De volgende ochtend stond ik op met een pijnlijke rug en nog altijd een gloeiende wang. Dat was nu al een tijdje geleden. Sinds die eerste date hebben we niet veel tijd te samen gehad. Ik moest werken en hij ook. “Is that all?” vraagt Niall me als hij mijn valiezen help inladen. Vandaag vertrekken we voor de eerste keer naar L.A. Spannend, ietsje meer dan de maanden dat ik voor hun gewerkt hebben. Elke dag is anders. De vliegtuigreis is lang en vermoeiend. Ik zit schuin twee rijen achter Niall. Veel is er niet te doen. Dus als bijna iedereen in slaap, probeer ik ook te slapen. Ik word wakker als de stewardess me vraagt of ik iets wil drinken. Daarna loop ik naar het toilet. Onderweg loop ik langs Niall, die met zijn kop op de leuning in slaap is gevallen wat een heel schattig zicht is. Als ik terug loop, moet ik effen uit de weggaan voor de stewardess. Toevallig sta ik dan bij de boys hun rij en voor Niall. Ineens maakt het vliegtuig een schijnbeweging en ik verlies mijn evenwicht. Rarara op wie zijn schoot kom ik terecht? Ja juist ja. Niall schiet direct wakker en zegt lachend: “Owh hello” Ik was op Niall’s schoot terecht gekomen. “Sorry the plane his fault” lach ik verlegen en ik loop terug. De andere jongens hun gezichten spreken boekdelen en de manager trekt bedenkelijke gezichten. Ik verstop mijn gezicht ,voor de rest van de tijd, in de tijdschriften. Als het vliegtuig land moeten we rap zijn, omwille van veiligheidsredenen. Blijkbaar staan er honderden meisjes te wachten op de jongens. Ik doe effen mijn muziek in om het geschreeuw te vermijden maar veel helpt het niet. De jongens zijn na een tijdje toch kunnen wegeraken terwijl ik al lang in het hotel zit. Om maar niet te spreken van de meute meisjes dat er hier staan. Ik ga in de douche om me te verfrissen en ga dan beneden in de bar iets drinken. Het verbaast me niet wanneer Niall na een tijdje erbij komt zitten. Nu moeten we wel oppassen want het gevaar loert om elke hoek. Waarschijnlijk zijn er papparazi of normale gasten die foto’s trekken. Maar lang duurt het niet want ik ben moe. Niall gaat met me mee naar de lift. Wanneer ik de lift instap voel ik zijn hand in mijn rug. Verlegen draai ik weg. “Hopefully it doesn’t stop” lacht Niall als de lift naar omhoog begint te gaan. Daarna volgt er een pijnlijke stilte tot we op onze verdieping zijn. “Goodnight” zegt Niall en geeft me een kus op de wang. De plek in mijn rug en mijn wang gloeien. De volgende dag is het weer een normale werkdag voor ons. In de namiddag is er genoeg tijd om effen te bruinen in de Amerikaanse zon. De jongens komen na een tijdje ook aan het zwembad. Niall is zo preuts dat hij een wit hemdje draagt met zijn zwemshort onder. Ik passeer hem als ik mijn leeg glas aan de bar ga zetten. Ik voel zijn ogen op mij gebrand. Als ik terugloop schuif ik uit op een plas water dichtbij de rand van het zwembad. Niall is er rap bij om me op te vangen, een tijdje blijf ik met mijn hoofd in zijn handen liggen maar om niks te laten gebeuren laat ik mijn hand zakken in het water en geef hem een natte bedanking. Ik ga terug naar de kamer en kleed me om. Ik dacht constant aan het moment wanneer mijn hoofd op zijn handen viel en al ik doe om hem te bedanken is hem water in het gezicht gooien. Wat was ik aan het denken? Er mocht niks gebeuren, ja maar wie zei dat er iets ging gebeuren. De andere jongens en de manager moeten nu toch al weten dat Niall een boontje voor mij heeft. Er word op de deur geklopt en ik krijg schrik dat het Niall is. Op mijn kousenvoeten loop ik naar de deur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten