“Pff Why do I’ve to go with you to that stupid boyband?” protesteert mijn klein broertje. Ik had lang gezaagt om naar deze singning te gaan en ik kon alleen gaan wanneer ik mijn broertje meenam. “ ‘cause mum said so, I couldn’t go without you. She’s gone too now” leg ik hem uit. “But I’m old enough to stay home alone” blijft hij protesteren. “I don’t think so, Sam. You’re only 10years old and you’ve no phone. Don’t try to argue again, mother said so. Be glad I take you with me and not drop you of in the middle of nowhere” lach ik. Boos kruist hij zijn armen en zakt onderuit op de bank van de auto. Je denkt nu ik Engels ben maar het is niet zo. Ik ben Belgisch maar mijn stiefbroertje Sam Engels. Ik heb een Belgische mama en een Engelse stiefpapa. We zijn redelijk vroeg opgestaan om er als 1 van de eerste te zijn maar blijkbaar heeft dat niet geholpen. Wanneer we in het winkelcentrum staan is het zicht alleen maar ontmoedigend. Rijen van wel duizenden meisjes staan er al, blijkbaar waren er van hetzelfde gedacht. Het enigste wat we kunnen doen is achteraan aansluiten en meegaan met de rest. We weten dat het bijna onmogelijk is om aan handtekening te geraken. “What are we doing here? We’re not going to get over there” zaagt mijn vriendin Daisy. “At least we can see them and take some pictures” zeg ik om positief te blijven. Ik weet hoe moeilijk het zal zijn om daar te geraken en ik heb nog een extra moeilijkheid. Mijn stiefbroertje Sam, ik mag hem niet kwijtspelen of ik ben er geweest. Elke winkel dat we passeren trekt hij aan mijn arm om naar binnen te gaan maar ik kan het niet toelaten. Het is echt megamoeilijk, hij is als een soort blok aan mijn been. Ineens klinkt er luid gekrijs en ik maak me zo groot mogelijk. Veel verder zie ik de boys aan hun tafel zitten en ik haal mijn fototoestel boven. Na een tijdje begint mijn arm zeer te doen. Eindelijk gaat de rij vooruit en nog redelijk rap. Misschien kan het nog zijn dat we er geraken. “Owh Maybe we’ll get there. Keep hoping !”zegt Daisy die direct fingers crossed doet. Een uur duurt het nog voor mijn broertje echt begint te zagen. Hij is ook een van de kleinste dus word altijd verdrongen, ik begrijp hem wel. Waarom moest ik hem ook meenemen? Dit is echt niks voor hem. Ik kijk nog is op om te zien hoever we ondertussen zitten en ineens glipt Sam zijn hand uit het mijne. Voor ik het door heb is hij weg. “Sam! Sam! Come back! Please!” roep ik voor gans het winkelcentrum. In paniek baan ik een weg tussen al die meisjes. “Hey, don’t push and wait! bitch!” krijg ik toegeroepen maar ik ben doof door de paniek. “Sam! Sam!” roept nu ook Daisy achter mij. Ik mag hem niet kwijtspelen anders is dit het einde voor mij. Een securityguard houd me tegen en ik word uit de rij gesleurd. “Please let me go! I lost my little bro!” probeer ik uit te leggen en ik wil me eruit worstelen. Maar het heeft geen zin want die mensen zijn beresterk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten