“Oké dus als er je iemand belt en de telefoon herkent het nummer niet…”
“Jahh niet opnemen” zucht ik. “En ook voor niemand opendoen dat je niet kent
eh” zeurt mama weer. “Zit ik hier met mijn knuffel ofzo? Ik ben wel bijna 18,
ik ken je regeltjes vanbuiten” “Mama’s eh” lacht mijn vader. Mijn ouders gaan
samen op reis voor de eerste keer en ik mag alleen thuis blijven. “The
passengers of the flight … to Barcelona are expected at gate 5” klinkt er door
de luidsprekers van de luchthaven. “Dat is voor ons. Allé lolo, braaf zijn eh”
zegt mijn vader. “Hoeveel keer moet ik je zeggen dat ik Lore heet en niet Lolo”
zucht ik en geef hem een knuffel. “Mijn meisje” zegt mijn moeder met tranen in
de ogen. “Niet wenen ma, ik red het wel. Allé huphup voordat je te laat bent”
zeg ik en neem afscheid. Ik wuif ze nog effen uit, draai me om en doe een klein
vreugde dansje. “Home alone” lach ik. Ik bots op iemand doordat ik effen niet
op let. “owh sorry” verontschuldig ik me. “Its okay” zegt een bekende engelse
stem dat ik direct herken. Buiten is er ondertussen een hevige sneeuwbui bezig.
“Can you help us with something?” vraagt de stem weer. “Euhm yeah sure” “Are we in Belgium?” “The last
time I checked it yeah. Lost your crew and security?” “What? Euhm how do you
know?” zegt de stem betrapt. “Since you’re with 5boys and I’ve recognized your
voice, mister Tomlinson” lach ik. Ik was zojuist tegen Louis Tomlinson
gelopen en stond momenteel bij One Direction. Binnenin was ik aan het flippen
maar dat kon je niet merken aan de buitenkant. “Damn they don’t pick up their phones” vloekt
Harry. “Due the weather, no planes will come and go at the airport. We’re
very sorry” klinkt er ineens door de luidsprekers. Ik merk dat er door die
sneeuwbui een groot pak sneeuw ligt.“Yeah fantastic, what now?” zucht Niall. “Find a hotel and stay there ‘till
we can go back” zegt Louis waarna hij zich weer tot mij went “Do you know any
hotels in the neighborhood?” “No, I’m sorry but I can help you find one” zeg
ik. “Great let’s go” zegt Zayn. Maar ook in de hotels is het een ramp,
ze zitten zo goed als vol. Mijn voeten zijn verkleumd van door de sneeuw te
ploeteren van hotel naar hotel. In het laatste hotel hebben ze echter maar
4plaatsen vrij en willen ze geen extra bij. “It’s the only thing we can do” hoor ik hun druk discussiëren. “But
we’re with one too much so what about that?” Ondertussen loop ik effen
in de receptive rons, blader door boekjes en zet me in de zetel. Daarna draaien
de koppen naar mij. Ik lach en zwaai is. “Wat zijn ze nu aan het bekokstoven?”
vraag ik me af.“We can try” zegt Harry en loopt mijn kant op. “Euhm can one of us staying with you?”vraagt
hij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten