“Owh It tears me up, I tried to hold ‘on but it hurts too much…” tokkel ik op mijn gitaar. Zoals mijn woensdagse gewoonte bevond ik mij in het bradfordse winkelcentrum, geld in te zamelen. Ik doe dit elke week omdat ik nooit een job vind en me altijd bijna verveel. Je kunt hiermee een aardig centje bijverdienen. Ik kijk naar mijn volle pot en beslis dat het genoeg was voor mij. “Hye girl!” zegt mijn vriendin die ook als een gewoonte is komt kijken. “To late, Danielle” lach ik. “Well, we can still hang out. Spending you money” zegt ze. “Owh no, I’m gonna save it and use it when I want. You know I don’t like to shop on clothes.” Ja, dat klink inderdaad jongensachtig maar het is zo. Al van jongsafaan shop ik niet graag, het is daarom. Niet dat ik me jongensachtig kleed maar zeg maar sportief. Schmink, kettingen, oorbellen … daar moest ik allemaal niet van hebben. Raar maar waar. “So see ya tommorow at school?” vraagt Danielle als we aan mijn huis zijn. “Yeah sure, see ya tommorow” antwoord ik haar en ik loop naar binnen. “And? Maked some big money you can share with your lovely brother?” treitert mijn stiefbroer me als ik binnen kom. Ik klem de pot goed tegen mijn lichaam en zeg dag tegen mijn moeder. “Frauke, vergeet je niet je huiswerk?” vraagt mijn moeder wanneer ik al lang de trap was opgestormd. Je vind het misschien raar dat ik en mijn moeder nederlands spreken en mijn stiefbroer engels. Wel het zit zo; mijn echte ouders zijn gescheiden wanneer ik klein was en nu is mijn moeder samen met een engelse vriend die dus een zoon heeft. Ik vond het niet erg dat we naar hier zijn moeten verhuizen daarvoor, mijn moeder was gelukkiger en Engeland is het land waar mijn droom kan waargemaakt worden. Zingen wil ik al van dat ik klein was, de instrumenten kwamen er later bij. Ik kan piano en gitaar. Boven op mijn kamer heb ik een keyboard staan waar ik liever op speel dan huiswerk te maken. Sinds ik hier ben moeten komen wonen heb ik mijn vriendinnen moeten missen. Soms ga ik wel is een dagje naar België of een weekendje en dan zie ik hen terug maar voor de rest moet ik het met skype doen. Er is zoveel dat ik kan doen maar toch doe ik mijn huiswerk. Studeren is mijn back-up plan als zingen niet lukt. Een uurtje later heb ik eindelijk gedaan. Mijn moeder roept me voor het eten. Na het eten skype ik nog is met mijn vriendin. Ze vraagt me voortdurend of ik nu niet is wil zingen voor haar. Ik geef toe, draai de webcam naar de piano en ga eraan zitten. Het eerst wat in me opkomt is ‘What makes you beautiful’ van One Direction. Ik begin te spelen/ zingen en ga helemaal op in het zingen. Nadat ik heb gezongen moet ik weg. Ik moet gaan slapen en ga me klaarmaken. Als ik slaapwel zeg tegen mijn moeder en stiefvader, grapt mijn stiefvader: “What was that horrible sound upstairs?” Mijn moeder gaf hem een duw. “That was my sweetie singing like she can, so beautiful” antwoord ze bot tegen mijn stiefvader. “Thank you mum” lach ik naar haar. Zij begrijpt me tenminste, mijn stiefvader minder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten