Little Bro - Part 9

Dit was nu al een tijdje geleden. De communicatie verliep meer vriendschappelijk nu, althans dat dacht ik. We stuurden elkaar nog regelmatig smsen. Mijn broertje is de beste dat ik me kon wensen. Hij zag het direct wanneer ik ‘down’ was en zorgde dat ik weer kon lachen. Ik was op school wanneer ik een geheimzinnig berichtje kreeg van Harry. “There’s a surprise waiting for you back home” Als ik s’avond thuis kwam stond mijn broertje met een enveloppe te zwaaien. Ik moest mijn best doen  om die te pakken te krijgen maar uiteindelijk bezweek hij onder mijn fameus ‘kieteltalent’. Nieuwsgierig opende ik de enveloppe en ontdekte een briefje. “See you soon” staat erop. Als ik ontdek dat de langwerpige kaarten VIPtickets zijn voor hun tour binnen 2maanden, begin ik te flippen, gillen en springen. De rest wist rap wat er aan de hand was. Ik kon buiten Daisy nog iemand meedoen maar ik wist niet wie. “Wait you’ve got 3tickets? That means you need somebody else than Daisy” merkte mijn broertje op. “Maybe, if you find nobody else, I can go?” vraagt hij “It’s been a long time since I’ve seen Liam, Zayn, Harry, Louis and Niall” “Yeah I’ll see” lach ik. Ik moet glimlachen om het feit dat mijn broer meewilt omdat hij de jongens wilt zien. Hij beseft misschien niet dat hij in een arena vol met gillende meisjes  gaat zitten. 2maanden later heb ik nog altijd niemand gevonden dat meewilt en meekan dus moet ik mijn broer meedoen. Dit word zo gênant. Onze tickets worden gecontroleerd en we krijgen nog iets extra om onze nek. Ik word zot als ik ontdek dat het backstage passen zijn. Ook Daisy kan het amper geloven. “How did you get this tickets? That costs a fortune” vraagt ze. “Owh I’ve got my supplier” lach ik. Mijn geluk kon amper op maar het werd een beetje gedempt door het feit dat ik Harry weer ging zien. We gingen naar onze plaatsen. We hadden zitplaatsen, wel de beste zitplaatsen dat je kon hebben. Eigenlijk hadden Daisy en ik liever staanplaatsen dicht bij het podium gehad maar ja. “Can I have a redbull?” vraagt Sam omdat hij dorst heeft. “Sure but don’t tell mummy, okay?” zeg ik hem en geef een beetje geld. Als het filmpje begint te spelen, klinkt er een oorverdovend gegil door de gevulde arena. Ik zie dat Sam met zijn redbull heeft gemorst en nu ook zijn oren toestopt. Ik moet lachen en word afgeleid. Ineens zie ik ze al op het podium staan, ik had hun entree al gemist. Tijdens het optreden gedragen ik en Daisy ons als kleine meisjes. Door te zwaaien en doen proberen we de jongens hun aandacht te trekken. Daisy gilt als Harry ons opmerkt en een kus toegooit. Als we bij het vragen gedeelte zijn aanbeland is het bijna muisstil in de arena. Ik merk op dat Sam uit mijn hand geglipt is en teken doet om mee te komen. “Sam, I don’t have time for your stupid games” roep ik hem na als hij in de gang verdwijnt. “Sam come back here. Don’t do this again!” roep ik  nog is maar hij blijft doorstappen. Alsof hij zijn weg kent loopt hij door de gangen heen. “Sam you’re wasting my time. This is the last time I take you with me” zeg ik hem, weer luistert hij niet. Het geluid van de pratende jongens word luider en luider. Tot ik ineens besef dat Sam me ergens naar toe geleid had. Volgens mij was het allemaal gepland.