Ineens zag ik Sam niet meer en werd ik doof van ongerustheid.
Ik kijk rond en begrijp niet hoe dat we zomaar backstage konden belanden.
Normaalgezien zou de security toch al lang hier zijn geweest? Dan valt het
bengelend ding aan mijn nek op, natuurlijk de backstagepassen. Mijn ogen
blijven zoeken achter Sam maar hij lijkt verdwenen. En dan een duw in mijn rug,
een groot gegil en felle lichten. Het duurt enkele seconden voor ik besef dat
ik op het podium staat. Daarna krimp ik ineen. “Hello there!” lacht Harry
“What’s your name?” Hij doet alsof hij een presentator is en de micro vliegt van mijn lippen naar zijn
mond heen en weer. Dit was zo gepland. “Give it up for Janthe!” roept Louis en
gans de zaal begint te applaudisseren. Ik weet niet of dat ik dit bewust meemaak
of in een trance zit. Het gaat allemaal zo snel. Ze duwen mij een zetel in en
beginnen weer te zingen. Voor ik het goed en wel besef heb ik zelf een micro in
de hand en sta ik voor gans de menigte te dansen. Harry staat er met een grote
glimlach op te kijken. Mij van de schrik af helpen, dat was het plan. Het
concert nadert het einde en ik sta nog altijd op het podium. “Owkaay guys, now I want you to scream ‘sa-am’
‘sa-am’” zegt Zayn tegen het publiek. Mijn broertje komt opgelopen en
maakt grote buigingen. De jongens en Sam steken een paar dingen uit op het
podium. De zaal ligt plat van het lachen. Ik kijk het publiek in en merk dat de
schrik weg is. Ik sta hier zonder schaamte of zwetende handen op het podium van
een arena met duizenden meisjesogen op mij en de rest gericht. Maar het
bangelijkste moet eigenlijk nog komen. Ik weet er niks van maar het plan is nog
niet af. Ze hebben hun laatste liedje gezongen als Harry recht op mij stapt. De
zaal zit nog volledig vol omdat ze nog geen afscheid hebben genomen. Hij trekt
me recht uit de zetel en pakt mijn hand vast. “Can I kiss you?” vraagt hij heel
serieus recht in zijn micro voor de ganse zaal. Ik hoor luid gefluister in de
zaal. De andere jongens zijn ondertussen van het podium afgelopen. Het is
alleen Harry en ik. Als ik te lang twijfel richt Harry zich tot het publiek.
“Can I kiss her? Do I have permission?” vraagt hij. Dan weergalmt Daisy’s stem
luid en duidelijk door de zaal: “What are you waiting for?!” Overal in de zaal
klinken er gemengde meningen maar dat kan Harry niet schelen. Hij legt zijn
micro op de zetel en pakt mij vast. Ik reageer wat onwennig omdat ik weet dat
ik op het punt sta de meest gewilde jongen van Engeland te kussen voor een
publiek van duizenden meisjes die hetzelfde willen meemaken. Als zijn lippen de
mijne raken sla ik mijn armen rond zijn nek. Bij hem voel ik me nu veilig,
niemand kan me iets doen. Het is muisstil in de zaal tot als we uit elkaar
gaan. De jongens komen het podium opgelopen en er weerklinkt een oorverdovend
applaus. Daarna begint de zaal beetje bij beetje leeg te lopen. Harry pakt mijn
hand vast en sleurt me van het podium. Ik heb geen tijd om hem te bedanken want
hij moet weg en Daisy komt backstage binnen gelopen. Met een grote glimlach
geeft ze me een immense knuffel. “So you and Harry? huh?” lacht ze. Minutenlang
praat ik met haar over wat er allemaal gebeurt is, hoe ik me voelde enzovoort.
Ook over het gevoel dat ik had op het podium kan ik niet stoppen met praten. Ze
tikt op mijn schouder als Harry terug komt aangelopen. Ik kan me niet
weerhouden van naar hem te sprinten en op hem te springen. “Thank you!” fluister ik in zijn oor. “You
don’t need to thank me. It wasn’t my idea but his” zegt hij en wijst
richting Sam. Ik laat Harry los en loop naar mijn broer. “You don’t know how
much I can thank you” zeg ik wanneer ik hem een knuffel van jewelste geef. Ik
wrijf over zijn haar en laat hem over aan de rest van de jongens. “So
everything is okay now?” vraagt Harry. “Yeah no problem” lach ik hem toen
waarna ik hem weer gelukzalig op de lippen kus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten