“Wat?! Meen je dat? Ik had zowel mijn vermoedens maar…” Ik kon het echt niet geloven. “Ja, ik ben er bijna zeker van. Ik heb Louis en Harry hier al zien rondhangen,” zegt het meisje, “btw mijn naam is Emma.” “Hye Emma, ik ben Cato. Een zeer aangename kennismakking” giechel ik zo stil mogelijk.” Hadden ze vakantie, zijn ze hier voor op te treden … Ik snapte echt niet wat ze hier kwamen doen. “Kom, ik weet waar hun kamer is. Let’s go” zegt Emma wanneer ze me vastpakt en wegsleurt. “Natuurlijk is het bussines rooms ,of hoe noem je het ook, op de bovenste verdieping” Ik was echt nog aan het trillen op mijn benen. “Wat gaan we daar eigenlijk doen?” vroeg ik. “Weet je dat niet? We wachten gewoon tot ze terug naar hun kamer gaan zodat we een glimp van hun kunnen zien. Ze doen toch bijna niks anders dan in hun hotelkamer zitten.” Wow, ben nu pas bekomen en nu ga ik ze nog echt zien. Mijn hart was aan het kloppen in mijn keel, niet normaal. “Span…”wou Emma nog zeggen maar toen ging de deur van de lift open en verstopten we ons achter een paar planten die daar stonden. Vanaf nu was het echt muisstil, wachten tot als die deur van de lift weer openging. Na 5min nog niks gebeurt, “Zegh, weet je het wel zeker Emma?”vraagde ik maar ik kreeg geen antwoordt want toen was er een geluid van de liftdeur die weer openging. “I must say that the food in here is much better than I expected”(dat was Niall zijn stem) “Haha, he’s always thinking about food. Well, see you guys tonight” (zei harry en ze namen afscheid) Ineens blijft Liam staan, juist voor de plant waar ik achter zit. Na 2min van onbewegelijk zitten, gaat Liam zijn kamer binnen. “Phoe, zeg dat was op het nippertje zeh” zeg ik tegen Emma wanneer ik vanachter de planten kom, “volgens mij had hij een gevoel dat ie bekeken werd.” We wandelden terug naar de lobby van het hotel. “Zo genoeg spanning voor vandaag. Ik ga terug naar mijn hotelkamer. Ik zie je wel met het avondeten.” en we nemen afscheid. Ik had geen zin om weer naar die muffe hotelkamer te gaan dus ging ik maar het dorp in. Al die schattige winkeltjes, leuke souvenirs… Wanneer ik wil terugkeren naar het hotel, zie ik ineens iemand vrij wel bekend de straat oversteken. Liam James Payne weliswaar zonder bodyguards maar met een muts en zonnebril. OMG wat moet ik nu doen, hij kan mij herkennen of of… Ik ben zo met dat bezig dat ik niet weet dat ik me op een ijsplek bevindt. En jah *pats, boem* daar lig ik op mijn gezicht in ijs op het voetpad. “You’re okay? Here let me help you” Ik pak het hand en hij helpt me recht. Een paar mooi bruine ogen is het zicht dat ik dan heb. Ik ben aan het kijken in Liam z’n ogen. “W-Well thank you” stotter ik en ik loop terug naar het hotel. “Ahn, wie we daar hebben. De verloren dochter.” “Dag ma, Ik was gewoon een wandelingetje gaan maken.” zeg ik. “Als dat het enigste is wat jij gedaan hebt, dan heb ik nog een betere dag gehad” Wel ma, als je is moet weten wat ik vandaag meegemaakt heb dan heb ik toch een betere dag gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten