Ik ben wel een beetje teleurgesteld als ik terug thuis kom. Ik
ging om het hem te vragen en kwam thuis met niks. Maar ik gaf niet op, die
kaarten waren nog een ganse tijd geldig dus dan gebruikte we ze beter op. Om
eerlijk te zijn, ik wist zelfs niet tot wanneer ze geldig waren. Voor het
volgende event moest ik wel even wachten maar ja. Die nacht droomde ik weer
over ons ongeval en herleefde ik alles. Ik zag weer dat vaag gezicht dat op
Louis het zijne leek. Daarna werd ik wakker en kon ik de ganse nacht niet meer
slapen. Ik kon het echt niet uit mijn hoofd krijgen. Daarom stond ik ook bij de
volgende signing backstage te wachten. Met mijn been nog altijd in het gips en
Saar aan mijn zijde. Zij wou alles voor geen geld missen. “Why did I expect
this?” lacht Zayn als hij ons ziet staan. “Yeah … uhm you gave us the cards so we use them” zegt Saar. Mijn
blik kruist Louis de zijne en hij doet het teken dat ik hem moet volgen. “ I think you want to
talk to me” lacht hij wanneer hij een deur openhoud voor mij. Ik strompel een
of andere kamer binnen met mijn krukken. “How long that will last?” vraagt hij
en wijst naar mijn gips. “Not
much longer I hope, it’s getting warmer and warmer and this thing is really
annoying” lach ik. Louis ontdekt de stift dat hij nog altijd op zak
heeft en pakt mijn gips vast. “Hye,
easy you. What are you doing?” “Well, it’s a bit boring don’t you think. I’ll
ask the lads later also to write or draw something on it” Ik laat hem nog even
doen voordat ik weer zijn aandacht opeis. “Louis, I need something to ask you” “Yeah and that is?” “Okay, I’m
still not sure of it and that’s why I ask it again… Was it you that helped me
out?” “No, I already said that. The magazines and television make a soap of it.
Don’t believe them. I would have done it but the bodyguards wouldn’t let me.
You know, tell me something about you. I want to know you better since we’ve
time for it.” En zo waren we vertrokken. Zeker nog een uur hebben we
zitten babbelen, lachen en nog zo veel meer. “Wait, we don’t have not much time anymore. Let’s go to the guys to
decorate that thing some more” zegt Louis me ineens. Hij geeft me de
krukken aan en helpt me opstaan. Zoals gezegd kribbelen Zayn, Niall, Harry
&Liam nog iets op mijn gips voordat ze weg moeten. Mijn gips was ineens
veel intressanter. Ik denk dat ik eigenlijk spijt ging hebben als het er af
moest. “And did you’ve your
talk?” vraagt Saar. “Yeah and he said, again, that it wasn’t him.” “Do you
believe him?” “Why shouldn’t I? He wouldn’t lie to me… Or would he? Saar,
please stop it. You’re making me confused. Have you seen anything?” “Yes
actually but not very clear… I saw somebody run to you in exactly the same
outfit Louis had on that day. But I could imagined it too” zegt Saar voordat ze
de auto uitstapt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten