet, thank you Sam” bedank ik hem. “It’s not mine silly, it got delivered for you” zegt hij. “What? From who?” “I don’t know, it was lying at the front door with your name” legt hij uit.. Ik slenter naar boven en blijf op mijn kamer effen staren naar de roos. Mijn volgende reflex is de computer opzetten en mails, facebook en twitter checken. Ik verschiet wanneer ik verschillende nieuwe followers heb. En dan spring ik bijna tegen het plafond, schreeuw ik het uit … Mijn moeder komt kijken of er niks mis is. “No, nothing mum. You wouldn’t understand” lach ik. Als ze de deur sluit begin ik weer te fangirlen. Een van die volgers is Harry, Harry Styles. Hoe had hij mij gevonden? Daisy waarschijnlijk. Iedereen feliciteert me. Wow hiervan moet ik effen bekomen. Ineens valt mij het oplichtende lichtje op, ik heb een bericht. O-M-G Harry heeft me ge-DM-ed. “Aah!” klinkt er weer door mijn kamer. Deze keer blijven mijn ouders beneden, waarschijnlijk hebben ze het al door. “I think your bro hasn’t twitter, right? You and your bro are invited at the studios next week. We can’t get enough of your brother” Dan nog een dag, tijdstip en plaats. Ik loop direct naar mijn broer zijn kamer, vergeten dat die al slaapt natuurlijk. “Thank you, You’re the best” zeg ik tegen hem stilletjes en ik geef hem een kus op de wang. Opgewonden loop ik naar beneden en meld het überfantastisch nieuws. Mijn mama en stiefpapa bekijken elkaar maar raar. Ze weten niet wat te zeggen. Voor ze ook maar iets kunnen zit ik al terug op mijn kamer. Wat heeft mijn broer gedaan? vraag ik me af. Nu ja, ik ben hem eeuwig dankbaar. Ik ontmoet One Direction, op mijn eentje, zonder schreeuwende meisjes achter mij. Als een klein kind maak ik kleine sprongetjes door de kamer. De week gaat tergend traag voorbij. Als de dag aanbreekt ben ik mega zenuwachtig. Mama zet ons af op de afgesproken plek. De zenuwen gieren door mijn lijf als ik richting de secretaresse loop. Nog enkele minuten…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten